Rosalie groeide op in Kenscoff, Haïti, in een klein huisje zonder elektriciteit, samen met haar vier broers. Hun huis bestond uit slechts één kamer en was verre van veilig. Toen haar vader na een hevige ruzie het gezin verliet en nooit meer terugkwam, bleef Rosalie’s moeder alleen achter met vijf kinderen en zonder inkomen. Ze besloot uiteindelijk de kinderen toe te vertrouwen aan NPH (Nuestros Pequeños Hermanos), omdat ze niet langer in hun basisbehoeften kon voorzien.
Ondanks alles heeft Rosalie nog steeds een warme band met haar moeder. Met Kerstmis komt haar moeder zelfs op bezoek, om samen tijd door te brengen met haar kinderen.
Een magische eerste kerst bij NPH
Rosalie kwam op 10-jarige leeftijd bij NPH Haïti. Voor die tijd waren feestdagen vaak een moeilijke periode voor haar familie. Maar sinds haar komst bij het kinderdorp verandert het vakantieseizoen in een magische tijd. De bomen worden versierd met knipperende lichtjes, en samen met de andere kinderen bereidt ze zich voor op Kerstmis. Haar vriendelijkheid maakt haar geliefd bij iedereen, en iedereen kijkt uit naar het delen van de feestvreugde met haar.
Haar eerste kerst bij NPH was onvergetelijk. Terwijl haar jongere broers hun cadeautjes openmaakten, straalde Rosalie van geluk. Het grootste geschenk voor haar was de wetenschap dat ze veilig waren, goed gevoed werden en deel uitmaakten van een liefdevolle gemeenschap. Toen ze haar eigen cadeau ontving, een prachtig gebonden dagboek, werd ze emotioneel. Het was een perfect geschenk voor haar passie voor schrijven en dromen over de toekomst.
Een hoopvolle toekomst
Sinds die kerst schrijft Rosalie elke avond in haar dagboek. Ze noteert haar dromen en toekomstplannen. Haar volwassenheid en openheid maken een diepe indruk op de andere kinderen. “Ze is echt een ster hier,” vertelt Hency, de tio die voor haar zorgt. Rosalie brengt licht in het leven van anderen, en haar toekomst lijkt veelbelovend. Ze geniet van het maken van handgemaakte kerstkaarten en kijkt vol enthousiasme uit naar de feestdagen.
Bij NPH Haïti is kerst meer dan alleen een feestdag. Voor kinderen zoals Rosalie symboliseert het hoop, gemeenschap en de belofte van een betere toekomst.
Benieuwd hoe u het leven kan veranderen van een kind?
Optimalisatie van landbouw- en drinkwaterprojecten
NPH Dominicaanse Republiek heeft recentelijk een agronoom ingehuurd om hun landbouw- en drinkwaterprojecten te optimaliseren. Momenteel produceert het kinderdorp 20% van het voedsel dat geconsumeerd wordt, waaronder groenten, knollen, noten, fruit en bladgroenten. Deze zelfvoorziening bespaart jaarlijks maar liefst € 20.289. Daarnaast verkopen ze nu ook enkele van hun producten. Een geavanceerd waterzuiveringssysteem behandelt en herverdeelt water voor diverse toepassingen, zoals landbouw- en landschapsirrigatie en drinkwatervoorziening.
Weetje: De landbouwgrond van NPH Dominicaanse Republiek beslaat maar liefst 35.400 m², een belangrijk onderdeel van hun landbouw- en drinkwaterprojecten!
NPH El Salvador
Voedselproductie en ecologische initiatieven
NPH El Salvador produceert maar liefst de helft van hun voedsel zelf. Ze verbouwen tomaten, komkommers, chili’s, radijzen, uien, koriander, papaja’s, watermeloenen en bananen. Bovendien maken ze zelf tortilla’s van maïs en produceren ze melk, verse kaas, rundvlees en varkensvlees op een ecologische manier: zonder chemicaliën en met organische meststoffen. Ze delen ook voedselpakketten uit aan 150 gezinnen in hun gemeenschapsprogramma’s. Helaas behandelt het ziekenhuis elk jaar veel kinderen met voedseltekorten, ondervoeding of ziektes door voedsel- en watervergiftiging: in 2023 waren dat 234 kinderen.
Weetje: NPH El Salvador heeft dagelijks 400.000 liter water nodig, wat neerkomt op 2.800.000 liter per week.
