Elke ochtend om 8 uur komt Susy naar onze school om met veel plezier haar lessen te volgen. Susy woont niet in ons kinderdorp Casa Sagrada in El Salvador. Toch is zij van harte welkom, omdat zij meedoet aan ons dagopvangprogramma: onderwijs, gezondheidszorg en een voedzame maaltijd voor kinderen uit de allerarmste, naburige gezinnen.
Susy met haar familie
Op school werd ondervoeding ontdekt
Haar thuissituatie is moeilijk door de armoede van het gezin. Op de eerste schooldag bleek dat Susy aan ondervoeding leed. Haar hardwerkende ouders hebben geen geld om haar naar school te laten gaan en aan haar basisbehoeften te voldoen. Zij zijn heel dankbaar voor de kansen die hun dochter nu krijgt.
Susy geniet van haar schoolopleiding
Susy geniet er zichtbaar van om op school te zijn. Ze is slim en haalt goede cijfers. Vol overgave stort ze zich op haar schoolopleiding, omdat ze weet dat het belangrijk is voor haar toekomst. De school zorgt er niet alleen voor dat Susy les krijgt, maar waakt ook over haar gezondheid. Elke schooldag staat er een gezonde, voedzame maaltijd voor haar klaar. Naar school gaan heeft Susy’s leven veranderd.
Het afgelopen jaar 2021 was voor veel mensen een moeilijke last om te dragen. Zowel hier bij ons, als in de rest van de wereld, moesten heel wat ongelukkigen zware tegenslagen verwerken. In Latijns-Amerika en Haïti nam de bestaande problematiek van armoede, honger, instabiliteit en geweld zelfs ronduit dramatische proporties aan. Door de aanhoudende COVID-19 crisis werd de negatieve spiraal alleen maar sterker.
Toch is er voor hen hoop! Dankzij de giften van onze donateurs konden we het voorbije jaar écht ondersteuning bieden aan vele hulpeloze kinderen.
Bolivia
Er werd een pad naar school aangelegd en we installeerden met succes een waterzuiveringssysteem voor gezond en veilig water.
Haïti
We boden veel ondersteuning aan wie getroffen werd door de aardbeving. Onze teams konden 21 opvangplaatsen bouwen, waaronder twee scholen. 10 gezinnen die op moeilijk bereikbare plaatsen woonden, gaven we financiële hulp en materialen voor de heropbouw van hun huis. Bijna 450 gezinnen hielpen we met voedsel en drinkwaterpakketten.
Dominicaanse Republiek
Op 4 november huldigden we het eerste deel van het One World Surgery Outpatient Center in, naast het kinderdorp. Daar helpen we de meest kwetsbare families met dringende medische noden van de nabijgelegen gemeenschappen.
Honduras
We hielpen meer dan 2.000 door storm getroffen families, bouwden 11 nieuwe huizen en openden een opvanghuis voor 20 kinderen van alleenstaande ouders. Tot slot kregen we er 12 vrijwilligers bij en richtten we een aangepaste ruimte voor gehandicapte kinderen in.
Nicaragua
We zorgden ervoor dat kinderen en jongeren lessen, workshops en fysiotherapie in een veilige omgeving konden volgen en gaven hen een snack, lunch, schoolvervoer en medische hulp als dat nodig was. In totaal waren 253 leerlingen ingeschreven en studeerden 48 af.
Peru
We hielpen een tweede gezin met ons One Family-programma. Marcelino, 7 jaar, verliet ons NPH huis om te re-integreren met zijn moeder.
Kerstmis wordt wereldwijd gevierd, maar hoe doen onze kinderen dat in Bolivia, Mexico en Haïti?
Bolivia
Bij NPH Bolivia vieren kinderen Kerst met een piñata-wedstrijd. Een piñata is een felgekleurde figuur, meestal gemaakt van papier-maché, die gevuld is met snoepjes en verrassingen.
Mexico
Bij NPH Mexico staat de Nacimiento (kerststal) buiten in de tuin bij de kapel met al zijn figuren. De Drie Wijzen worden op 16 december aan het ene uiteinde van de tuin geplaatst, weg van de andere figuren en dag na dag dichterbij gezet, tot 6 januari. Het Kindje Jezus wordt er op 24 december bijgeplaatst. Vanaf 16 december worden elke dag Posadas (herberg) gevierd. De kinderen verkleden zich als Jozef en Maria, de herders, de Drie Koningen, enz. Ze gaan van huis tot huis om onderdak te vragen, wat hun steeds wordt geweigerd, totdat zij uiteindelijk welkom worden geheten bij de stal, zoals Jozef en Maria.
