In Peru leeft 22% van de mensen in armoede, met weinig toegang tot voedsel. 13% van de kinderen onder de 5 jaar is chronisch ondervoed. In plattelandsgebieden is de situatie nog erger. Ook de kleine Sherlin had vaak honger en leed aan ondervoeding, tot hij opgevangen werd bij NPH Peru toen hij 8 was, samen met zijn broers en zussen.
Een moeilijke start
Sherlin werd geboren in Santa Ana, een plattelandsdorpje op 15 km afstand van Casa Santa Rosa van NPH. Hij heeft niet veel herinneringen aan zijn vader Juan, die stierf toen Sherlin nog heel jong was.
“Ons huis was erg klein en het metalen plafond had veel gaten. Als het regende, hoorde je het hard bonzen en kon het huis overstromen. De muren waren broos, dus in de winter werd het erg kil. Als we niets gegeten hadden, voelde je de kou binnen nog meer.”
Sherlin op de boerderij van NPH
Een nieuw begin
Toen Sherlin bij NPH Peru toekwam, kreeg hij een speciaal dieet omdat hij ondervoed was. De dokters waren bezorgd omdat ondervoeding langdurige gevolgen kon hebben voor zijn ontwikkeling. Ze zijn blij dat hij nu gezond is.
Sherlin is nu 17 jaar en heeft zijn middelbare school afgerond. Momenteel doet hij zijn dienstjaar bij NPH Peru. Elke dag helpt hij met het bereiden van maaltijden voor de 78 kinderen en werkt hij op het land.
Een passie geërfd
Volgend jaar wil hij landbouwkunde studeren, een passie die hij van zijn vader geërfd heeft. Hij heeft één duidelijke herinnering aan zijn vader: hoe hij zijn broer Marcel fruitbomen leerde planten. Ze kweekten perziken en bananen. Landbouw op het platteland wordt nog steeds bedreven volgens de traditionele basistechnieken van het Andesgebied. Het is er vaak de enige bron van inkomsten voor de meeste families.
Sherlin geniet van het gevoel van vrijheid als hij op het land is. Dit is zijn laatste jaar in Casa Santa Rosa, maar hij is enthousiast over zijn toekomst. “Ik verlaat NPH volgend jaar om te studeren. Veel dingen in mijn leven zullen veranderen, maar ik voel me rustig omdat ik weet dat NPH me zal blijven steunen”, zegt hij.
Sherlins droom is om op een dag zelf een boerderij te beheren en om voedsel te produceren, zodat andere kinderen geen honger moeten lijden. Sherlin zou ook graag Peruaans fruit naar andere landen exporteren. “Misschien wel naar het land van onze donateurs?”, voegt hij eraan toe. “Mijn vader zou dit vast ook een goed idee gevonden hebben. Ik kende mijn vader niet zo goed, maar ik denk dat hij trots op me zou zijn”, sluit Sherlin af.
Samen kunnen we een verschil maken! Steun Sherlin en kinderen zoals hij door een donatie te doen.
Luisa komt de werkplaats van NPH Honduras binnen met gigantische veiligheidshandschoenen en een beschermende helm op, maar achter het glazen vizier schuilt een brede glimlach.
Luisa vecht op haar manier tegen de machocultuur
“Ik hou van dit soort werk”, zegt de 16-jarige Luisa. “Ik weet dat ik een beetje anders ben dan andere meisjes van mijn leeftijd, maar dat vind ik prima”. In april 2021 schreef ze zich in voor de workshop beroepslassen in Rancho Santa Fe bij NPH Honduras. Dit veranderde Luisa’s leven. Honduras is een land met een sterke machocultuur. Het is wat ongebruikelijk voor een tienermeisje om dit beroep te kiezen, maar Luisa zet die stereotypen opzij en volgt haar interesses met trots.
Beroepsopleidingen bij NPH
Bij NPH krijgen de kinderen een formele opleiding, maar ze nemen ook deel aan een beroepsopleiding om technische vaardigheden te ontwikkelen.
Luisa’s leven was niet altijd gemakkelijk
Luisa’s leven was niet eenvoudig. Ze kwam bij NPH Honduras toen ze 8 jaar oud was met haar vijf broers en zussen. Haar vader stierf door een ongeluk en haar moeder had veel moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Luisa herinnert zich dat ze vaak maar één tortilla hadden om te delen. Het duurde ook even om te wennen aan haar nieuwe omgeving bij NPH, maar ze zag al snel de nieuwe kansen die ze kreeg. Vandaag woont ze samen met haar broers en zussen.
