Families uit Latijns-Amerika herenigd voor de feestdagen

Het OneFamily-programma van NPH biedt gezinnen die het moeilijk hebben ondersteuning of helpt om kinderen weer samen te brengen met hun familie. De deugden van dit programma zijn duidelijker dan ooit tijdens de feestdagen, wanneer de gezinnen genieten van een warme kerst samen.

Kinderen keren terug naar huis

De familie Sanchez is een voorbeeld van zo’n familie dat onlangs herenigd werd. Ze wonen in de Guatemalteekse hooglanden van Chimaltenango. Dit gezin van zes leeft in een eenvoudig huis van zongedroogde bakstenen en takken. Twee oudere kinderen van de familie, Jimmy en Melinda, woonden vroeger in Casa San Andrés van NPH Guatemala. Dankzij de hulp van NPH, konden ze terug naar hun familie keren.

De familie Sanchez herenigd

“Vroeger kon ik mijn kinderen niet naar school laten gaan. Maar nu kunnen we niet dankbaar genoeg zijn voor alles wat we gekregen hebben. En zelfs al hebben we weinig, we delen alles”, vertelt Juan, de vader van het gezin.

Familieactiviteiten en ondersteuning

De familie maakt het vandaag goed. Ze krijgen ondersteuning van de maatschappelijk werker van NPH en ze nemen deel aan activiteiten van NPH OneFamily. Helaas is de familie economisch nog niet stabiel genoeg, omdat de vader lange tijd werkloos was. Momenteel heeft hij een tijdelijke baan, maar hij is op zoek zoek naar een job met een beter inkomen.

De kinderen ontwikkelen zich volop

De oudste dochter Melinda doet momenteel haar dienstjaar in het Vrouwenbureau van de gemeente. Ze presteert goed en is erg blij dat ze kan bijdragen aan de ontwikkeling van de gezinnen waar ze van maandag tot vrijdag mee werkt. Jimmy zit momenteel in de 4e klas autotechniek op een school tweeënhalf uur van hun huis. Hij is een jonge man met een sterk verlangen om zich te verbeteren.

Melinda aan het werk

Kerstmis: belangrijk voor Guatemalteekse families

De kerstfestiviteiten beginnen wanneer de familie ‘s ochtends vroeg opstaat om dennennaalden te verzamelen. Ze worden uitgespreid over de vloer van de eetkamer en vullen de lucht met een feestelijk aroma.

De familie Sanchez bereidt de kerstmaaltijd

Voor Kerstmis dit jaar zal de familie een stoofpot met kip klaarmaken. Terwijl de stoofpot suddert, begint de bereiding van de traditionele Guatemalteekse tamales. Het is traditie dat de familie op 24 december pas om middernacht gaat eten. De maaltijden op kerstavond en Kerstmis zijn speciale
gelegenheden.

“Zonder de donateurs zouden we geen kerst kunnen vieren samen en onze kinderen niet aan hun toekomst kunnen werken. We zijn eeuwig dankbaar en staan hier rond deze tijd van het jaar nog extra bij stil”, zegt Juan.

Nu de kinderen ouder worden, is de familie dankbaar voor de gelegenheid die de feestdagen bieden
om extra tijd met elkaar door te brengen.

Kinderrechten in Guatemala zijn nog steeds geen evidentie

Violeta vecht voor onderwijs en gezonde voeding voor haar kinderen

Violeta Guerrera is een 35-jarige moeder uit Chimaltenango in Guatemala en groeide op met haar 10 broers en zussen in een extreem arme familie. Toen ze 8 was, stierf haar moeder aan een galblaasprobleem. Haar vader haalde haar vervolgens van school, waardoor Violeta het recht om te studeren ontnomen werd. Nu strijdt ze volop voor onderwijs, gezonde voeding en een veilige omgeving voor haar eigen 3 kinderen.

