NPH Haïti is solidair met de kinderen en families die geconfronteerd worden met ernstige bedreigingen voor hun veiligheid en welzijn, in het bijzonder in de omgeving van Port-au-Prince. Recente berichten van lokale nieuwszenders suggereren dat intensievere conflicten tussen bendes, mogelijk aangewakkerd door de instroom van nieuwe munitie, bijdragen aan deze alarmerende situatie. Ook de Belgische media namen het nieuws de afgelopen dagen op. Deredactie.be vertelt zo in een reportage dat het bendegeweld elke dag het leven kost aan 13 mensen.

Veiligheid van de kinderen is hoogste prioriteit

De nationaal directeur van NPH Haïti, Kenson Kaas, verzekert de veiligheid van de kinderen in het kinderdorp St. Helene in Kenscoff en benadrukt dat het kinderdorp, ondanks het bendegeweld, een veilige omgeving blijft voor de kinderen. Ondertussen kampen de gemeenschapsscholen in Tabarre in Port-au-Prince wel met verstoringen als gevolg van het hevige geweld. Af en toe sluiten de deuren om de veiligheid van de leerlingen te garanderen. Ook het geweld rond het St. Damien kinderziekenhuis zorgt voor problemen. Maar het kinderziekenhuis speelt een zodanig cruciale rol in de stad, dat patiënten er medische hulp blijven zoeken.

Blokkades beperken toegang tot voedsel en water

Januari 2024: dodelijkste maand in meer dan 2 jaar

Volgens de Verenigde Naties was januari 2024 de dodelijkste maand in meer dan twee jaar, met meer dan 800 doden, ontvoeringen en gewonden. Daarnaast werden in deze periode ongeveer 300 bendeleden getroffen, met in totaal 1.108 slachtoffers. Dit is meer dan het drievoudige van het aantal in januari 2023.

Het escalerende bendegeweld leidt tot protesten tegen de regering en onrust in minstens 24 steden, waarbij ten minste 16 doden en 29 gewonden vielen, voornamelijk als gevolg van botsingen tussen demonstranten en politietroepen.

Meer dan 3 miljoen kinderen nood aan humanitaire hulp

Vorig jaar zijn 167 jongens en meisjes gedood of gewond geraakt door kogels. Sommigen zijn het slachtoffer geworden van gerichte aanvallen door bendes of “zelfverdedigingsgroepen”, wat duidelijk maakt dat er dringend iets moet gedaan worden aan de bescherming van kinderen in het land.
De onrust heeft ernstige gevolgen voor essentiële voorzieningen zoals onderwijs, gezondheidszorg en bescherming, waardoor meer dan 3 miljoen kinderen humanitaire hulp nodig hebben.

NPH Haïti roept op tot actie

“Als wereldgemeenschap moeten we solidair zijn met de bevolking van Haïti in deze moeilijke tijd. NPH Haïti dringt aan op onmiddellijke actie om de onderliggende oorzaken van het bendegeweld aan te pakken, dialoog te bevorderen en inspanningen om vrede en stabiliteit te herstellen te ondersteunen. We roepen partners en supporters op om samen met ons het bewustzijn te vergroten, te pleiten voor vreedzame oplossingen en hulp te bieden aan degenen die getroffen zijn door het geweld in Haïti. Samen kunnen we een betekenisvol verschil maken en bijdragen aan een betere toekomst voor Haïti en haar bevolking”, aldus Kenson Kaas.

Onze internationale NPH-gemeenschap stuurt donaties rechtstreeks naar de rekening van NPH Haïti, om voedsel te kopen voor de kinderen en families. Wil je ons steunen in deze urgente situatie, geef het dan even mee als opmerking bij je donatie.

