Hulp bieden aan Haïti in tijden van crisis

In Haïti komt en gaat de helikopter de hele dag heen en weer, om buitenlandse mensen weg te halen uit het land. Maar wij blijven ter plaatse, onvermoeibaar en vastbesloten om niemand achter te laten. De impact van de humanitaire crisis veroorzaakt immens veel leed en noodhulp blijft er van cruciaal belang. Onze collega, Gena Heraty van NPH Haïti, geeft een update van de huidige situatie.

De realiteit van de crisis: 60% ontvlucht de hoofdstad

April 2024 – “De helikopter komt en gaat de hele dag. Vlak over onze hoofden, op weg naar de Amerikaanse ambassade. De meeste buitenlanders zijn vertrokken. Terwijl ik hem voorbij zie vliegen, denk ik aan al die mensen die geen optie hebben om te vertrekken. Ik denk aan onze verpleegster met opgezwollen ogen na een hele nacht huilen. Aan één van onze medewerkers die zo mager geworden is, omdat hij niet kan slapen of eten door de schrik. Ik denk aan de vrouw die vermoord werd omdat ze geen lucifers gaf aan de bende die een huis in brand wilde steken.

We gaven onze medewerkers rijst en vis voor Pasen. Ze deelden het zelfs met anderen. Voedsel wordt een grote uitdaging voor iedereen. Gezondheidszorg ook. Schoolgebouwen zijn afgebrand. En 50.000 mensen zijn de hoofdstad in 3 weken tijd ontvlucht. Mensen die nergens heen kunnen.

Daar komt de helikopter weer. De ramen trillen. Maar wij laten de Haïtianen niet achter, we blijven tot het einde, voor iedereen die onze hulp nodig heeft. Bedankt voor jullie steun!”

Zoals u leest, is meer dan 60% van de mensen uit de hoofdstad gevlucht naar het zuiden van Haïti. In Petionville en Delmas, gebieden rond de hoofdstad die grotendeels onaangetast waren, gaat de situatie ook achteruit. Bendes zaaien er angst en onrust en dagelijks vallen er burgerdoden. Ook de route naar Kenscoff waar het kinderdorp ligt, is de laatste tijd erg instabiel. Dit stelt de morele kracht van het NPH-personeel op de proef. Ze zijn afhankelijk van deze wegen voor hun dagelijkse woon-werkverkeer. Maar onze mensen gaan moedig door.

Help onze moedige collega’s in Haïti

Eerste noodhulp mogelijk dankzij Belgische donateurs

Dankzij de steun van onze donateurs zamelden we in België al meer dan € 39.000 in.

Zo kunnen we zeer snel een eerste hulp bieden. “Het ingezamelde geld wordt gebruikt om essentiële goederen te verstrekken aan mensen in nood. Zoals voedsel, water, medische hulp, onderdak of geld. ”, aldus Kenson Kaas, directeur van NPH Haïti.

Zo hielpen we onder andere meer dan 140 gevluchte families met basisgoederen in onze gebouwen in Tabarre. Ook hielpen we 19 families van personeelsleden die niet terug kunnen keren naar hun huis. We hielpen een aantal ex-pequenos met grote financiële problemen door de instabiliteit.

Voedselpakketten met rijst, bonen, olie, pasta en melk werden uitgedeeld aan 501 gezinnen en studenten. Ook het St Damien kinderziekenhuis, voor een eerste lading water, voedsel, medisch materiaal en brandstof om het draaiende te houden.

Oproep tot langdurige hulp in tijden van crisis aan Haïti

Maar, de enorme uitdagingen onderstrepen de kritieke behoefte aan langdurige financiering. Bijna 70% van de huishoudens in de hoofdstad kent ernstige voedselonzekerheid. En bijna alle ziekenhuizen zijn gesloten. “Noodhulp inzamelen blijft dus nog een hele tijd cruciaal om directe hulp te bieden aan mensen en kinderen in tijden van crisis in Haïti. Het aantal vluchtelingen neemt toe, de voedselprijzen blijven stijgen en het belang van ons kinderziekenhuis blijft ook toenemen. We werken onvermoeibaar verder, maar om jullie een idee te geven: vandaag staan er nog eens 600 ongelezen berichten in mijn mailbox, met vragen om hulp”, aldus Kenson.

Ook het St Damien kinderziekenhuis heeft blijvende financiering nodig om hoogwaardige gezondheidszorg te bieden.