Luisa wil in de toekomst haar eigen werkplaats hebben
“Ik vond een plek waar ik kan studeren, ik kreeg een thuis, medische zorg, heerlijk eten, en volgde allerlei workshops. Zoveel dingen waarvan ik niet wist dat ik er recht op had”, glimlacht ze terwijl ze zich voorbereidt op de les in de werkplaats. “Op een dag wil ik in mijn eigen huis lassen en misschien mijn eigen werkplaats hebben. Weinig meisjes volgen deze cursus, maar ik wilde het echt proberen. Ik kan nu mijn eigen pad volgen en mijn vaardigheden ontwikkelen. Ik zou niet de persoon zijn die ik ben zonder de hulp van NPH”, sluit ze af.
Carl was 3 jaar oud toen zijn gezin alles verloor in de aardbeving van januari 2010. Ze sliepen met 7 personen op 2 bedden onder een tent in een woonwagenkamp, zonder comfort en stromend water. Deze situatie was zeer schadelijk voor de kinderen. Voor de aardbeving werkte de moeder als schoonmaakster en de vader was werfbewaker, beiden met een laag inkomen.
De kinderen werden in ons kinderdorp opgenomen
NPH bracht hulp en ondersteuning naar enkele kampen en ontmoette daar het gezin. Carl nam toen deel aan het ondersteuningsprogramma van NPH in de kampen. Omdat de kinderen nood hadden aan een gezonde en stabiele omgeving, namen we hem en zijn grote broer op in ons kinderdorp. Wanneer de regering later het tentenkamp ontbond, kregen we geen informatie meer van de ouders. Hij ging naar de school van NPH en paste zich vrij goed aan. Hij zit nu in de 9e klas.
Carl kwam terecht in ons St. Damien kinderziekenhuis
Begin 2022 werd hij ziek. Hij leed aan een navelbreuk en had hevige pijn en spijsverteringsproblemen. Hij werd geopereerd in het St. Damien kinderziekenhuis en herstelde ondertussen volledig.
Carl bevindt het goed
Carl is een goede en kalme jongen en kan het met iedereen goed vinden. Hij doet het goed op school en werkt graag mee aan de activiteiten in zijn huis. Als vaste taak maakt hij het basketbalveld schoon. Carl is gepassioneerd door voetbal, basketbal en muziek en zijn favoriete vakken zijn talen en sport. Zijn opleiding is momenteel het allerbelangrijkste voor hem.
Waarom we nooit zullen opgeven
Carls verhaal toont aan dat we niet mogen opgeven. Zelfs wanneer de situatie in Haïti zo dramatisch is, slagen we er samen met u nog steeds in om kinderlevens te redden en hen een kans op een toekomst te geven.
Marlon groeit zijn eerste levensjaren op in Lima, de hoofdstad van Peru. Zijn thuissituatie is hard en zijn gewelddadige vader vertrekt als hij en zijn broer Mario nog erg jong zijn. Zijn moeder heeft geen vast inkomen en probeert wat handel te drijven op straat. Ze verdient niet genoeg om het gezin te onderhouden, laat staan om Marlon en zijn broer naar school te laten gaan. De broertjes worden aan hun lot overgelaten.
Marlon is ondervoed en heeft nooit onderwijs gehad
De overheid beslist daarom om de twee broertjes in het kinderdorp van NPH Peru te plaatsen. Marlon is dan acht jaar. Wanneer ze bij Nuestros Pequeños Hermanos (NPH) aankomen, in februari 2014, zijn ze ondervoed, niet onderwezen en weten ze niet wat een hecht gezin betekent.
Moeilijkheden in het onderwijs
In het begin had Marlon het moeilijk om zich op school te bewijzen. Hij kende het onderwijs niet en was door zijn thuissituatie erg kwetsbaar. Dankzij de constante aandacht van zijn leerkrachten en verzorgers kreeg hij de kracht en moed om toch door te zetten. Vorig jaar behaalde Marlon succesvol zijn diploma van de lagere school. Onze donateurs zorgden ervoor dat Marlon een studiebeurs kreeg, zodat hij naar de eerste graad van de middelbare school kon gaan.