Elke bijdrage maakt een verschil *

• € 15,00
• € 25,00
• € 40,00
• € 75,00
• € 150,00
• Ander bedrag
• Ander Bedrag

Bedrag *
€

Frequentie
EénmaligMaandelijks

Gelieve uw persoonlijke gegevens in te geven

Aanspreking
MijnheerMevrouw

Voornaam

Achternaam *

E-mail *

Wilt u een fiscaal attest ontvangen van ons?
JaNee

Straat

Huisnummer

Bus

Postcode

Woonplaats

Land

Geboortedatum

Uw rijksregisternummer†

Betaalmethode *

• Bancontact
• Kaart
• iDEAL

Hierbij geef ik toestemming om dit maandelijks bedrag automatisch van mijn rekening te debiteren.

Totaal

€

Versturen

† Opdat uw giften zouden kunnen vermeld worden op uw fiscaal attest , hebben wij uw nationaal nummer nodig.

Het OneFamily-programma van NPH biedt gezinnen die het moeilijk hebben ondersteuning of helpt om kinderen weer samen te brengen met hun familie. De deugden van dit programma zijn duidelijker dan ooit tijdens de feestdagen, wanneer de gezinnen genieten van een warme kerst samen.

Kinderen keren terug naar huis

De familie Sanchez is een voorbeeld van zo’n familie dat onlangs herenigd werd. Ze wonen in de Guatemalteekse hooglanden van Chimaltenango. Dit gezin van zes leeft in een eenvoudig huis van zongedroogde bakstenen en takken. Twee oudere kinderen van de familie, Jimmy en Melinda, woonden vroeger in Casa San Andrés van NPH Guatemala. Dankzij de hulp van NPH, konden ze terug naar hun familie keren.

“Vroeger kon ik mijn kinderen niet naar school laten gaan. Maar nu kunnen we niet dankbaar genoeg zijn voor alles wat we gekregen hebben. En zelfs al hebben we weinig, we delen alles”, vertelt Juan, de vader van het gezin.

Familieactiviteiten en ondersteuning

De familie maakt het vandaag goed. Ze krijgen ondersteuning van de maatschappelijk werker van NPH en ze nemen deel aan activiteiten van NPH OneFamily. Helaas is de familie economisch nog niet stabiel genoeg, omdat de vader lange tijd werkloos was. Momenteel heeft hij een tijdelijke baan, maar hij is op zoek zoek naar een job met een beter inkomen.

De kinderen ontwikkelen zich volop

De oudste dochter Melinda doet momenteel haar dienstjaar in het Vrouwenbureau van de gemeente. Ze presteert goed en is erg blij dat ze kan bijdragen aan de ontwikkeling van de gezinnen waar ze van maandag tot vrijdag mee werkt. Jimmy zit momenteel in de 4e klas autotechniek op een school tweeënhalf uur van hun huis. Hij is een jonge man met een sterk verlangen om zich te verbeteren.

Kerstmis: belangrijk voor Guatemalteekse families

De kerstfestiviteiten beginnen wanneer de familie ‘s ochtends vroeg opstaat om dennennaalden te verzamelen. Ze worden uitgespreid over de vloer van de eetkamer en vullen de lucht met een feestelijk aroma.

Voor Kerstmis dit jaar zal de familie een stoofpot met kip klaarmaken. Terwijl de stoofpot suddert, begint de bereiding van de traditionele Guatemalteekse tamales. Het is traditie dat de familie op 24 december pas om middernacht gaat eten. De maaltijden op kerstavond en Kerstmis zijn speciale
gelegenheden.

“Zonder de donateurs zouden we geen kerst kunnen vieren samen en onze kinderen niet aan hun toekomst kunnen werken. We zijn eeuwig dankbaar en staan hier rond deze tijd van het jaar nog extra bij stil”, zegt Juan.

Nu de kinderen ouder worden, is de familie dankbaar voor de gelegenheid die de feestdagen bieden
om extra tijd met elkaar door te brengen.

Violeta vecht voor onderwijs en gezonde voeding voor haar kinderen

Violeta Guerrera is een 35-jarige moeder uit Chimaltenango in Guatemala en groeide op met haar 10 broers en zussen in een extreem arme familie. Toen ze 8 was, stierf haar moeder aan een galblaasprobleem. Haar vader haalde haar vervolgens van school, waardoor Violeta het recht om te studeren ontnomen werd. Nu strijdt ze volop voor onderwijs, gezonde voeding en een veilige omgeving voor haar eigen 3 kinderen.