Help ons kinderziekenhuis

Om de veiligheid van ons personeel te garanderen en ervoor te zorgen dat het ziekenhuis open blijft, is het 24/7-crisissysteem nog een tijd van kracht. Wat € 335.000 kost om dit 3 maanden vol te houden. Het aantal pediatrische consultaties en risicozwangerschappen steeg daarnaast fel de afgelopen weken. Vooral pasgeborenen, kinderen en zwangere vrouwen lopen een verhoogd risico op complicaties en overlijden door de huidige crisis. Voor de poorten van het ziekenhuis verzamelen dagelijks moeders met hun zieke kinderen. Ons medisch personeel moet de moeilijke beslissing nemen welke kinderen die dag behandeld kunnen worden.

Zo vertelt ook Ellie Jean uit Petit-Goave hoe het kinderziekenhuis onlangs zijn jonge zoon Lens opving. “We hadden geen hoop meer, tot we terechtkonden bij St Damien. Ze vertelden ons dat Lens leukemie heeft. Ook in deze uitzonderlijke omstandigheden, voelden we ons zo welkom. Het is één van de weinige ziekenhuizen die ook vandaag nog medische zorgen biedt. Zonder hen was mijn zoon er waarschijnlijk niet meer geweest”, aldus Ellie.

Waarom er nog hoop is en uw steun belangrijk is voor de toekomst

Soms vragen mensen ons waarom ze Haïti nog moeten steunen. Is er nog wel hoop? We hopen dat deze getuigenissen tonen dat wij samen wel degelijk een enorm verschil maken.

Rick Frechette, oprichter van het kinderziekenhuis, vat het als volgt samen: “Er zijn niet meer dan 3.000 gangleden. Maar, zij hebben de controle over 3 miljoen mensen. Verdienen die 3 miljoen mensen onze hulp niet? Verdienen ze geen menselijkheid? Wij zijn samen sterk genoeg. Met hulp en giften, slagen we erin om verandering en hoop te bieden in tijden van crisis aan Haïti”.

Daarom gaan we de komende maanden verder met het crisisprogramma om Haïti, de NPH kinderen, families, werknemers en patiënten van het kinderziekenhuis te helpen.

Steun Häïti in deze erbarmelijke tijden
Posted on by Astrid Dupuis

Carl was zwaar getroffen door de aardbeving, nu stelt hij het goed in het kinderdorp

De aardbeving in Haïti van 2010

Carl was 3 jaar oud toen zijn gezin alles verloor in de aardbeving van januari 2010. Ze sliepen met 7 personen op 2 bedden onder een tent in een woonwagenkamp, zonder comfort en stromend water. Deze situatie was zeer schadelijk voor de kinderen. Voor de aardbeving werkte de moeder als schoonmaakster en de vader was werfbewaker, beiden met een laag inkomen.

De kinderen werden in ons kinderdorp opgenomen

NPH bracht hulp en ondersteuning naar enkele kampen en ontmoette daar het gezin. Carl nam toen
deel aan het ondersteuningsprogramma van NPH in de kampen. Omdat de kinderen nood hadden aan een gezonde en stabiele omgeving, namen we hem en zijn grote broer op in ons kinderdorp. Wanneer de regering later het tentenkamp ontbond, kregen we geen informatie meer van de ouders. Hij ging naar de school van NPH en paste zich vrij goed aan. Hij zit nu in de 9e klas.

Carl kwam terecht in ons St. Damien kinderziekenhuis

Begin 2022 werd hij ziek. Hij leed aan een navelbreuk en had hevige pijn en spijsverteringsproblemen. Hij werd geopereerd in het St. Damien kinderziekenhuis en herstelde ondertussen volledig.

Carl bevindt het goed

Carl is een goede en kalme jongen en kan het met iedereen goed vinden. Hij doet het goed op school en werkt graag mee aan de activiteiten in zijn huis. Als vaste taak maakt hij het basketbalveld schoon. Carl is gepassioneerd door voetbal, basketbal en muziek en zijn favoriete vakken zijn talen en sport. Zijn opleiding is momenteel het allerbelangrijkste voor hem.

Waarom we nooit zullen opgeven

Carls verhaal toont aan dat we niet mogen opgeven. Zelfs wanneer de situatie in Haïti zo dramatisch is, slagen we er samen met u nog steeds in om kinderlevens te redden en hen een kans op een toekomst te geven.