Haïti
In Haïti vieren kinderen Kerstmis door gepoetste schoenen gevuld met stro onder de kerstboom te leggen voor de kerstman. Die ruilt dan het stro voor kleine verrassingen.
“Wat ik het leukste vind van mijn deelname aan Chicas Poderosas is dat ik veel over mezelf leer. Hier kan ik mij uiten en dat geeft me een heel goed gevoel!” – Valeria in Guatemala
Enkele jaren geleden startten we voor meisjes in Bolivia, Guatemala, Honduras en Mexico, het programma: ‘Chicas Poderosas’, dat ‘Krachtige Meisjes’ betekent. En dat zegt precies waar we naar streven: meisjes, tussen 10 en 24 jaar, in een machistische cultuur te steunen en te leren om in hun kracht te staan, hun potentieel ten volle te benutten en voor hun rechten op te komen. Dat doen we onder meer door discussies, workshops en excursies te organiseren.
Gevaar voor jonge meisjes en vrouwen in Latijns-Amerika
In de landen waar we actief zijn lopen jonge meisjes en vrouwen voortdurend gevaar. Velen worden gediscrimineerd, achtergesteld, misbruikt of zelfs vermoord. Ze kunnen zichzelf niet zijn en hebben vaak het gevoel minderwaardig te zijn.
Een gevoel van minderwaardigheid en niet verwerkte trauma’s worden overgedragen op hun dochters. Dit kan een negatieve invloed hebben op de dochter die het gedrag aanleert en het weer doorgeeft aan haar kinderen.
In 2020 werden in Mexico ten minste 975 vrouwen vermoord, en van januari tot september van dit jaar 762 (in België is dit 150 per jaar)
Het Hoge Raad van Justitie in Honduras ontvangt jaarlijks ongeveer 20.000 meldingen van huiselijk geweld, waarvan minder dan de helft wordt opgevolgd. In veel gevallen kan het slachtoffer het proces niet doorzetten, omdat zij financieel afhankelijk is van haar partner
Ook in onze kinderdorpen horen we ook van de kinderen die naar onze scholen gaan of bij ons wonen over de vooroordelen die er heersen binnen hun eigen gezin tegenover meisjes.
Zoals Marta, die sinds 2015 deelneemt aan het Chicas Poderosas programma in Mexico, zegt: “Ik hoor vaak dat jongens nuttiger zijn dan meisjes, of dat ik als vrouw geen mannenwerk kan doen”.
Volgens haar is het programma een kans om aan zichzelf te werken en te leren. “Ik heb veel dingen over mezelf en mijn omgeving geleerd die ik niet wist” zegt ze met een glimlach.
Marta wil landbouwkundig ingenieur worden
Ons doel: meisjes zoals Marta helpen
Met het “Chicas Poderosas” programma willen we meisjes zoals Marta helpen.
Dit doen we door ons, samen met de meisjes en adolescenten, te richten op de ontwikkeling van hun ‘innerlijk kompas’; een positief zelfbeeld te ontwikkelen, hun zelfkennis, zelfvertrouwen en veerkracht te vergroten, alsook hun socio-emotionele ontwikkeling en relationele vaardigheden te bevorderen.
De omstandigheden waaronder het programma moet functioneren zijn echter uitdagend. Slecht uitgeruste lokalen, te weinig leermiddelen en onvoldoende fondsen voor excursies, bemoeilijken een goede werking van het programma voor de programmacoördinator en de meisjes.
Zoals u merkt, staat persoonsgebonden ontwikkeling centraal in het programma Chicas Poderosas, met veel aandacht voor het opbouwen van zelfvertrouwen, zelfkennis en zelfbeeld.
Het is belangrijk om een ruimte te creëren waarin elk meisje en adolescent het gevoel heeft dat ze vrij is om zich te uiten en zichzelf te kunnen zijn.
Ons streven is meisjes en adolescenten te leren ‘hun mannetje te staan’ in de maatschappij. Zelfstandige en zelfverzekerde vrouwen, die hun plaats opeisen in de maatschappij en durven te zijn wie ze willen zijn, zullen een positief domino-effect hebben op de volgende generaties.