Als moeder droomt ze van een beter leven voor haar kinderen

Na zo’n trieste jeugd groeide Violeta op, dromend van een beter leven. Op haar 18e trouwde ze met Pedro en kreeg 3 kinderen in slechts een paar jaar tijd. Maar in plaats van een beter leven, leidde haar huwelijk tot meer problemen. Want Pedro werkte niet, begon steeds meer te drinken en was agressief tegen Violeta en haar kinderen. Op een nacht in een ziekenhuis in Chimaltenango voelde Violeta dan ook dat ze niet meer verder kon. Artsen hielpen Violeta om een klacht wegens mishandeling tegen haar man in te dienen.

Kinderen vaak slachtoffer van huiselijk geweld in Guatemala

Dit gedrag tegen vrouwen wordt in Guatemala in stand gehouden door een patriarchale en conservatieve cultuur, weinig veiligheidsmaatregelen en straffeloosheid voor de daders. Maar ook jonge meisjes en jongens zijn slachtoffer van huiselijk geweld, hun kinderrechten worden dan ook vaak geschonden. Tegenwoordig heeft Violeta het alleenrecht om voor haar kinderen te zorgen. Pedro wordt nu aangeklaagd door het Openbaar Ministerie.

Ze wonen in het oude huis van haar vader. De familie moet zich nog aanpassen aan de nieuwe situatie omdat ze niet veel meubels hebben en ook weinig kinderspeelgoed.

“Ik ben een alleenstaande moeder. Het leven is erg moeilijk voor me omdat ik geen vaste baan heb en dus maar weinig verdien om mijn gezin te onderhouden”.

Onderwijs en evenwichtige voeding dankzij de programma’s van NPH

Violeta wil dat haar kinderen alles kunnen krijgen waar ze recht op hebben. Ze besloot daarom NPH Guatemala te benaderen nadat ze hoorde over de projecten en ondersteunende programma’s in de gemeenschap. NPH adviseerde om de oudere kinderen in de NPH-school in te schrijven zodat ze degelijk onderwijs krijgen.

Sinds januari 2021 gaat ook Violeta’s jongste kind, een zoontje van vier, naar de dagelijkse kinderopvang van NPH Guatemala. In het kinderdagverblijf krijgt hij gezonde voeding en voldoende ruimte om te groeien en te spelen met leeftijdsgenootjes.

“Sinds mijn zoon naar de kinderopvang van NPH gaat, is hij gelukkig. Vroeger was hij een verdrietig en moe kind. Het is fantastisch om te zien hoe goed het nu met hem gaat. Het beste is dat hij daar gezonde voeding en vitamines krijgt. Ze sturen ook wat eten voor onze familie, dat helpt me enorm”.

Vandaag is hij 6 jaar en stelt het erg goed. Tegenwoordig voelt Violeta zich gelukkig en optimistisch over haar leven. Dankzij de steun van NPH gelooft ze in een beter leven voor haarzelf en haar kinderen en blijft ze vechten voor hun rechten.

Gena Heraty is verantwoordelijk voor kinderen en jonge volwassenen met een handicap in Haïti. Ze komt oorspronkelijk uit Ierland en woont sinds haar vrijwilligerswerk voor NPH in 1993 in het land.

In 2019 werd Gena door het Ierse Rode Kruis erkend voor haar inzet voor kwetsbare kinderen met een handicap in Haïti en hun families, die vaak in nood verkeren door de handicaps van hun kinderen en het gebrek aan geschikte voorzieningen in het land. Ze kreeg ook de Oireachtas Human Dignity Award in 2020, voor haar leven gewijd aan de menselijke waardigheid van kinderen in Haïti.

Ze geeft een aangrijpend verslag van de situatie daar.