Helpt u ons mee?

Ik wil het ook niet opgeven!
Posted on by Astrid Dupuis

Kinderen uit Latijns-Amerika delen hun verhaal

Volgens verschillende inschattingen zouden er in Latijns-Amerika alleen al 10 miljoen kinderen zonder ouderfiguur of ouderlijk toezicht leven. Ook bijna de helft van de huishoudens heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Veel van onze kinderen komen dan ook uit gezinnen met ouders die de financiële middelen niet hebben om in hun basisbehoeften te voorzien, die hun kinderen verwaarloosden, aan risicovolle situaties blootstelden of overleden zijn. NPH biedt een familie voor die kinderen in negen van de armste landen in de regio. Dit is enkel mogelijk dankzij de hulp van onze donateurs.

Daarom vertellen de kinderen u graag zelf hoe hun leven dankzij u veranderd is:

Georgina woont graag in het kinderdorp in Bolivia

Achtergrond: Toen Georgina 4 jaar oud was, merkte de sociale dienst op dat haar alleenstaande moeder voortdurend onder invloed van alcohol was en ze haar kinderen soms dagenlang alleen achterliet in risicovolle situaties. Georgina en haar zus worden in 2010 op gerechtelijk bevel opgenomen in het kinderdorp van NPH Bolivia. Later wil ze graag lerares lichamelijke opvoeding worden.

Georgina zegt: “Ik ben NPH erg dankbaar omdat ze voor ons zorgen, we naar school kunnen gaan, we er voldoende te eten krijgen. In het dorp kunnen we ook activiteiten zoals “Createens” bijwonen om bij te leren over kunst, muziek en schoonheid. Ik hoop dat u ons blijft steunen met dit soort activiteiten, want ons kinderdorp in Bolivia heeft er veel aan”.

Nayeli uit de Dominicaanse Republiek kreeg zelfvertrouwen in het kinderdorp

Achtergrond: Nayeli was 14 toen ze met haar zusjes bij NPH terecht kwam. Hun moeder liet hen in de steek en hun vader
werd door de politie gearresteerd. De meisjes waren onbeschermd en bleven in extreme armoede achter. Nayeli is een liefdevol en bescheiden meisje, ze deelt graag met haar zussen en houdt erg van dansen. Ze hoopt haar middelbare
schoolopleiding af te maken en te studeren om haar familie te helpen.

Nayeli zegt: “Ik heb het gevoel dat ik een plek gevonden heb waar ik erg geliefd ben. NPH heeft mijn leven ongelooflijk veranderd. Ik lach graag en maak graag foto’s. Eén van mijn beste vrienden is Wislina, zij heeft me geleerd om mijn haar te vlechten. Ik maak ook deel uit van de groep Chicas Poderosas, waarin we leren om in de toekomst betere mensen te zijn. Die groep heeft me zelfvertrouwen gegeven”.

Melisa ontdekte haar talent voor dansen

Achtergrond: Melisa is 4 jaar oud als ze samen met haar zussen bij NPH opgevangen wordt. Haar moeder, die alcoholverslaafd was en haar kinderen verwaarloosde, verkocht plastic flessen op straat om de kosten te dekken. Melisa woont als gezin samen met haar zussen in het kinderdorp. Ze is afgestudeerd aan de middelbare school en doet momenteel haar dienstjaar*. Volgend jaar gaat ze naar de universiteit om tandheelkunde te studeren.

Melisa zegt: “Ik heb zoveel kansen en mooie waarden meegekregen van mijn NPH familie. NPH leerde mij om de juiste beslissingen te nemen en dankbaar te zijn. Ik heb er ook mijn talenten ontdekt. Zo werd ik lid van een folkloristische dansgroep en kon naar de VS reizen om op te treden.
Eén van mijn dromen is om tandheelkunde te studeren. Dat ik sta waar ik vandaag sta
is enkel mogelijk dankzij God en de steun van gulle mensen die, zonder ons te kennen, helpen om onze doelen te bereiken”.

*Dienstjaar: als de kinderen afgestudeerd zijn, werken ze een jaar in het kinderdorp. Het dienstjaar helpt hen om zich voor te bereiden op het (werk)leven en dankbaarheid te tonen.

