Carl was 3 jaar oud toen zijn gezin alles verloor in de aardbeving van januari 2010. Ze sliepen met 7 personen op 2 bedden onder een tent in een woonwagenkamp, zonder comfort en stromend water. Deze situatie was zeer schadelijk voor de kinderen. Voor de aardbeving werkte de moeder als schoonmaakster en de vader was werfbewaker, beiden met een laag inkomen.
De kinderen werden in ons kinderdorp opgenomen
NPH bracht hulp en ondersteuning naar enkele kampen en ontmoette daar het gezin. Carl nam toen deel aan het ondersteuningsprogramma van NPH in de kampen. Omdat de kinderen nood hadden aan een gezonde en stabiele omgeving, namen we hem en zijn grote broer op in ons kinderdorp. Wanneer de regering later het tentenkamp ontbond, kregen we geen informatie meer van de ouders. Hij ging naar de school van NPH en paste zich vrij goed aan. Hij zit nu in de 9e klas.
Carl kwam terecht in ons St. Damien kinderziekenhuis
Begin 2022 werd hij ziek. Hij leed aan een navelbreuk en had hevige pijn en spijsverteringsproblemen. Hij werd geopereerd in het St. Damien kinderziekenhuis en herstelde ondertussen volledig.
Carl bevindt het goed
Carl is een goede en kalme jongen en kan het met iedereen goed vinden. Hij doet het goed op school en werkt graag mee aan de activiteiten in zijn huis. Als vaste taak maakt hij het basketbalveld schoon. Carl is gepassioneerd door voetbal, basketbal en muziek en zijn favoriete vakken zijn talen en sport. Zijn opleiding is momenteel het allerbelangrijkste voor hem.
Waarom we nooit zullen opgeven
Carls verhaal toont aan dat we niet mogen opgeven. Zelfs wanneer de situatie in Haïti zo dramatisch is, slagen we er samen met u nog steeds in om kinderlevens te redden en hen een kans op een toekomst te geven.
Volgens verschillende inschattingen zouden er in Latijns-Amerika alleen al 10 miljoen kinderen zonder ouderfiguur of ouderlijk toezicht leven. Ook bijna de helft van de huishoudens heeft moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Veel van onze kinderen komen dan ook uit gezinnen met ouders die de financiële middelen niet hebben om in hun basisbehoeften te voorzien, die hun kinderen verwaarloosden, aan risicovolle situaties blootstelden of overleden zijn. NPH biedt een familie voor die kinderen in negen van de armste landen in de regio. Dit is enkel mogelijk dankzij de hulp van onze donateurs.
Daarom vertellen de kinderen u graag zelf hoe hun leven dankzij u veranderd is:
Georgina woont graag in het kinderdorp in Bolivia
Achtergrond: Toen Georgina 4 jaar oud was, merkte de sociale dienst op dat haar alleenstaande moeder voortdurend onder invloed van alcohol was en ze haar kinderen soms dagenlang alleen achterliet in risicovolle situaties. Georgina en haar zus worden in 2010 op gerechtelijk bevel opgenomen in het kinderdorp van NPH Bolivia. Later wil ze graag lerares lichamelijke opvoeding worden.
Georgina zegt: “Ik ben NPH erg dankbaar omdat ze voor ons zorgen, we naar school kunnen gaan, we er voldoende te eten krijgen. In het dorp kunnen we ook activiteiten zoals “Createens” bijwonen om bij te leren over kunst, muziek en schoonheid. Ik hoop dat u ons blijft steunen met dit soort activiteiten, want ons kinderdorp in Bolivia heeft er veel aan”.
Nayeli uit de Dominicaanse Republiek kreeg zelfvertrouwen in het kinderdorp
Achtergrond: Nayeli was 14 toen ze met haar zusjes bij NPH terecht kwam. Hun moeder liet hen in de steek en hun vader werd door de politie gearresteerd. De meisjes waren onbeschermd en bleven in extreme armoede achter. Nayeli is een liefdevol en bescheiden meisje, ze deelt graag met haar zussen en houdt erg van dansen. Ze hoopt haar middelbare schoolopleiding af te maken en te studeren om haar familie te helpen.
Nayeli zegt: “Ik heb het gevoel dat ik een plek gevonden heb waar ik erg geliefd ben. NPH heeft mijn leven ongelooflijk veranderd. Ik lach graag en maak graag foto’s. Eén van mijn beste vrienden is Wislina, zij heeft me geleerd om mijn haar te vlechten. Ik maak ook deel uit van de groep Chicas Poderosas, waarin we leren om in de toekomst betere mensen te zijn. Die groep heeft me zelfvertrouwen gegeven”.