“Haïti tegenwoordig.

Het is tegenwoordig moeilijk om over Haïti te schrijven.

Het is moeilijk om deze verhalen te vertellen – het zijn harde verhalen, angstaanjagende verhalen.

Verhalen van verbrande lichamen – lichamen van mannen en vrouwen zoals jij en ik.

Mannen en vrouwen die hun gang gaan, niemand lastig vallen, ’s morgens op een bus stappen en in die bus levend verbrand worden.

Waarom was dit?

Wie weet het?

Verkeerde plaats, verkeerde tijd?

Een bendeleider die de bevolking terreur toebrengt?

Het is moeilijk te praten over de moeder van drie kinderen, die vorige week naar de markt ging en op weg naar huis werd vermoord. Ze zat in de Tap Tap (lokaal vervoer), de bandieten hielden haar tegen. Ze beroofden de passagiers, vertrapten de groenten die ze mee naar huis namen. Deze moeder van drie had een zak rijst.

Ze openden hem, maakten hem leeg en vertrapten hem.

Ze riep: “O Jezus, ik heb drie kinderen, wat zal ik ze te eten geven?

Ze schoten haar neer.

Het is moeilijk om te praten over de schoolkinderen die op school een helm dragen, een helm dragen in het klaslokaal, in de hoop zich te beschermen tegen verdwaalde kogels.

Het is moeilijk om te praten over de leraar die in de nek werd geschoten terwijl hij les gaf in het klaslokaal.

Moeilijk om te praten over de kleine kinderen die op de grond onder de schoolbanken liggen, terwijl overal om hen heen massale schoten te horen zijn.

Niet gemakkelijk om te praten over alle kinderen die niet naar school kunnen omdat het te gevaarlijk voor hen is om de weg op te gaan.

In de eerste twee weken van maart zijn volgens de VN minstens 277 mensen gedood en 101 ontvoeringen gemeld.

Sinds januari hebben VN-medewerkers 531 moorden geteld. U kunt er zeker van zijn dat de echte aantallen nog hoger liggen. Ze zeggen dat veel van deze schietpartijen willekeurig waren, waarbij sluipschutters op mensenmassa’s schoten.

Het is hartverscheurend om met medewerkers te praten die geen idee hebben wat ze moeten doen.

Ze zijn omringd door bandieten en geweervuur.

Ze zijn gevangenen in hun eigen huis.

Eén dame werd in augustus gedwongen haar huis te verlaten.

In september huurde ze een huis en nu zeven maanden later moet ze opnieuw verhuizen omdat ze opnieuw omringd is door geweervuur en bendes.

Een ander vroeg me gisteren om een matras – als je je huis verlaat kun je geen spullen meenemen – alleen een paar dingen. Zij en haar zoon verblijven bij een vriend.

De kans is groot dat zodra je je huis verlaat, de bandieten komen en alles stelen.

Dat is wat er gebeurd is met twee van onze medewerkers. Alles is meegenomen. 30 jaar hard werken, alles is weg.

Drie van onze leraren werden aangevallen op weg naar hun werk.

Drie dappere vrouwen.

Ik word zo boos als ik het lijden zie.

Als ik mensen hun huizen zie ontvluchten.

Als ik de video’s zie van huizen die tot de grond toe worden afgebrand.

Boos als ik zie hoe goede mensen in angst leven.

Boos als elk gesprek gaat over wie er is ontvoerd en wie er is vermoord.

Boos als bendes video’s posten van hun massale aanvalswapens,

als ze video’s sturen van zichzelf terwijl ze hun slachtoffers vermoorden of verkrachten.

Video’s waarin ze de politie bespotten omdat ze proberen orde en gezag te handhaven.

Video’s waarop ze enorme sommen geld tellen – geld van ontvoeringen.

Een goede vriendin van ons werd op 2 februari ontvoerd.

We moeten aannemen dat ze dood is, want we hebben geen nieuws van haar.

Veel ontvoerden worden mishandeld.