Raquel is herenigd met haar eigen familie

Achtergrond: Raquel kwam als jong meisje bij ons terecht omdat haar moeder op dat moment niet voor haar kon zorgen. Begin 2022 werd het plan om Raquel en haar jongere zusje te herenigen met hun moeder, goedgekeurd door de rechter. Het gezin stelt het goed en brengt de nodige veranderingen aan. Raquel en haar jongere zusje wonen nu bij hun moeder en stiefvader in Guatemala City. NPH houdt nauw contact met de familie.

Raquel zegt: “Ik ben erg blij dat ik opnieuw bij mijn ouders ben, nadat we meer dan een jaar van elkaar gescheiden waren. Elke ochtend geef ik mijn vader en moeder een dikke knuffel. Ik hou van mijn nieuwe klasgenoten en van mijn school hier in de stad. Ik ben erg dankbaar dat NPH mijn familie blijft helpen en dat de maatschappelijk werkers van het One Family programma ons bezoeken en met ons spelen”.

Als gevolg van de aardbeving in Haïti kwam Cazeau in ons kinderdorp terecht

Achtergrond: Cazeau heeft zeven broers en zussen. Zijn moeder overleed aan kanker en zijn vader stierf tijdens de aardbeving van januari 2010. Zijn oudere broer nam de verantwoordelijkheid op zich, maar had geen middelen om voor hen te zorgen. Cazeau woont momenteel in het kinderdorp in Ste Helene. In de toekomst wil hij graag Business Management studeren.

Cazeau zegt: “Ik ben erg blij om deel uit te maken van deze grote familie. Ik geniet nu van onderwijs, veel nieuwe vrienden, een
dak boven mijn hoofd om te rusten en medische zorg. Ik heb geen honger meer want ik krijg drie maaltijden per dag. Ik herinner me dat ik er heel slecht aan toe was voordat ik bij deze familie kwam. Maar nu ben ik in topvorm, gezond en opgeleid.
Zonder de hulp van NPH en haar gewaardeerde donateurs zou ik niet de persoon zijn die ik vandaag ben”.

Gonzalo uit Honduras heeft veel dromen voor de toekomst

Achtergrond: Gonzalo was nog een baby toen hij samen met zijn broers en zussen bij NPH toekwam. Hun moeder was ziek en kon niet voor de kinderen zorgen. Hun vader liet hen in de steek. Gonzalo studeert aan de Primary NPH School. Hij is respectvol, vriendelijk en een liefhebbend kind. Hij houdt van voetballen. Momenteel is zijn favoriete vak Spaans omdat hij graag de klinkers leert. Gonzalo heeft veel dromen voor de toekomst.

Gonzalo zegt: “NPH helpt om ons leven te veranderen, onze capaciteiten te ontwikkelen en onze dromen waar te maken. De tío’s* zijn als ouders voor ons. Ze helpen me met huiswerk en moedigen me aan om mijn dromen te realiseren. Later wil ik voetbalcoach worden, of misschien piloot of brandweerman. Hier weet ik dat ik dat kan waarmaken. Als meer mensen ons
helpen, kunnen we meer kinderen zoals ik gelukkig maken”.

*tio’s: in de huizen in de kinderdorpen zijn er tia’s en tio’s, of letterlijk tantes en nonkels, die voor de kinderen zorgen alsof het hun eigen kinderen waren.

Joselin uit Mexico heeft haar passie als masseuse gevonden

Achtergrond: Joselin groeide op in een risicogemeenschap met drugshandel en andere misdrijven. Informatie van beide ouders is onbekend. Haar grootouders zorgden voor haar, maar door hun leeftijd konden ze haar niet alle zorgen meer
geven. Ze besluiten om haar bij NPH te laten opvangen, zodat ze krijgt wat ze nodig heeft voor haar ontwikkeling. Joselin is geboren met albinisme, wat voor een verminderd gezichtsvermogen zorgt en onderwijs erg moeilijk maakt. In
2021 begon ze een opleiding tot therapeutische masseuse.

Joselin zegt: “Bij NPH heb ik een familie gevonden die om mij geeft en die mij steunt met een alternatief studieplan dat aan mijn behoeften voldoet. Ik studeer momenteel voor een diploma therapeutische massage. Ik heb ontdekt dat dit mijn roeping is. Mijn droom is om op een dag een kuuroord te
openen. Dank aan NPH en alle mensen die mij steunen om een onafhankelijk persoon te worden”.