De impact van het programma Chicas Poderosas op deze meisjes is groot. In Guatemala, bijvoorbeeld, merken de begeleidende psychologen dat de deelnemende meisjes zekerder zijn van zichzelf en nadenken over hun professionele toekomst. Ook de cijfers onderschrijven dit: van de 30 meisjes die momenteel meedoen aan het programma in het kinderdorp, zijn 16 meisjes al naar de universiteit gegaan en 10 andere meisjes staan op het punt om zich in te schrijven.
Geef hun vleugels
Wordt ambassadeur van deze meisjes en geef hun vleugels! Ons project in Guatemala werd door de Warmste Week gekozen! Zie hoe u ons kunt helpen op hun website.
Rance is een 10-jarig jongetje uit Peru dat nooit een stabiele, warme thuissituatie kende. Tal van negatieve gebeurtenissen zorgden voor onveiligheid, verwaarlozing en allerlei omzwervingen. Tot hij gelukkig bij NPH Peru terecht kon.
Rance is geboren en opgegroeid in Huánuco, een stadje in het midden van Peru, in een gevaarlijke buurt waar hij vaak schoten hoorde en geweld op straat zag. Maar ook bij hem thuis was het onveilig.
Hij komt uit een gebroken gezin dat werd gekenmerkt door het gewelddadige gedrag van zijn alcoholverslaafde vader. De huiselijke terreur zorgde voor een moeilijke thuissituatie en veel armoede, verwaarlozing en slechte leefomstandigheden voor hem. Zo ging hij niet naar school omdat hij voor zijn broertje Marlon moest zorgen! Kerst vieren was uiteraard onvoorstelbaar.
Tot hij 5 jaar oud was, woonde Rance nog bij zijn ouders. Maar daarna verhuisden hij en Marlon naar diverse andere plaatsen en niet altijd met een positief resultaat. Zo zaten de twee broertjes in een adoptietraject dat slecht afliep. Uiteindelijk kwamen ze in februari 2021 vanuit Lima bij het kinderdorp NPH Peru terecht. Naar eigen zeggen voelde hij zich nog nergens zo kalm, veilig en gelukkig als bij NPH.
Hij kon tot nu toe nog nooit de magie van Kerstmis beleven, maar voelt dat deze kerst onvergetelijk en anders zal zijn. Wat hij wil vragen aan de Kerstman? “Dat ik veel langer bij NPH Peru kan blijven, samen met mijn broertje!”
Dat Rance eindelijk van Kerstmis kan genieten zoals elk kind verdient, maakt dit verhaal zonder meer magisch. En om zulke verhalen werkelijkheid te laten worden, hebben we de steun van onze donateurs hard nodig. Alleen zo kunnen we nog meer kinderen zoals Rance hoop geven op een betere toekomst.
Elk jaar is het op 11 oktober Wereldmeisjesdag en wordt er stilgestaan bij de rechten en vrijheden van meisjes.
Chicas poderosas
Bij NPH hechten we veel belang aan de rechten van alle kinderen. Daarom startten we enkele jaren geleden voor meisjes een apart programma: ‘Chicas Poderosas’, wat ‘krachtige meisjes’ betekent. En dat is precies het doel: hen steunen en in staat stellen hun potentieel ten volle te benutten en voor hun rechten op te komen. Dat doen we onder meer door discussies, workshops en excursies.
Hombres de Honor
NPH Honduras startte met een vergelijkbaar programma voor jongens, ‘Hombres de Honor’, ‘mannen van eer’. Het doel is om hen een veilige ruimte te bieden waar ze zich kunnen uiten, openlijk kunnen praten over hun ervaringen en kunnen bijleren over onderwerpen die hen aangaan.
Ondanks de goedkeuring in 1989 door de Verenigde Naties van het Internationaal Verdrag inzake de rechten van het kind, worden deze rechten in vele landen niet geëerbiedigd. En straatkinderen lopen de meeste kans dat hun rechten worden geschonden. Volgens UNICEF leven ongeveer 120 miljoen kinderen in de wereld op straat, waarvan 60 miljoen in Zuid-Amerika.
Wie zijn deze straatkinderen?