Anderen niet.

Allen zijn getraumatiseerd.

Hoe kan het ook anders?

Het is moeilijk om deze dagen over Haïti te schrijven.

We hopen op betere tijden.

We doen wat we kunnen om er te zijn voor degenen die we ontmoeten

en we doen ons best om al onze programma’s gaande te houden.

Het gaat goed met de kinderen en jongeren en zij geven ons kracht om elke dag aan te kunnen.

Zijzelf, die zoveel geleden hebben in hun jonge leven, zijn nog steeds heel gul met glimlachen en knuffels.

We zien hoe ze nieuwe vaardigheden leren – zoals eten geven, aankleden, uitkleden, eten koken – kostbare momenten voor hen en voor ons.

Het voedt onze ziel.

Het is moeilijk om deze dagen over Haïti te schrijven.

In sommige opzichten zou het erger zijn om niet te schrijven.”

2022 was een jaar met grote uitdagingen wereldwijd. Niet enkel in onze contreien gingen we gebukt onder de stijgende energieprijzen en het leed in Oekraïne, ook Latijns en Centraal-Amerika kreunde onder gewelddadige protesten en sociale en politieke onrust.

Gelukkig was het ook ondanks de moeilijke economische situatie een solidair jaar en konden we met de hulp van onze sponsors weer veel kinderlevens positief veranderen.

Zie hieronder een greep uit onze verwezenlijkingen:

Mexico

In 2022 startte NPH Mexico een Community Outreach Project voor kinderen van alleenstaande ouders. Deze kinderen ontbijten en lunchen met de pequeños (de kinderen uit de kinderdorpen) en worden thuis afgehaald.

Een leuk weetje: ter gelegenheid van de 68e verjaardag van NPH Mexico was ons logo te zien op de loten van de Nationale Loterij. Zo werd ons werk in het hele land gepromoot!

Dominicaanse Republiek

NPH vierde dit jaar zijn 20ste verjaardag in de Dominicaanse Republiek. Dankzij de gebundelde krachten tussen NPH en MSC Cruises kregen 12 van onze jongeren een werkaanbieding op de cruiseschepen: een cruciale stap in hun professionele toekomst.

Haïti

De nieuwe cholera-uitbraak in oktober zorgde voor extra problemen. We reageerden onmiddellijk in het St Damien-kinderziekenhuis met een aparte cholera-afdeling en extra personeel. Maar er is ook leuk nieuws: in juli genoten 357 kinderen na 3 jaar opnieuw van een zomerkamp in St Helene.

Guatemala

NPH Guatemala opende een Family Center voor kwetsbare gezinnen. Met de dagopvang voor kinderen tussen 2 en 4 en het ruime aanbod aan therapieën en begeleiding is het familiecentrum een belangrijk aanspreekpunt voor alleenstaande moeders, kinderen met een handicap en jongeren die hulp nodig hebben. Het kinderdagverblijf ving de kinderen van 25 moeders op, waardoor zij konden werken om hun gezin te onderhouden.

Honduras

In de Santa Fe School, waar 300 kinderen les krijgen, zijn er verbouwingswerken opgestart. Zo kunnen onze kinderen les volgen zonder afgeleid te worden door lekken en andere schade aan het oude dak, onhygiënische toiletten en beschadigde ramen.

Bolivia

Dankzij ons reïntegratieprogramma voor families konden we 8 kinderen herenigen met hun gezin.

El Salvador

NPH El Salvador kocht een automatische melkmachine voor koeien in de boerderij en startte verschillende activiteiten op om meer biologische groenten en fruit te kweken. Ook de studenten doen het goed: een jongere studeerde af in Marketing aan de universiteit. Onze school opende bovendien haar computerklas voor leerlingen van de plaatselijke gemeenschap.

Nicaragua

NPH Nicaragua heeft het programma “Groeien in de familie” opgezet. Met dit programma willen we de intellectuele ontwikkeling van kinderen en adolescenten versterken. Verschillende activiteiten zorgen voor een betere integratie in hun sociale leven en de gezins- en schoolomgeving.