Violeta uit Guatemala met haar kinderen

Als moeder droomt ze van een beter leven voor haar kinderen

Na zo’n trieste jeugd groeide Violeta op, dromend van een beter leven. Op haar 18e trouwde ze met Pedro en kreeg 3 kinderen in slechts een paar jaar tijd. Maar in plaats van een beter leven, leidde haar huwelijk tot meer problemen. Want Pedro werkte niet, begon steeds meer te drinken en was agressief tegen Violeta en haar kinderen. Op een nacht in een ziekenhuis in Chimaltenango voelde Violeta dan ook dat ze niet meer verder kon. Artsen hielpen Violeta om een klacht wegens mishandeling tegen haar man in te dienen.

Kinderen vaak slachtoffer van huiselijk geweld in Guatemala

Dit gedrag tegen vrouwen wordt in Guatemala in stand gehouden door een patriarchale en conservatieve cultuur, weinig veiligheidsmaatregelen en straffeloosheid voor de daders. Maar ook jonge meisjes en jongens zijn slachtoffer van huiselijk geweld, hun kinderrechten worden dan ook vaak geschonden. Tegenwoordig heeft Violeta het alleenrecht om voor haar kinderen te zorgen. Pedro wordt nu aangeklaagd door het Openbaar Ministerie.

Ze wonen in het oude huis van haar vader. De familie moet zich nog aanpassen aan de nieuwe situatie omdat ze niet veel meubels hebben en ook weinig kinderspeelgoed.

Ik ben een alleenstaande moeder. Het leven is erg moeilijk voor me omdat ik geen vaste baan heb en dus maar weinig verdien om mijn gezin te onderhouden”.

Onderwijs en evenwichtige voeding dankzij de programma’s van NPH

Violeta wil dat haar kinderen alles kunnen krijgen waar ze recht op hebben. Ze besloot daarom NPH Guatemala te benaderen nadat ze hoorde over de projecten en ondersteunende programma’s in de gemeenschap. NPH adviseerde om de oudere kinderen in de NPH-school in te schrijven zodat ze degelijk onderwijs krijgen.

Sinds januari 2021 gaat ook Violeta’s jongste kind, een zoontje van vier, naar de dagelijkse kinderopvang van NPH Guatemala. In het kinderdagverblijf krijgt hij gezonde voeding en voldoende ruimte om te groeien en te spelen met leeftijdsgenootjes.

Het jongste zoontje van Violeta krijgt onderwijs en gezonde voeding bij NPH

Sinds mijn zoon naar de kinderopvang van NPH gaat, is hij gelukkig. Vroeger was hij een verdrietig en moe kind. Het is fantastisch om te zien hoe goed het nu met hem gaat. Het beste is dat hij daar gezonde voeding en vitamines krijgt. Ze sturen ook wat eten voor onze familie, dat helpt me enorm”.

Vandaag is hij 6 jaar en stelt het erg goed. Tegenwoordig voelt Violeta zich gelukkig en optimistisch over haar leven. Dankzij de steun van NPH gelooft ze in een beter leven voor haarzelf en haar kinderen en blijft ze vechten voor hun rechten.

Sherlin uit Peru treedt in zijn vaders voetsporen

In Peru leeft 22% van de mensen in armoede, met weinig toegang tot voedsel. 13% van de kinderen onder de 5 jaar is chronisch ondervoed. In plattelandsgebieden is de situatie nog erger. Ook de kleine Sherlin had vaak honger en leed aan ondervoeding, tot hij opgevangen werd bij NPH Peru toen hij 8 was, samen met zijn broers en zussen.

Een moeilijke start

Sherlin werd geboren in Santa Ana, een plattelandsdorpje op 15 km afstand van Casa Santa Rosa van NPH. Hij heeft niet veel herinneringen aan zijn vader Juan, die stierf toen Sherlin nog heel jong was.

“Ons huis was erg klein en het metalen plafond had veel gaten. Als het regende, hoorde je het hard bonzen en kon het huis overstromen. De muren waren broos, dus in de winter werd het erg kil. Als we niets gegeten hadden, voelde je de kou binnen nog meer.”

Sherlin op de boerderij van NPH

Een nieuw begin

Toen Sherlin bij NPH Peru toekwam, kreeg hij een speciaal dieet omdat hij ondervoed was. De dokters waren bezorgd omdat ondervoeding langdurige gevolgen kon hebben voor zijn ontwikkeling. Ze zijn blij dat hij nu gezond is.