60 miljoen kinderen leven in extreme armoede in Latijns-Amerika. Deze kinderen leven op het vuilnisbelt, in stations of onder bruggen in grote steden. Zonder enige vorm van bescherming en basisonderwijs is de toekomst van straatkinderen uitzichtloos en is hun levenskwaliteit slecht. Zij hebben vaak meervoudige trauma’s en hun toekomstperspectief is een leven in armoede.
Waarom leven deze kinderen op straat?
Het fenomeen van straatkinderen heeft vele oorzaken. De combinatie van zowel familiale, economische, sociale als politieke factoren speelt een belangrijke rol in hun situatie. Het is vaak heel moeilijk om slechts één specifieke oorzaak aan te duiden: zij zijn specifiek voor elk kind en kunnen met de tijd veranderen. Armoede speelt echter een belangrijke rol. Sociale factoren zoals familie, mishandeling of verwaarlozing thuis of in de gemeenschap liggen ook vaak aan de basis van hun vertrek naar de straat. Andere aanleiding zijn natuurrampen, oorlogen, enz.
Een kwetsbare situatie voor straatkinderen
Straatkinderen bevinden zich in een kwetsbare situatie omdat er geen volwassene is die voor hen zorgt, zij geen adequaat onderdak hebben of bij de geboorte niet zijn geregistreerd. Zij leven in een omgeving die over het algemeen als gevaarlijk wordt omschreven. Zij worden blootgesteld aan een groot aantal risico’s: drugs, seksueel en/of lichamelijk misbruik, uitbuiting, bendelidmaatschap, honger, ziekte en een afnemende geestelijke gezondheid. Naast de stigmatisering en sociale uitsluiting waarmee zij worden geconfronteerd, hebben zij vaak te maken met een discriminerend rechtssysteem dat misbruik maakt van hun kwetsbaarheid om hen te criminaliseren. Aldus worden veel van de rechten van straatkinderen geschonden.
“De Staten die partij zijn, erkennen het recht van ieder kind op een levensstandaard die toereikend is voor de lichamelijke, geestelijke, intellectuele, zedelijke en maatschappelijke ontwikkeling van het kind.”
Net zoals in een familie geven wij de meest kwetsbare kinderen een warme en veilige thuis. We bieden hen medische zorg, gezonde voeding en kwalitatief onderwijs, zowel in onze kinderdorpen als in de arme gemeenschappen.
Jongens en meisjes groeien veilig op in onze kinderdorpen. Ze weten dat ze er niet weggestuurd worden, noch gescheiden worden van hun broers en zussen. Wij zijn ervan overtuigd dat liefde en veiligheid onze kinderen de mogelijkheid bieden om zich voor te bereiden op de wereld van morgen.
Zie hier wat onze kinderen te zeggen hebben op de internationale dag van de rechten van het kind:
HONDURAS – Na een paar maanden op straat werd Manuel in onze kinderdorp opgevangen.
Van de straat naar een liefdevolle thuis: dat is het geluk van Manuel
Het verhaal van Manuel is helaas niet zo anders dan dat van de vele kinderen die in de grote steden van Midden- en Zuid-Amerika wonen.
Manuel heeft vijf broers en zussen. Hij was 8 jaar oud toen hij en zijn oudere broer Gabriel op straat werden gezet. Ze werden beiden door hun stiefvader het huis uitgezet zodat er minder monden gevoed moesten worden. Hij vond dat ze oud genoeg waren om voor zichzelf te zorgen. Manuel komt uit een zeer arm gezin dat in één van de sloppenwijk van San Pedro Sula (Honduras) woont. Dit is de dodelijkste stad ter wereld.
Manuel vandaag
Na een paar moeilijke maanden op straat, werd Manuel door de politie gevonden in een gevaarlijke buurt van de stad. Manuel werd in een publiek opvangcentrum geplaatst, dat sterk op een gevangenis leek. Toen de staat in 2015 besloot om al haar weeshuizen en opvangcentra te sluiten en de kinderen aan meer geschikte partners toe te vertrouwen, kwam Manuel in ons kinderdorp in Honduras wonen.
Hij was gelukkig in onze kinderdorp, maar zijn hart bloedde nog steeds voor zijn andere broers en zussen. Daarom heeft Onze Kleine Weeskinderen er alles aan gedaan om via ons ‘one family’ programma, Manuel te verenigen met zijn broertjes en zussen. Nu woont hij met een familielid in het noorden van het land en ontvangt een studiebeurs van ons zodat hij zijn school kan afmaken.