Peru

In 2022 ontwikkelde NPH Peru het Family Community Center. Een van de eerste programma’s was de ‘Beurzen voor onderwijs in de Gemeenschap’ voor de meest kwetsbare kinderen, adolescenten en jongeren in de gemeenschap. Er zullen 17 studiebeurzen uitgereikt worden op lager, middelbaar, technisch en/of universitair niveau.

Nogmaals dank aan al onze donateurs die dit mogelijk hebben gemaakt!

In 2022 spraken we hem opnieuw: hij is gelukkig, studeert goed en houdt van voetbal.

Hoe Roque hulp kreeg van NPH

Voordat Roque naar NPH Honduras kwam, woonde hij samen met zijn broers en zussen en een vrouwelijke verzorgster in een klein huis. Hun moeder verliet hen twee jaar eerder en hun vader woonde en werkte in een andere stad. Omdat Roque’s vader niet altijd werk had, gingen zijn oudere broers vaak weg van school om als boer te werken zodat ze genoeg te eten hadden. De buurt waar ze woonden was arm en zeer gewelddadig door de veelvuldige drugshandel. Toen Roque’s vader zijn kinderen niet langer kon onderhouden, wendde hij zich tot NPH voor hulp.

Hij kreeg zijn kindertijd terug in het kinderdorp

In het NPH kinderdorp in Honduras kwamen ze terecht in een stabiele, zorgzame familie en kreeg Roque zijn kindertijd terug. Hij maakte vrienden, genoot van voedzame maaltijden en blonk uit in zijn lessen. Van school, tot klusjes, tot eten en spelen: er was niets waar hij niet met vol enthousiasme over vertelde.

Het gezin brengt veel tijd samen

De kinderen groeien er op zonder zorgen over voedsel of de gevaren van de straat. Roque’s broers gaan naar school in plaats van op het land te werken. De broers en zussen verblijven samen met leeftijdsgenoten in aparte huizen binnen het kinderdorp, elk met hun eigen verantwoordelijkheden. Toch brengen ze regelmatig tijd met elkaar door. De kinderen hebben ook nog steeds een goede band met hun vader. Hij werkt op slechts een half uur afstand van NPH en brengt op bezoekdagen tijd met hen door. Het is hartverwarmend om te zien hoe zij als gezin blijven groeien onder de vleugels van NPH.

Het dorp van NPH is een grote familie

Vandaag is Roque 17 en houdt erg veel van voetbal. Hij studeert graag en zijn favoriete vak is kunst, want hij is een echte graffiti-liefhebber. Roque is verzot op baleadas: een tortilla met gebakken bonen en kaas. Lief en leed deelt hij graag met zijn beste vriend Juan. Voor hem is NPH “een grote familie met veel mogelijkheden” waar hij zich gelukkig voelt.

Roque 10 jaar later in het kinderdorp

Hunter Johnson, de videograaf die Roque tien jaar eerder filmde, zag hem onlangs terug tijdens een bezoek aan NPH!

Baby Bonhomme uit Haïti is amper een paar dagen oud. Ze is geboren met één van de meest voorkomende kankers bij pasgeboren baby’s. In Les Cayes, in het zuiden van Haïti, is er geen kinderarts, dus reist haar moeder Rénette 265 km naar Port-au-Prince om de juiste medische zorg te vinden. Acht dagen na de geboorte van Bonhomme komt ze aan in het St Damien-kinderziekenhuis.

De operatie is goed verlopen en binnenkort kunnen Bonhomme en haar moeder terug naar huis. Rénette geeft les in een school en haar man werkt in de bouwsector. Ze vraagt niet veel voor Bonhomme, maar hoopt dat ze gezond blijft en goed leert op school. Ze hoopt dat Bonhomme later in het buitenland kan studeren, zodat ze een goede opleiding krijgt. Rénette hoopt om ooit zonder angst te kunnen leven in Haïti.