NPH Nicaragua helpt Lucia om samen met haar zus te wonen

Achtergrond: Lucia woont samen met haar oudere zus. Haar moeder woont in een ander land, haar vader heeft hen verlaten toen ze klein was. Ze wonen in de gemeenschap El Calvario op 21 kilometer van NPH. In de gemeenschap waar zij wonen is het rustig en ze beschikken er over de nodige basisvoorzieningen. Lucia begon te studeren bij NPH in 2015 en rondde het voortgezet onderwijs af in december 2022. Ze doet momenteel haar dienstjaar in de bibliotheek.

Lucia zegt: “Ik kwam bij NPH Nicaragua toe via het Community Education Program toen ik 9 jaar oud was. Ik was echt verliefd op mijn nieuwe school. Na de lagere school wou ik verder studeren bij NPH. Ik kreeg de
kans om twee technische workshops te volgen: kleermakerij en Communicatief Engels. Aan het einde van mijn dienstjaar wil ik geneeskunde studeren. Ik wil ook al die geweldige mensen bedanken die, zonder ons te kennen, ons blijven steunen. Met
hun bijdrage planten zij een zaadje van positieve verandering in ons leven en in onze samenleving”.

Edgar volgt een bakkersopleiding met de steun van NPH Peru

Achtergrond: Edgar leefde in extreme armoede, zijn moeder kon niet voor hem zorgen. Omdat hij fysiek en emotioneel in gevaar was, stuurde een familierechter hem naar NPH. Edgar heeft een verstandelijke beperking. Hij gaat naar een lokale school waar hij het NPH leerprogramma volgt. Het is heel belangrijk om met hem een gezonde emotionele band op te bouwen zodat hij zijn vaardigheden en capaciteiten kan vergroten. Momenteel heeft hij een bakkersopleiding afgerond in Lima. Hij heeft een vriendelijke en grappige persoonlijkheid.

Edgar zegt: “NPH heeft mijn leven veranderd. Voordat ik in het huis toekwam, had ik moeite om in mijn basisbehoeften te voorzien. Hier kreeg ik drie maaltijden per dag zonder te moeten gaan werken. Ik kon er ook naar school gaan. Door het werk had ik nog nooit lessen gevolgd. Ik ben iedereen die ons stimuleert om betere kansen voor
onze toekomst te krijgen, zeer dankbaar. Velen van ons leren hier een volledig nieuw levensritme kennen. Hier leren we namelijk hoe het voelt om een rustig en veilig leven te leiden. Bedankt omdat u ons liet inzien dat het leven vroeg of laat toch nog positief kan veranderen”

Posted on by Astrid Dupuis

Haïti staat in brand, de kinderen hebben uw steun nodig!

De erbarmelijke situatie in Haïti

De afgelopen jaren waren bijzonder turbulent voor de Haïtiaanse bevolking. Sinds 2019 hebben politieke, economische en sociale instabiliteit het land door elkaar geschud, waardoor de Haïtiaanse bevolking de straat op is gegaan. Brandstoftekorten blokkeren het land en verhinderen dat de bevolking naar het werk kan gaan. De inflatie beperkt de koopkracht van levensmiddelen voor een nu al verarmde bevolking. In 2022 besluit de regering om de brandstofprijs te verhogen om de staatsinkomsten te spijzen: dit heeft de onrust alleen maar verder aangewakkerd. Meer recent eist de Haïtiaanse bevolking het ontslag van Ariel Henry, de premier die het land moest leiden na de moord op president Jovenel Moïse in 2021. Vandaag is er immers geen democratisch verkozen politieke leider meer in het land. De laatste mandaten zijn in januari verstreken en er zijn momenteel geen verkiezingen gepland.

Bendes spelen een grote rol in de instabiliteit in het land

Deze instabiliteit heeft geleid tot de verspreiding van bendes. Ze zijn verantwoordelijk voor ontvoeringen, moorden, verkrachtingen en plunderingen. De Haïtianen worden nu geterroriseerd door deze bendes en durven hun huis nauwelijks te verlaten. De slachtoffers worden willekeurig gekozen en elke reis wordt gevaarlijk voor de bevolking. Gezondheidswerkers worden op weg naar huis aangevallen, moeders zijn het doelwit wanneer zij boodschappen doen om hun kinderen te voeden, leerlingen en leraren worden in de klas geraakt door verdwaalde kogels, ouders worden ontvoerd wanneer zij de school verlaten…De Haïtianen leven in angst.