Sherlin is nu 17 jaar en heeft zijn middelbare school afgerond. Momenteel doet hij zijn dienstjaar bij NPH Peru. Elke dag helpt hij met het bereiden van maaltijden voor de 78 kinderen en werkt hij op het land.

Een passie geërfd

Volgend jaar wil hij landbouwkunde studeren, een passie die hij van zijn vader geërfd heeft. Hij heeft één duidelijke herinnering aan zijn vader: hoe hij zijn broer Marcel fruitbomen leerde planten. Ze kweekten perziken en bananen. Landbouw op het platteland wordt nog steeds bedreven volgens de traditionele basistechnieken van het Andesgebied. Het is er vaak de enige bron van inkomsten voor de meeste families.

Sherlin geniet van het gevoel van vrijheid als hij op het land is. Dit is zijn laatste jaar in Casa Santa Rosa, maar hij is enthousiast over zijn toekomst. “Ik verlaat NPH volgend jaar om te studeren. Veel dingen in mijn leven zullen veranderen, maar ik voel me rustig omdat ik weet dat NPH me zal blijven steunen”, zegt hij.

Sherlins droom is om op een dag zelf een boerderij te beheren en om voedsel te produceren, zodat andere kinderen geen honger moeten lijden. Sherlin zou ook graag Peruaans fruit naar andere landen exporteren. “Misschien wel naar het land van onze donateurs?”, voegt hij eraan toe. “Mijn vader zou dit vast ook een goed idee gevonden hebben. Ik kende mijn vader niet zo goed, maar ik denk dat hij trots op me zou zijn”, sluit Sherlin af.

Samen kunnen we een verschil maken! Steun Sherlin en kinderen zoals hij door een donatie te doen.

Luisa verlegt grenzen bij NPH Honduras

Luisa komt de werkplaats van NPH Honduras binnen met gigantische veiligheidshandschoenen en
een beschermende helm op, maar achter het glazen vizier schuilt een brede glimlach.

Luisa vecht op haar manier tegen de machocultuur

“Ik hou van dit soort werk”, zegt de 16-jarige Luisa. “Ik weet dat ik een beetje anders ben dan andere
meisjes van mijn leeftijd, maar dat vind ik prima”. In april 2021 schreef ze zich in voor de workshop beroepslassen in Rancho Santa Fe bij NPH Honduras. Dit veranderde Luisa’s leven. Honduras is een land met een sterke machocultuur. Het is wat ongebruikelijk voor een tienermeisje om dit beroep te kiezen, maar Luisa zet die stereotypen opzij en volgt haar interesses met trots.

Beroepsopleidingen bij NPH

Bij NPH krijgen de kinderen een formele opleiding, maar ze nemen ook deel aan een beroepsopleiding om technische vaardigheden te ontwikkelen.

Luisa’s leven was niet altijd gemakkelijk

Luisa’s leven was niet eenvoudig. Ze kwam bij NPH Honduras toen ze 8 jaar oud was met haar vijf broers en zussen. Haar vader stierf door een ongeluk en haar moeder had veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Luisa herinnert zich dat ze vaak maar één tortilla hadden om te delen. Het duurde ook even om te wennen aan haar nieuwe omgeving bij NPH, maar ze zag al snel de nieuwe kansen die ze kreeg. Vandaag woont ze samen met haar broers en zussen.

Luisa wil in de toekomst haar eigen werkplaats hebben

“Ik vond een plek waar ik kan studeren, ik kreeg een thuis, medische zorg, heerlijk eten, en volgde allerlei workshops. Zoveel dingen waarvan ik niet wist dat ik er recht op had”, glimlacht ze terwijl ze zich voorbereidt op de les in de werkplaats. “Op een dag wil ik in mijn eigen huis lassen en misschien mijn eigen werkplaats hebben. Weinig meisjes volgen deze cursus, maar ik wilde het echt proberen. Ik kan nu mijn eigen pad volgen en mijn vaardigheden ontwikkelen. Ik zou niet de persoon zijn die ik ben zonder de hulp van NPH”, sluit ze af.