Naast onderwijs krijgt Marlon ook de kans om te sporten
Zijn begeleider Eddy Martinez vertelt: ’Marlon is een van de vrolijkste en vriendelijkste jongens hier in San Martin. Zo’n opgewekte jongen doet het goed in de groep en maakt snel vrienden. In het begin had Marlon het niet makkelijk, wat wel te begrijpen is als je uit zo’n situatie komt. Maar dankzij het doorzettingsvermogen van Marlon en zijn leerkrachten is hij helemaal veranderd. Stilaan worden zijn schoolrapporten beter en merkt Marlon dat zijn inzet wel degelijk iets opbrengt. Naast school krijgt hij hier ook de kans om te sporten. Marlon houdt van voetbal en Luis Suàrez is zijn favoriete voetballer.’
Elk kind heeft het recht op onderwijs!
Dankzij onze trouwe donateurs kan Marlon het kinderdorp ‘San Martin’ van NPH Peru nu zijn ‘thuis’ noemen. Zijn moeder en grootmoeder wonen nog steeds in Lima en proberen jammer genoeg dagelijks de eindjes aan elkaar te knopen.
Basisonderwijs voor alle kinderen, jongens én meisjes. Volgens de millenniumdoelstelling zou dat in 2025 een feit moeten zijn. De doelstelling wordt in Latijns-Amerika lang niet gehaald.
Kinderen kunnen niet naar school
Gedwongen door de armoede, gaan in Latijns-Amerika en de Caraïben nog altijd 6,5 miljoen kinderen niet naar school. Het onderwijs is bovendien vaak ondermaats door onder andere een gebrek aan goed opgeleide leraren. Daarom zet Onze Kleine Weeskinderen zich voor zoveel mogelijk kwetsbare kinderen in zodat ze naar school kunnen gaan. Want leren lezen en schrijven is dé manier om de armoedecirkel te doorbreken.
Jean Erisnor (schooldirecteur, Onze Kleine Weeskinderen Haïti): “Onze kinderen komen uit gevaarlijke, arme wijken.”
“De kinderen die naar mijn school komen zijn wees, of hebben nog één ouder en zijn slachtoffer van de armoede. Alleen onderwijs kan ervoor zorgen dat deze kinderen een plek in de maatschappij krijgen. Ik denk daarbij aan het verhaal van een van onze jongens. Zijn moeder was overleden en zijn vader kende hij niet. Hij leefde bij zijn oma en een oudere broer. Hij at maar één keer per dag: de maaltijd die hij bij ons op school kreeg. Vaak was hij armoedig gekleed, soms liep hij op blote voeten. Wat mij vooral trof was zijn doorzettingsvermogen: hij wilde zó graag naar school. Als wij hem niet hadden geholpen, zou hij moederziel alleen op straat zijn terechtgekomen.”
Daphnee groeide op in een landelijk stadje in Guatemala, vlakbij de Acatenango-vulkaan. Daphnee is de oudste van vier en woonde samen met haar ouders en haar oma. Ze leefden volgens de Maya-tradities en spraken enkel de Kaqchikel-taal. In de streek leeft meer dan 67% in armoede en bijna 15% zelfs in extreme armoede.
De familie van Daphnee had een piepklein huisje, de muren waren van hout en gips en lekkende zinken platen vormden het dak. Er was niet altijd elektriciteit en geregeld ook geen water. Daphnee hielp haar vader op het veld, zorgde met haar mama voor hun kippen, vee en paarden, sprokkelde brandhout en hielp met koken en schoonmaken. Op het land werken was haar opleiding, en ze kende niets anders. ‘Naar school gingen we niet, onze ouders hadden ons nodig om geld te verdienen.’ Er is dan ook zeer weinig werk in Acatenango, de meesten zijn actief in de landbouw. Dat verdient slecht en als de huur is betaald, hebben veel ouders moeite om hun kroost te voeden.
NPH vangt ze op
In september 2011 waren hun ouders de voogdij over hun kinderen kwijt vanwege de slechte leefomstandigheden en het gebrek aan adequate ondersteuning voor Hilario, de kleine broer van Daphnee. Die was toen twee jaar oud en leed aan ernstige ondervoeding. Dat veroorzaakte mentale achterstand en een slechte groei, iets wat hem vandaag nog steeds treft.