Leven bij Onze Kleine Weeskinderen is het recht hebben om kind te zijn!
In onze kinderdorp heeft Manuel een veilige, zorgzame, liefdevolle, en luisterende omgeving gevonden. Sinds zijn aankomst heeft hij toegang gehad tot alles wat hij nodig had voor zijn groei en ontwikkeling: onderwijs en het recht op een familie. Onze Kleine Weeskinderen wilt dus de meest elementaire rechten van Manuel en van ieder kind opeisen.
Na de lange en zware lockdownperiode, snakken de mensen in Latijns-Amerika en Haïti naar vrijheid, hoewel de situatie er nog zeer fragiel is. De kinderen bij ons zijn zich ervan bewust dat zij veel geluk hebben om in de veilige omgeving van onze kinderdorpen of met de nodige hulp, in hun eigen familie te kunnen opgroeien.
Daarvan getuigt ook Yamileth, uit het kinderdorp NPH El Salvador. Zij werd in ons kinderdorp opgevangen op 7-jarige leeftijd, omdat haar oma niet voor haar kon zorgen.
Yamileth schreef u een brief om u te vertellen hoe haar leven een positieve draai heeft genomen bij NPH, wat ze tijdens de quarantaine heeft gedaan en wat voor impact u als donateur heeft:
Liefste wereld,
Hallo, mijn naam is Yamileth en ik ben 19 jaar oud. Ik zit momenteel in mijn 2e dienstjaar en zorg voor een groep meisjes. Ik ben in het kinderdorp van NPH El Salvador aangekomen in 2008, toen ik 7 jaar oud was. Ik ging naar het eerste leerjaar.
Ik maak deel uit van deze grote familie, omdat mijn biologische familie niet de mogelijkheden heeft om mij een opleiding en een goede gezondheid te geven. Ik voel werkelijk dat ik deel uitmaak van de familie van NPH en het is een geweldige mogelijkheid om te kunnen studeren. Dankzij NPH heb ik geleerd om op te groeien met waarden, heb ik het 9e jaar(*) en ook een diploma van het middelbaar gehaald. Binnen een paar maanden mag ik aan de universiteit beginnen. Ik ben de familie NPH heel erg dankbaar voor alle mogelijkheden die mijn opvoeders en de donateurs mij geven. Dankzij het grote liefdeswerk van Pater Wasson, veranderde het leven van vele jongeren bij NPH.
Tijdens de quarantaine hebben we vele activiteiten gedaan in het kinderdorp, zoals sport, recreatiemiddagen en -avonden, zumbalessen en activiteiten die de tíos (**)hebben georganiseerd. In de meisjeshuizen hebben we ook kleine schoonheidsworkshops gehouden, zoals manicure en haartooi, maar ik genoot er het meeste van om de meisjes van het woonhuis waar ik een handje toesteek, te helpen. Het geeft me erg veel voldoening om mensen te helpen, op welke manier ook. Het is mooi om een kleiner broertje of zusje te zien slagen. We kijken ook films, knutselen, lezen, doen bordspelletjes en we wonen workshops bij over het belang van persoonlijke verzorging om de verspreiding van de pandemie te voorkomen, zoals het handen wassen.
Padrinos(***) hebben, is een zegen, want ze geven ons een tweede kans in het leven. Ze zijn zoals engelen die erover waken dat we al het nodige hebben voor onze persoonlijke vorming. Ze doen een groot werk van liefde en naastenliefde omdat hun gedachten en daden speciaal voor ons zijn. De donateurs zijn zoals een tweede familie voor mij, omdat ze een heel erg belangrijke rol spelen in onze levens en harten. Dank u voor al uw liefde en attenties voor ons!
Uitleg: (*) In Latijns-Amerika gaat de basisschool tot aan het 9e jaar (vergelijkbaar met het 3e secundair hier in België). (**) Een tío of tía betekent letterlijk ‘oom’ of ‘tante’ in het Spaans. Het is de naam die onze kinderen geven aan hun opvoeders. (***) Een padrino betekent letterlijk ‘peter’ of ‘meter’ in het Spaans. De kinderen gebruiken het ook als benaming voor ‘beschermengel’, ‘donateur’, ‘vrienden van NPH’.