Carl was zwaar getroffen door de aardbeving, nu stelt hij het goed in het kinderdorp

De aardbeving in Haïti van 2010

Carl was 3 jaar oud toen zijn gezin alles verloor in de aardbeving van januari 2010. Ze sliepen met 7 personen op 2 bedden onder een tent in een woonwagenkamp, zonder comfort en stromend water. Deze situatie was zeer schadelijk voor de kinderen. Voor de aardbeving werkte de moeder als schoonmaakster en de vader was werfbewaker, beiden met een laag inkomen.

De kinderen werden in ons kinderdorp opgenomen

NPH bracht hulp en ondersteuning naar enkele kampen en ontmoette daar het gezin. Carl nam toen
deel aan het ondersteuningsprogramma van NPH in de kampen. Omdat de kinderen nood hadden aan een gezonde en stabiele omgeving, namen we hem en zijn grote broer op in ons kinderdorp. Wanneer de regering later het tentenkamp ontbond, kregen we geen informatie meer van de ouders. Hij ging naar de school van NPH en paste zich vrij goed aan. Hij zit nu in de 9e klas.

Carl kwam terecht in ons St. Damien kinderziekenhuis

Begin 2022 werd hij ziek. Hij leed aan een navelbreuk en had hevige pijn en spijsverteringsproblemen. Hij werd geopereerd in het St. Damien kinderziekenhuis en herstelde ondertussen volledig.

Carl bevindt het goed

Carl is een goede en kalme jongen en kan het met iedereen goed vinden. Hij doet het goed op school en werkt graag mee aan de activiteiten in zijn huis. Als vaste taak maakt hij het basketbalveld schoon. Carl is gepassioneerd door voetbal, basketbal en muziek en zijn favoriete vakken zijn talen en sport. Zijn opleiding is momenteel het allerbelangrijkste voor hem.

Waarom we nooit zullen opgeven

Carls verhaal toont aan dat we niet mogen opgeven. Zelfs wanneer de situatie in Haïti zo dramatisch is, slagen we er samen met u nog steeds in om kinderlevens te redden en hen een kans op een toekomst te geven.

Helpt u ons mee?

Dankzij de studiebeurs van NPH krijgt Marlon nu een kans in het leven

Marlon groeit zijn eerste levensjaren op in Lima, de hoofdstad van Peru. Zijn thuissituatie is hard en zijn gewelddadige vader vertrekt als hij en zijn broer Mario nog erg jong zijn. Zijn moeder heeft geen vast inkomen en probeert wat handel te drijven op straat. Ze verdient niet genoeg om het gezin te onderhouden, laat staan om Marlon en zijn broer naar school te laten gaan. De broertjes worden aan hun lot overgelaten.

Marlon en zijn broer, Mario

Marlon is ondervoed en heeft nooit onderwijs gehad

De overheid beslist daarom om de twee broertjes in het kinderdorp van NPH Peru te plaatsen. Marlon is dan acht jaar. Wanneer ze bij Nuestros Pequeños Hermanos (NPH) aankomen, in februari 2014, zijn ze ondervoed, niet onderwezen en weten ze niet wat een hecht gezin betekent.

Moeilijkheden in het onderwijs

In het begin had Marlon het moeilijk om zich op school te bewijzen. Hij kende het onderwijs niet en was door zijn thuissituatie erg kwetsbaar. Dankzij de constante aandacht van zijn leerkrachten en verzorgers kreeg hij de kracht en moed om toch door te zetten. Vorig jaar behaalde Marlon succesvol zijn diploma van de lagere school. Onze donateurs zorgden ervoor dat Marlon een studiebeurs kreeg, zodat hij naar de eerste graad van de middelbare school kon gaan.

Naast onderwijs krijgt Marlon ook de kans om te sporten

Zijn begeleider Eddy Martinez vertelt: ’Marlon is een van de vrolijkste en vriendelijkste jongens hier in San Martin. Zo’n opgewekte jongen doet het goed in de groep en maakt snel vrienden. In het begin had Marlon het niet makkelijk, wat wel te begrijpen is als je uit zo’n situatie komt. Maar dankzij het doorzettingsvermogen van Marlon en zijn leerkrachten is hij helemaal veranderd. Stilaan worden zijn schoolrapporten beter en merkt Marlon dat zijn inzet wel degelijk iets opbrengt. Naast school
krijgt hij hier ook de kans om te sporten. Marlon houdt van voetbal en Luis Suàrez is zijn favoriete voetballer.’