Daphnee en haar broers en zus werden toen bij NPH Guatemala opgevangen. Die zou hen de nodige medische en psychologische hulp en onderwijs bieden.
Een toekomst
Tot ze 9 was, sprak Daphnee geen Spaans. Nu is ze 19 en met succes afgestudeerd. Daphnee leerde de waarde van voedsel en dat het hard werken is om het te krijgen, maar dankzij NPH was ze in staat om naar school te gaan. Zonder de hulp van onze donateurs, zou ze geen echte vooruitzichten hebben gehad. NPH helpt kinderen van het platteland via onderwijs en het creëren van toekomstige kansen. ‘NPH opende een nieuwe wereld voor mij.’
Elke ochtend om 8 uur komt Susy naar onze school om met veel plezier haar lessen te volgen. Susy woont niet in ons kinderdorp Casa Sagrada in El Salvador. Toch is zij van harte welkom, omdat zij meedoet aan ons dagopvangprogramma: onderwijs, gezondheidszorg en een voedzame maaltijd voor kinderen uit de allerarmste, naburige gezinnen.
Susy met haar familie
Op school werd ondervoeding ontdekt
Haar thuissituatie is moeilijk door de armoede van het gezin. Op de eerste schooldag bleek dat Susy aan ondervoeding leed. Haar hardwerkende ouders hebben geen geld om haar naar school te laten gaan en aan haar basisbehoeften te voldoen. Zij zijn heel dankbaar voor de kansen die hun dochter nu krijgt.
Susy geniet van haar schoolopleiding
Susy geniet er zichtbaar van om op school te zijn. Ze is slim en haalt goede cijfers. Vol overgave stort ze zich op haar schoolopleiding, omdat ze weet dat het belangrijk is voor haar toekomst. De school zorgt er niet alleen voor dat Susy les krijgt, maar waakt ook over haar gezondheid. Elke schooldag staat er een gezonde, voedzame maaltijd voor haar klaar. Naar school gaan heeft Susy’s leven veranderd.
Het afgelopen jaar 2021 was voor veel mensen een moeilijke last om te dragen. Zowel hier bij ons, als in de rest van de wereld, moesten heel wat ongelukkigen zware tegenslagen verwerken. In Latijns-Amerika en Haïti nam de bestaande problematiek van armoede, honger, instabiliteit en geweld zelfs ronduit dramatische proporties aan. Door de aanhoudende COVID-19 crisis werd de negatieve spiraal alleen maar sterker.
Toch is er voor hen hoop! Dankzij de giften van onze donateurs konden we het voorbije jaar écht ondersteuning bieden aan vele hulpeloze kinderen.
Bolivia
Er werd een pad naar school aangelegd en we installeerden met succes een waterzuiveringssysteem voor gezond en veilig water.
Haïti
We boden veel ondersteuning aan wie getroffen werd door de aardbeving. Onze teams konden 21 opvangplaatsen bouwen, waaronder twee scholen. 10 gezinnen die op moeilijk bereikbare plaatsen woonden, gaven we financiële hulp en materialen voor de heropbouw van hun huis. Bijna 450 gezinnen hielpen we met voedsel en drinkwaterpakketten.
Dominicaanse Republiek
Op 4 november huldigden we het eerste deel van het One World Surgery Outpatient Center in, naast het kinderdorp. Daar helpen we de meest kwetsbare families met dringende medische noden van de nabijgelegen gemeenschappen.
Honduras
We hielpen meer dan 2.000 door storm getroffen families, bouwden 11 nieuwe huizen en openden een opvanghuis voor 20 kinderen van alleenstaande ouders. Tot slot kregen we er 12 vrijwilligers bij en richtten we een aangepaste ruimte voor gehandicapte kinderen in.
Nicaragua
We zorgden ervoor dat kinderen en jongeren lessen, workshops en fysiotherapie in een veilige omgeving konden volgen en gaven hen een snack, lunch, schoolvervoer en medische hulp als dat nodig was. In totaal waren 253 leerlingen ingeschreven en studeerden 48 af.
Peru
We hielpen een tweede gezin met ons One Family-programma. Marcelino, 7 jaar, verliet ons NPH huis om te re-integreren met zijn moeder.