De bendes richten een ravage aan: tussen januari en maart zijn in het land al 530 mensen gedood, 300 gewond, 277 ontvoerd en 160.000 ontheemd

Ze hebben tegenwoordig veel leden en zijn ook beter bewapend dan de Haïtiaanse politie. Zij verkrijgen hun wapens via de internationale handel, met name via de 1771 kilometer lange kustlijn. De lokale politie is niet in staat de controle te heroveren op het toenemend aantal gebieden dat in handen van bendes valt.

Ik wil de kinderen in Haïti helpen

Een veiligheidscrisis

De internationale gemeenschap aarzelt echter om in te grijpen gezien de complexe situatie. Zo is er de onzekerheid over de resultaten van een interventie in Haïti, een land dat wordt geregeerd door een premier die niet door de grondwet wordt erkend. Ten tweede heeft Haïti al verschillende buitenlandse en VN-militaire interventies meegemaakt, die er niet in geslaagd zijn de stabiliteit op lange termijn te herstellen. Over dit laatste punt blijven de Haïtianen verdeeld, aangezien de laatste interventie van VN-vredeshandhavers in het land, na de aardbeving van 2010, heeft geleid tot een cholera-epidemie en talrijke schandalen over seksuele uitbuiting van Haïtiaanse vrouwen.

Humanitaire en gezondheidscrisis

Aan de veiligheidscrisis wordt ook een humanitaire en gezondheidscrisis toegevoegd. Momenteel wordt bijna de helft van de Haïtiaanse bevolking geconfronteerd met voedselonzekerheid. Meer dan 4,5 miljoen mensen worstelen om zich te voeden en hebben niet genoeg te eten. Daarnaast lijdt 1 kind op 5 momenteel aan acute ondervoeding en 562 Haïtianen sterven nu dagelijks van de honger.

Het land wordt al enkele jaren geconfronteerd met constante prijsstijgingen. In 2022 bereikte de inflatie 30%, terwijl 30% van de bevolking al in extreme armoede leeft met minder dan 2,15 dollar per dag.

Sinds eind 2022 is cholera bovendien teruggekeerd in het land. Brandstoftekorten en bendeactiviteiten verhinderen het vlotte verkeer van vrachtwagens met drinkwater. De bevolking drinkt daarom uit waterbronnen die onveilig zijn en mogelijk besmet met de cholerabacterie. Sinds het begin van deze nieuwe epidemie zijn er 2.439 bevestigde gevallen, 29.782 gehospitaliseerde gevallen en 594 doden. Gezien de huidige situatie ligt het werkelijke aantal vrijwel zeker veel hoger. De toegang tot de gezondheidszorg is moeilijk, waardoor waarschijnlijk niet alle choleragevallen worden geregistreerd. Het meest getroffen zijn kinderen van 1 tot 4 jaar en van 5 tot 9 jaar, die respectievelijk bijna 20% en 16% van de bevestigde gevallen uitmaken.

Voedselonzekerheid, armoede en gebrek aan toegang tot gezondheidszorg maken kinderen bijzonder kwetsbaar voor ziekten en bacteriën.

Wij blijven de kinderen beschermen & verzorgen

Onze teams in Haïti blijven voorzien in de behoeften van de kinderen. Kinderen uit Sainte-Anne en Saint-Simon werden overgebracht naar Sainte-Hélène, in de bergen van Kenscoff. In 2022 werden in Sainte-Hélène 54 nieuwe kinderen opgevangen uit verschillende gemeenschappen die de bendeoorlog ontvluchtten.

Het ziekenhuis St Damien blijft zoveel mogelijk kinderen behandelen. Veel andere ziekenhuizen hebben de deuren moeten slutien. In 2022 zijn het aantal opnames van kinderen met ondervoeding met 92% gestegen, in totaal 194 kinderen. Ook de terugkeer van cholera in het land bracht het ziekenhuis ertoe de COVID-afdeling te sluiten om het rehydratiecentrum voor kinderen met cholera op te zetten. Tussen oktober en maart 2023 werden bijna 644 kinderen van 0 tot 14 jaar behandeld.

Ik wil het kinderziekenhuis steunen in Haïti

Gena Heraty, die verantwoordelijk is voor kinderen en jong volwassenen met een handicap, geeft haar visie op de situatie in Haïti.

Posted on by Daniela Derksen