Elk kind heeft het recht op onderwijs!

Dankzij onze trouwe donateurs kan Marlon het kinderdorp ‘San Martin’ van NPH Peru nu zijn ‘thuis’ noemen. Zijn moeder en grootmoeder wonen nog steeds in Lima en proberen jammer genoeg
dagelijks de eindjes aan elkaar te knopen.

Onderwijs: zorgenkind in Latijns-Amerika

Basisonderwijs voor alle kinderen, jongens én meisjes. Volgens de millenniumdoelstelling zou dat in 2025 een feit moeten zijn. De doelstelling wordt in Latijns-Amerika lang niet gehaald.

Kinderen kunnen niet naar school

Gedwongen door de armoede, gaan in Latijns-Amerika en de Caraïben nog altijd 6,5 miljoen kinderen niet naar school. Het onderwijs is bovendien vaak ondermaats door onder andere een gebrek aan goed opgeleide leraren. Daarom zet NPH Belgium zich voor zoveel mogelijk kwetsbare kinderen in zodat ze naar school kunnen gaan. Want leren lezen en schrijven is dé manier om de armoedecirkel te doorbreken.

Getuigenis vanuit het veld

Jean Erisnor (schooldirecteur, NPH Belgium Haïti):
“Onze kinderen komen uit gevaarlijke, arme wijken.”

“De kinderen die naar mijn school komen zijn wees, of hebben nog één ouder en zijn slachtoffer van de armoede. Alleen onderwijs kan ervoor zorgen dat deze kinderen een plek in de maatschappij krijgen. Ik denk daarbij aan het verhaal van een van onze jongens. Zijn moeder was overleden en zijn vader kende hij niet. Hij leefde bij zijn oma en een oudere broer. Hij at maar één keer per dag: de maaltijd die hij bij ons op school kreeg. Vaak was hij armoedig gekleed, soms liep hij op blote voeten. Wat mij vooral trof was zijn doorzettingsvermogen: hij wilde zó graag naar school. Als wij hem niet hadden geholpen, zou hij moederziel alleen op straat zijn terechtgekomen.”

Daphnee: ‘NPH opende mijn ogen én mijn wereld’

Daphnee groeide op in een landelijk stadje in Guatemala, vlakbij de Acatenango-vulkaan. Daphnee is de oudste van vier en woonde samen met haar ouders en haar oma. Ze leefden volgens de Maya-tradities en spraken enkel de Kaqchikel-taal. In de streek leeft meer dan 67% in armoede en bijna 15% zelfs in extreme armoede.

Niet naar school

De familie van Daphnee had een piepklein huisje, de muren waren van hout en gips en lekkende zinken platen vormden het dak. Er was niet altijd elektriciteit en geregeld ook geen water. Daphnee hielp haar vader op het veld, zorgde met haar mama voor hun kippen, vee en paarden, sprokkelde brandhout en hielp met koken en schoonmaken. Op het land werken was haar opleiding, en ze kende niets anders. ‘Naar school gingen we niet, onze ouders hadden ons nodig om geld te verdienen.’ Er is dan ook zeer weinig werk in Acatenango, de meesten zijn actief in de landbouw. Dat verdient slecht en als de huur is betaald, hebben veel ouders moeite om hun kroost te voeden.

NPH vangt ze op

In september 2011 waren hun ouders de voogdij over hun kinderen kwijt vanwege de slechte leefomstandigheden en het gebrek aan adequate ondersteuning voor Hilario, de kleine broer van Daphnee. Die was toen twee jaar oud en leed aan ernstige ondervoeding. Dat veroorzaakte mentale achterstand en een slechte groei, iets wat hem vandaag nog steeds treft.

Daphnee en haar broers en zus werden toen bij NPH Guatemala opgevangen. Die zou hen de nodige medische en psychologische hulp en onderwijs bieden.