Melisa ontdekte haar talent voor dansen
Achtergrond: Melisa is 4 jaar oud als ze samen met haar zussen bij NPH opgevangen wordt. Haar moeder, die alcoholverslaafd was en haar kinderen verwaarloosde, verkocht plastic flessen op straat om de kosten te dekken. Melisa woont als gezin samen met haar zussen in het kinderdorp. Ze is afgestudeerd aan de middelbare school en doet momenteel haar dienstjaar*. Volgend jaar gaat ze naar de universiteit om tandheelkunde te studeren.
Melisa zegt: “Ik heb zoveel kansen en mooie waarden meegekregen van mijn NPH familie. NPH leerde mij om de juiste beslissingen te nemen en dankbaar te zijn. Ik heb er ook mijn talenten ontdekt. Zo werd ik lid van een folkloristische dansgroep en kon naar de VS reizen om op te treden. Eén van mijn dromen is om tandheelkunde te studeren. Dat ik sta waar ik vandaag sta is enkel mogelijk dankzij God en de steun van gulle mensen die, zonder ons te kennen, helpen om onze doelen te bereiken”.
*Dienstjaar: als de kinderen afgestudeerd zijn, werken ze een jaar in het kinderdorp. Het dienstjaar helpt hen om zich voor te bereiden op het (werk)leven en dankbaarheid te tonen.
Raquel is herenigd met haar eigen familie
Achtergrond: Raquel kwam als jong meisje bij ons terecht omdat haar moeder op dat moment niet voor haar kon zorgen. Begin 2022 werd het plan om Raquel en haar jongere zusje te herenigen met hun moeder, goedgekeurd door de rechter. Het gezin stelt het goed en brengt de nodige veranderingen aan. Raquel en haar jongere zusje wonen nu bij hun moeder en stiefvader in Guatemala City. NPH houdt nauw contact met de familie.
Raquel zegt: “Ik ben erg blij dat ik opnieuw bij mijn ouders ben, nadat we meer dan een jaar van elkaar gescheiden waren. Elke ochtend geef ik mijn vader en moeder een dikke knuffel. Ik hou van mijn nieuwe klasgenoten en van mijn school hier in de stad. Ik ben erg dankbaar dat NPH mijn familie blijft helpen en dat de maatschappelijk werkers van het One Family programma ons bezoeken en met ons spelen”.
Als gevolg van de aardbeving in Haïti kwam Cazeau in ons kinderdorp terecht
Achtergrond: Cazeau heeft zeven broers en zussen. Zijn moeder overleed aan kanker en zijn vader stierf tijdens de aardbeving van januari 2010. Zijn oudere broer nam de verantwoordelijkheid op zich, maar had geen middelen om voor hen te zorgen. Cazeau woont momenteel in het kinderdorp in Ste Helene. In de toekomst wil hij graag Business Management studeren.
Cazeau zegt: “Ik ben erg blij om deel uit te maken van deze grote familie. Ik geniet nu van onderwijs, veel nieuwe vrienden, een dak boven mijn hoofd om te rusten en medische zorg. Ik heb geen honger meer want ik krijg drie maaltijden per dag. Ik herinner me dat ik er heel slecht aan toe was voordat ik bij deze familie kwam. Maar nu ben ik in topvorm, gezond en opgeleid. Zonder de hulp van NPH en haar gewaardeerde donateurs zou ik niet de persoon zijn die ik vandaag ben”.
Gonzalo uit Honduras heeft veel dromen voor de toekomst
Achtergrond: Gonzalo was nog een baby toen hij samen met zijn broers en zussen bij NPH toekwam. Hun moeder was ziek en kon niet voor de kinderen zorgen. Hun vader liet hen in de steek. Gonzalo studeert aan de Primary NPH School. Hij is respectvol, vriendelijk en een liefhebbend kind. Hij houdt van voetballen. Momenteel is zijn favoriete vak Spaans omdat hij graag de klinkers leert. Gonzalo heeft veel dromen voor de toekomst.
Gonzalo zegt: “NPH helpt om ons leven te veranderen, onze capaciteiten te ontwikkelen en onze dromen waar te maken. De tío’s* zijn als ouders voor ons. Ze helpen me met huiswerk en moedigen me aan om mijn dromen te realiseren. Later wil ik voetbalcoach worden, of misschien piloot of brandweerman. Hier weet ik dat ik dat kan waarmaken. Als meer mensen ons helpen, kunnen we meer kinderen zoals ik gelukkig maken”.