‘Ik was heel verdrietig toen mijn vader en moeder gingen scheiden. Ik kwam terecht bij verre familie, maar koos uiteindelijk voor een leven op straat, omdat er niemand was die voor mij zorgde. Ik moest werken en kon niet naar school gaan. De eerste dagen kon ik alleen maar huilen’, vertelt Oscar. Hij zwierf rond, ging niet naar school en verkocht brandhout om wat te kunnen eten.
Oscar trachtte te overleven op straat, maar al snel bleek dat zijn vrienden van jongs af aan in aanraking kwamen met alcohol, drugs en lijm snuiven. “Ik verloor mezelf bijna’’, zegt Oscar over die zware tijd.
Na zijn ontmoeting met een politieagent, kwam Oscar als 12-jarige in ons kinderdorp in Nicaragua terecht. Oscar leerde lezen, schrijven en rekenen. Op 3 jaar tijd maakte hij zijn lagere school af. Na de middelbare school volgde hij nog een opleiding tot elektricien.
Nu is Oscar in het kinderdorp verantwoordelijk voor de elektriciteitsvoorziening. Zo nam hij onder andere het initiatief voor de installatie van de eerste zonnepanelen, waarmee we op duurzame wijze zelf energie kunnen opwekken.
‘Ik wil mijn verhaal met anderen kunnen delen. Ik zal altijd deel uitmaken van de familie van Onze Kleine Weeskinderen (OKW). De band zal blijven, het zit in mijn bloed, in mijn botten en in mijn hart.’
2020 was een bijzonder jaar… onze organisatie heeft een aantal obstakels kunnen overwinnen met behulp van onze donateur!
NPH Honduras
NPH Honduras kon tijdens de coronacrisis veel mensen in nood snelle hulp bieden. Zo bezorgden we voedselpakketten aan meer dan 100 families uit de arme gemeenschap van Tegucigalpa.
NPH Haïti
NPH Haïti werd genoodzaakt om ingrijpende maatregelen te nemen. Een aantal medewerkers kregen hun ontslag, uitgaven werden drastisch verlaagd en het collegegeld werd verhoogd. Gelukkig kende dit jaar ook zijn successen.
Hartverwarmend is bijvoorbeeld het verhaal van de kleine Bobbi uit Port-auPrince. Hij bleek erg ondervoed: hij was 22 maanden oud en woog amper 10 kg. Bobbi werd snel doorverwezen naar ons St Damien-ziekenhuis voor de juiste zorg. Hij is nu weer helemaal gezond, dankzij uw steun aan ons ziekenhuis.
NPH Guatemala
NPH Guatemala moest dan weer al zijn beroepsateliers sluiten. Heel weinig gezinnen hebben de apparaten en technologie om in huis online lessen te volgen. De leraren zochten daarom naar alternatieven om de studenten didactisch materiaal en persoonlijke begeleiding te bieden. Ondanks alle moeilijkheden slaagde maar liefst 98% van de leerlingen voor het schooljaar 2020!
NPH Mexico
Dankzij NPH Mexico kreeg de lokale bevolking voldoende voedsel tegen een lage prijs tijdens de lockdown. De kosten voor schoonmaakproducten en medicijnen stegen spijtig genoeg fors. In maart moesten ook hier de scholen sluiten. Maar in juli konden de kinderen – na heel wat aanpassingen en hulp van onze donateurs – toch deeltijds les volgen in onze eigen lokalen.
NPH Bolivia
Het landbouwprogramma van het kinderdorp NPH Bolivia ondervond heel wat moeilijkheden. Er was o.a. gebrek aan zaden voor de moestuinen. Ook het melkkoeienproject liep achterstand op, maar deze landbouwprojecten konden op het einde van het jaar alsnog verwezelijkt worden.
Het waterzuiveringssysteem dat voorzien was vorig jaar, gaat uiteindelijk in 2021 door. Alle kinderen en medewerkers zullen hiervan kunnen genieten!
De coronapandemie heeft overal in de wereld een groot impact gehad. In de landen waar we actief zijn leidt dit vaak tot nog meer armoede, honger en geweld. Gelukkig konden we dankzij onze trouwe donateurs toch vele levens positief veranderen in 2020. Zoals dat van Marlen en duizenden andere kinderen en hun families. Dat kunnen we alleen maar verder zetten als mensen zoals u achter ons blijven staan. Blijf vooral uw warm hart tonen. Daar willen wij, in naam van alle kinderen, alvast heel hard voor danken.