Een toekomst

Tot ze 9 was, sprak Daphnee geen Spaans. Nu is ze 19 en met succes afgestudeerd. Daphnee leerde de waarde van voedsel en dat het hard werken is om het te krijgen, maar dankzij NPH was ze in staat om naar school te gaan. Zonder de hulp van onze donateurs, zou ze geen echte vooruitzichten hebben gehad. NPH helpt kinderen van het platteland via onderwijs en het creëren van toekomstige
kansen. ‘NPH opende een nieuwe wereld voor mij.’

Susy: van kansarm naar kansrijk

Elke ochtend om 8 uur komt Susy naar onze school om met veel plezier haar lessen te volgen. Susy woont niet in ons kinderdorp Casa Sagrada in El Salvador. Toch is zij van harte welkom, omdat zij meedoet aan ons dagopvangprogramma: onderwijs, gezondheidszorg en een voedzame maaltijd voor kinderen uit de allerarmste, naburige gezinnen.

Susy met haar familie

Op school werd ondervoeding ontdekt

Haar thuissituatie is moeilijk door de armoede van het gezin. Op de eerste schooldag bleek dat Susy aan ondervoeding leed. Haar hardwerkende ouders hebben geen geld om haar naar school te laten gaan en aan haar basisbehoeften te voldoen. Zij zijn heel dankbaar voor de kansen die hun dochter nu krijgt.

Susy geniet van haar schoolopleiding

Susy geniet er zichtbaar van om op school te zijn. Ze is slim en haalt goede cijfers. Vol overgave stort ze zich op haar schoolopleiding, omdat ze weet dat het belangrijk is voor haar toekomst. De school zorgt er niet alleen voor dat Susy les krijgt, maar waakt ook over haar gezondheid. Elke schooldag staat er een gezonde, voedzame maaltijd voor haar klaar. Naar school gaan heeft Susy’s leven veranderd.

Wat werd er gerealiseerd in 2021?

Het afgelopen jaar 2021 was voor veel mensen een moeilijke last om te dragen. Zowel hier bij ons, als in de rest van de wereld, moesten heel wat ongelukkigen zware tegenslagen verwerken. In Latijns-Amerika en Haïti nam de bestaande problematiek van armoede, honger, instabiliteit en geweld zelfs ronduit dramatische proporties aan. Door de aanhoudende COVID-19 crisis werd de negatieve spiraal alleen maar sterker.

Toch is er voor hen hoop! Dankzij de giften van onze donateurs konden we het voorbije jaar écht ondersteuning bieden aan vele hulpeloze kinderen.

Bolivia

Er werd een pad naar school aangelegd en we installeerden met succes een waterzuiveringssysteem voor gezond en veilig water.

Haïti

We boden veel ondersteuning aan wie getroffen werd door de aardbeving. Onze teams konden 21 opvangplaatsen bouwen, waaronder twee scholen. 10 gezinnen die op moeilijk bereikbare plaatsen woonden, gaven we financiële hulp en materialen voor de heropbouw van hun huis. Bijna 450 gezinnen hielpen we met voedsel en drinkwaterpakketten.

Dominicaanse Republiek

Op 4 november huldigden we het eerste deel van het One World Surgery Outpatient Center in, naast het kinderdorp. Daar helpen we de meest kwetsbare families met dringende medische noden van de nabijgelegen gemeenschappen.

Honduras

We hielpen meer dan 2.000 door storm getroffen families, bouwden 11 nieuwe huizen en openden een opvanghuis voor 20 kinderen van alleenstaande ouders. Tot slot kregen we er 12 vrijwilligers bij en richtten we een aangepaste ruimte voor gehandicapte kinderen in.

Nicaragua

We zorgden ervoor dat kinderen en jongeren lessen, workshops en fysiotherapie in een veilige omgeving konden volgen en gaven hen een snack, lunch, schoolvervoer en medische hulp als dat nodig was. In totaal waren 253 leerlingen ingeschreven en studeerden 48 af.

Peru

We hielpen een tweede gezin met ons One Family-programma. Marcelino, 7 jaar, verliet ons NPH huis om te re-integreren met zijn moeder.