*tio’s: in de huizen in de kinderdorpen zijn er tia’s en tio’s, of letterlijk tantes en nonkels, die voor de kinderen zorgen alsof het hun eigen kinderen waren.
Joselin uit Mexico heeft haar passie als masseuse gevonden
Achtergrond: Joselin groeide op in een risicogemeenschap met drugshandel en andere misdrijven. Informatie van beide ouders is onbekend. Haar grootouders zorgden voor haar, maar door hun leeftijd konden ze haar niet alle zorgen meer geven. Ze besluiten om haar bij NPH te laten opvangen, zodat ze krijgt wat ze nodig heeft voor haar ontwikkeling. Joselin is geboren met albinisme, wat voor een verminderd gezichtsvermogen zorgt en onderwijs erg moeilijk maakt. In 2021 begon ze een opleiding tot therapeutische masseuse.
Joselin zegt: “Bij NPH heb ik een familie gevonden die om mij geeft en die mij steunt met een alternatief studieplan dat aan mijn behoeften voldoet. Ik studeer momenteel voor een diploma therapeutische massage. Ik heb ontdekt dat dit mijn roeping is. Mijn droom is om op een dag een kuuroord te openen. Dank aan NPH en alle mensen die mij steunen om een onafhankelijk persoon te worden”.
NPH Nicaragua helpt Lucia om samen met haar zus te wonen
Achtergrond: Lucia woont samen met haar oudere zus. Haar moeder woont in een ander land, haar vader heeft hen verlaten toen ze klein was. Ze wonen in de gemeenschap El Calvario op 21 kilometer van NPH. In de gemeenschap waar zij wonen is het rustig en ze beschikken er over de nodige basisvoorzieningen. Lucia begon te studeren bij NPH in 2015 en rondde het voortgezet onderwijs af in december 2022. Ze doet momenteel haar dienstjaar in de bibliotheek.
Lucia zegt: “Ik kwam bij NPH Nicaragua toe via het Community Education Program toen ik 9 jaar oud was. Ik was echt verliefd op mijn nieuwe school. Na de lagere school wou ik verder studeren bij NPH. Ik kreeg de kans om twee technische workshops te volgen: kleermakerij en Communicatief Engels. Aan het einde van mijn dienstjaar wil ik geneeskunde studeren. Ik wil ook al die geweldige mensen bedanken die, zonder ons te kennen, ons blijven steunen. Met hun bijdrage planten zij een zaadje van positieve verandering in ons leven en in onze samenleving”.
Edgar volgt een bakkersopleiding met de steun van NPH Peru
Achtergrond: Edgar leefde in extreme armoede, zijn moeder kon niet voor hem zorgen. Omdat hij fysiek en emotioneel in gevaar was, stuurde een familierechter hem naar NPH. Edgar heeft een verstandelijke beperking. Hij gaat naar een lokale school waar hij het NPH leerprogramma volgt. Het is heel belangrijk om met hem een gezonde emotionele band op te bouwen zodat hij zijn vaardigheden en capaciteiten kan vergroten. Momenteel heeft hij een bakkersopleiding afgerond in Lima. Hij heeft een vriendelijke en grappige persoonlijkheid.
Edgar zegt: “NPH heeft mijn leven veranderd. Voordat ik in het huis toekwam, had ik moeite om in mijn basisbehoeften te voorzien. Hier kreeg ik drie maaltijden per dag zonder te moeten gaan werken. Ik kon er ook naar school gaan. Door het werk had ik nog nooit lessen gevolgd. Ik ben iedereen die ons stimuleert om betere kansen voor onze toekomst te krijgen, zeer dankbaar. Velen van ons leren hier een volledig nieuw levensritme kennen. Hier leren we namelijk hoe het voelt om een rustig en veilig leven te leiden. Bedankt omdat u ons liet inzien dat het leven vroeg of laat toch nog positief kan veranderen”
De afgelopen jaren waren bijzonder turbulent voor de Haïtiaanse bevolking. Sinds 2019 hebben politieke, economische en sociale instabiliteit het land door elkaar geschud, waardoor de Haïtiaanse bevolking de straat op is gegaan. Brandstoftekorten blokkeren het land en verhinderen dat de bevolking naar het werk kan gaan. De inflatie beperkt de koopkracht van levensmiddelen voor een nu al verarmde bevolking. In 2022 besluit de regering om de brandstofprijs te verhogen om de staatsinkomsten te spijzen: dit heeft de onrust alleen maar verder aangewakkerd. Meer recent eist de Haïtiaanse bevolking het ontslag van Ariel Henry, de premier die het land moest leiden na de moord op president Jovenel Moïse in 2021. Vandaag is er immers geen democratisch verkozen politieke leider meer in het land. De laatste mandaten zijn in januari verstreken en er zijn momenteel geen verkiezingen gepland.