‘Ik was heel verdrietig toen mijn vader en moeder gingen scheiden. Ik kwam terecht bij verre familie, maar koos uiteindelijk voor een leven op straat, omdat er niemand was die voor mij zorgde. Ik moest werken en kon niet naar school gaan. De eerste dagen kon ik alleen maar huilen’, vertelt Oscar. Hij zwierf rond, ging niet naar school en verkocht brandhout om wat te kunnen eten.
Oscar trachtte te overleven op straat, maar al snel bleek dat zijn vrienden van jongs af aan in aanraking kwamen met alcohol, drugs en lijm snuiven. “Ik verloor mezelf bijna’’, zegt Oscar over die zware tijd.
Na zijn ontmoeting met een politieagent, kwam Oscar als 12-jarige in ons kinderdorp in Nicaragua terecht. Oscar leerde lezen, schrijven en rekenen. Op 3 jaar tijd maakte hij zijn lagere school af. Na de middelbare school volgde hij nog een opleiding tot elektricien.
Nu is Oscar in het kinderdorp verantwoordelijk voor de elektriciteitsvoorziening. Zo nam hij onder andere het initiatief voor de installatie van de eerste zonnepanelen, waarmee we op duurzame wijze zelf energie kunnen opwekken.
‘Ik wil mijn verhaal met anderen kunnen delen. Ik zal altijd deel uitmaken van de familie van Onze Kleine Weeskinderen (OKW). De band zal blijven, het zit in mijn bloed, in mijn botten en in mijn hart.’
2020 was een bijzonder jaar… onze organisatie heeft een aantal obstakels kunnen overwinnen met behulp van onze donateur!
NPH Honduras
NPH Honduras kon tijdens de coronacrisis veel mensen in nood snelle hulp bieden. Zo bezorgden we voedselpakketten aan meer dan 100 families uit de arme gemeenschap van Tegucigalpa.
NPH Haïti
NPH Haïti werd genoodzaakt om ingrijpende maatregelen te nemen. Een aantal medewerkers kregen hun ontslag, uitgaven werden drastisch verlaagd en het collegegeld werd verhoogd. Gelukkig kende dit jaar ook zijn successen.
Hartverwarmend is bijvoorbeeld het verhaal van de kleine Bobbi uit Port-auPrince. Hij bleek erg ondervoed: hij was 22 maanden oud en woog amper 10 kg. Bobbi werd snel doorverwezen naar ons St Damien-ziekenhuis voor de juiste zorg. Hij is nu weer helemaal gezond, dankzij uw steun aan ons ziekenhuis.
NPH Guatemala
NPH Guatemala moest dan weer al zijn beroepsateliers sluiten. Heel weinig gezinnen hebben de apparaten en technologie om in huis online lessen te volgen. De leraren zochten daarom naar alternatieven om de studenten didactisch materiaal en persoonlijke begeleiding te bieden. Ondanks alle moeilijkheden slaagde maar liefst 98% van de leerlingen voor het schooljaar 2020!
NPH Mexico
Dankzij NPH Mexico kreeg de lokale bevolking voldoende voedsel tegen een lage prijs tijdens de lockdown. De kosten voor schoonmaakproducten en medicijnen stegen spijtig genoeg fors. In maart moesten ook hier de scholen sluiten. Maar in juli konden de kinderen – na heel wat aanpassingen en hulp van onze donateurs – toch deeltijds les volgen in onze eigen lokalen.
NPH Bolivia
Het landbouwprogramma van het kinderdorp NPH Bolivia ondervond heel wat moeilijkheden. Er was o.a. gebrek aan zaden voor de moestuinen. Ook het melkkoeienproject liep achterstand op, maar deze landbouwprojecten konden op het einde van het jaar alsnog verwezelijkt worden.
Het waterzuiveringssysteem dat voorzien was vorig jaar, gaat uiteindelijk in 2021 door. Alle kinderen en medewerkers zullen hiervan kunnen genieten!
De coronapandemie heeft overal in de wereld een groot impact gehad. In de landen waar we actief zijn leidt dit vaak tot nog meer armoede, honger en geweld. Gelukkig konden we dankzij onze trouwe donateurs toch vele levens positief veranderen in 2020. Zoals dat van Marlen en duizenden andere kinderen en hun families. Dat kunnen we alleen maar verder zetten als mensen zoals u achter ons blijven staan. Blijf vooral uw warm hart tonen. Daar willen wij, in naam van alle kinderen, alvast heel hard voor danken.