Grote tekorten in het ziekenhuis

Door de onveilige situatie in Haïti is het leven in het St. Damien kinderziekenhuis vandaag nog moeilijker dan gewoonlijk. Bovendien wordt er voortdurend gewerkt met tekorten. Op de dienst neonatologie is er bijvoorbeeld geen beademingstoestel voor vroeggeboren kindjes onder de 29 weken en is er een groot tekort aan antibiotica. We kunnen daarom momenteel maar de helft van de kindjes met ademproblemen. Maar ondanks de moeilijke situatie, blijft NPH kinderen verzorgen in het St Damien-kinderziekenhuis.

Wat verwezenlijkt het ziekenhuis?

• 80.000 kinderen krijgen jaarlijks een behandeling
• 3.500 zwangere vrouwen worden verzorgd
• 3.000 baby’s geholpen op de neonatologie
• 2.000 kinderen opgenomen in de spoed
• 12.000 krijgen krijgen hulp in de polikliniek
• Verder hebben we nog andere diensten waar kinderen terecht kunnen zoals oncologie, reanimatie en cardiologie.

In het St Damien-kinderziekenhuis in Haïti is er een speciale kamer, de ’Fish room’. Daar liggen 8 tot 12 kinderen met speciale behoeften die extra aandacht nodig hebben. Maar die speciale aandacht is niet alleen nodig omdat ze ziek zijn. De kinderen zijn vaak verlaten door hun familie nadat ze werden binnengebracht omdat ze dringend medische zorgen nodig hadden. Dat gebeurt helaas vaker in Haïti. Mensen hebben het moeilijk en kunnen niet zorgen voor kinderen met een handicap.

Ook de kleine Alex is één van die kinderen. Een aantal maanden geleden heeft zijn vader hem achtergelaten in het St Damien-kinderziekenhuis.

Ondertussen zijn de behandelingen bij Alex voor tuberculose en HIV opgestart, en er was al een kandidaat om Alex te adopteren. Jammer genoeg is dat niet doorgegaan. Maar er worden nu voorbereidingen getroffen om Alex op te nemen in één van onze kinderdorpen. Het is nu een gelukkig kind dat graag lacht.

In Haïti gaat het elke dag slechter

De situatie in Haïti was nog nooit zo erg. De inflatie is met 30% gestegen, het aantal ontvoeringen is toegenomen met 58% en bendes controleren de helft van de hoofdstad. De bevolking leeft in onrust en angst. In de straten van Port-au-Prince liggen brandende voertuigen en soms lichamen.

Voedsel en drinkwater zijn nog minder beschikbaar dan normaal. Er is met spoed een rehydratie-eenheid opgericht, maar deze functioneert zonder officieel budget. Er is ook een groot tekort aan benzine, dat door stijgende inflatie zo goed als onbetaalbaar geworden is.

En daarbovenop steekt cholera sinds oktober opnieuw de kop op. Een nieuwe pandemie dreigt het leven van duizenden mensen te eisen. De kinderen zijn helaas het grootste slachtoffer van deze situatie.

Kinderen NPH in veiligheid gebracht

Uit veiligheid heeft NPH al heel wat kinderen overgebracht naar het kinderdorp in het Kenscoffgebergte. De jonge Steven, die bij ons opgegroeid is, zegt:

“Ik ben bang, want elke dag is erger dan de vorige. Ontvoeringen gebeuren bijna elke dag, soms liggen er lijken op straat, de onveiligheid is overal. De situatie is zo gespannen dat zelfs de scholen niet open gaan”.

Extra cholera-afdeling in het ziekenhuis

In deze schrijnende omstandigheden zijn de uitdagingen voor onze organisatie groter dan ooit en is het leven in het St Damien-kinderziekenhuis niet eenvoudig.

De nieuwe cholera-uitbraak in oktober zorgde voor extra problemen. We reageerden onmiddellijk in het St Damien-kinderziekenhuis met een aparte cholera-afdeling en extra personeel.