Bendes spelen een grote rol in de instabiliteit in het land
Deze instabiliteit heeft geleid tot de verspreiding van bendes. Ze zijn verantwoordelijk voor ontvoeringen, moorden, verkrachtingen en plunderingen. De Haïtianen worden nu geterroriseerd door deze bendes en durven hun huis nauwelijks te verlaten. De slachtoffers worden willekeurig gekozen en elke reis wordt gevaarlijk voor de bevolking. Gezondheidswerkers worden op weg naar huis aangevallen, moeders zijn het doelwit wanneer zij boodschappen doen om hun kinderen te voeden, leerlingen en leraren worden in de klas geraakt door verdwaalde kogels, ouders worden ontvoerd wanneer zij de school verlaten…De Haïtianen leven in angst.
Ze hebben tegenwoordig veel leden en zijn ook beter bewapend dan de Haïtiaanse politie. Zij verkrijgen hun wapens via de internationale handel, met name via de 1771 kilometer lange kustlijn. De lokale politie is niet in staat de controle te heroveren op het toenemend aantal gebieden dat in handen van bendes valt.
De internationale gemeenschap aarzelt echter om in te grijpen gezien de complexe situatie. Zo is er de onzekerheid over de resultaten van een interventie in Haïti, een land dat wordt geregeerd door een premier die niet door de grondwet wordt erkend. Ten tweede heeft Haïti al verschillende buitenlandse en VN-militaire interventies meegemaakt, die er niet in geslaagd zijn de stabiliteit op lange termijn te herstellen. Over dit laatste punt blijven de Haïtianen verdeeld, aangezien de laatste interventie van VN-vredeshandhavers in het land, na de aardbeving van 2010, heeft geleid tot een cholera-epidemie en talrijke schandalen over seksuele uitbuiting van Haïtiaanse vrouwen.
Humanitaire en gezondheidscrisis
Aan de veiligheidscrisis wordt ook een humanitaire en gezondheidscrisis toegevoegd. Momenteel wordt bijna de helft van de Haïtiaanse bevolking geconfronteerd met voedselonzekerheid. Meer dan 4,5 miljoen mensen worstelen om zich te voeden en hebben niet genoeg te eten. Daarnaast lijdt 1 kind op 5 momenteel aan acute ondervoeding en 562 Haïtianen sterven nu dagelijks van de honger.
Het land wordt al enkele jaren geconfronteerd met constante prijsstijgingen. In 2022 bereikte de inflatie 30%, terwijl 30% van de bevolking al in extreme armoede leeft met minder dan 2,15 dollar per dag.
Sinds eind 2022 is cholera bovendien teruggekeerd in het land. Brandstoftekorten en bendeactiviteiten verhinderen het vlotte verkeer van vrachtwagens met drinkwater. De bevolking drinkt daarom uit waterbronnen die onveilig zijn en mogelijk besmet met de cholerabacterie. Sinds het begin van deze nieuwe epidemie zijn er 2.439 bevestigde gevallen, 29.782 gehospitaliseerde gevallen en 594 doden. Gezien de huidige situatie ligt het werkelijke aantal vrijwel zeker veel hoger. De toegang tot de gezondheidszorg is moeilijk, waardoor waarschijnlijk niet alle choleragevallen worden geregistreerd. Het meest getroffen zijn kinderen van 1 tot 4 jaar en van 5 tot 9 jaar, die respectievelijk bijna 20% en 16% van de bevestigde gevallen uitmaken.
Voedselonzekerheid, armoede en gebrek aan toegang tot gezondheidszorg maken kinderen bijzonder kwetsbaar voor ziekten en bacteriën.
Het ziekenhuis St Damien blijft zoveel mogelijk kinderen behandelen. Veel andere ziekenhuizen hebben de deuren moeten slutien. In 2022 zijn het aantal opnames van kinderen met ondervoeding met 92% gestegen, in totaal 194 kinderen. Ook de terugkeer van cholera in het land bracht het ziekenhuis ertoe de COVID-afdeling te sluiten om het rehydratiecentrum voor kinderen met cholera op te zetten. Tussen oktober en maart 2023 werden bijna 644 kinderen van 0 tot 14 jaar behandeld.