NPH Honduras
Verbeteringen in waterzuivering en voedselproductie
NPH Honduras heeft onlangs een nieuw waterdoseringssysteem geïnstalleerd voor een betere waterzuivering. Daarnaast zijn er 5 nieuwe kranen geplaatst die gezuiverd water leveren op strategische plaatsen op de boerderij. Ze hebben ook een nieuwe sproeier en planter aangeschaft en extra materiaal om groenten te kweken. Plannen zijn in de maak om een nieuwe waterput te boren, omdat de huidige drinkwatervoorziening onvoldoende is. Het kinderdorp produceert 38% van hun voedsel zelf en stuurt wekelijks verse groenten naar de keuken, 2 keer per week vlees en 2 keer per dag verse melk.
Weetje: NPH Honduras serveert maandelijks maar liefst 22.024 maaltijden en 7.973 tussendoortjes, waarvoor 12.960 eieren nodig zijn.
Violeta vecht voor onderwijs en gezonde voeding voor haar kinderen
Violeta Guerrera is een 35-jarige moeder uit Chimaltenango in Guatemala en groeide op met haar 10 broers en zussen in een extreem arme familie. Toen ze 8 was, stierf haar moeder aan een galblaasprobleem. Haar vader haalde haar vervolgens van school, waardoor Violeta het recht om te studeren ontnomen werd. Nu strijdt ze volop voor onderwijs, gezonde voeding en een veilige omgeving voor haar eigen 3 kinderen.
Violeta uit Guatemala met haar kinderen
Als moeder droomt ze van een beter leven voor haar kinderen
Na zo’n trieste jeugd groeide Violeta op, dromend van een beter leven. Op haar 18e trouwde ze met Pedro en kreeg 3 kinderen in slechts een paar jaar tijd. Maar in plaats van een beter leven, leidde haar huwelijk tot meer problemen. Want Pedro werkte niet, begon steeds meer te drinken en was agressief tegen Violeta en haar kinderen. Op een nacht in een ziekenhuis in Chimaltenango voelde Violeta dan ook dat ze niet meer verder kon. Artsen hielpen Violeta om een klacht wegens mishandeling tegen haar man in te dienen.
Kinderen vaak slachtoffer van huiselijk geweld in Guatemala
Dit gedrag tegen vrouwen wordt in Guatemala in stand gehouden door een patriarchale en conservatieve cultuur, weinig veiligheidsmaatregelen en straffeloosheid voor de daders. Maar ook jonge meisjes en jongens zijn slachtoffer van huiselijk geweld, hun kinderrechten worden dan ook vaak geschonden. Tegenwoordig heeft Violeta het alleenrecht om voor haar kinderen te zorgen. Pedro wordt nu aangeklaagd door het Openbaar Ministerie.
Ze wonen in het oude huis van haar vader. De familie moet zich nog aanpassen aan de nieuwe situatie omdat ze niet veel meubels hebben en ook weinig kinderspeelgoed.
“Ik ben een alleenstaande moeder. Het leven is erg moeilijk voor me omdat ik geen vaste baan heb en dus maar weinig verdien om mijn gezin te onderhouden”.
Onderwijs en evenwichtige voeding dankzij de programma’s van NPH
Violeta wil dat haar kinderen alles kunnen krijgen waar ze recht op hebben. Ze besloot daarom NPH Guatemala te benaderen nadat ze hoorde over de projecten en ondersteunende programma’s in de gemeenschap. NPH adviseerde om de oudere kinderen in de NPH-school in te schrijven zodat ze degelijk onderwijs krijgen.
Sinds januari 2021 gaat ook Violeta’s jongste kind, een zoontje van vier, naar de dagelijkse kinderopvang van NPH Guatemala. In het kinderdagverblijf krijgt hij gezonde voeding en voldoende ruimte om te groeien en te spelen met leeftijdsgenootjes.
Het jongste zoontje van Violeta krijgt onderwijs en gezonde voeding bij NPH
“Sinds mijn zoon naar de kinderopvang van NPH gaat, is hij gelukkig. Vroeger was hij een verdrietig en moe kind. Het is fantastisch om te zien hoe goed het nu met hem gaat. Het beste is dat hij daar gezonde voeding en vitamines krijgt. Ze sturen ook wat eten voor onze familie, dat helpt me enorm”.
Vandaag is hij 6 jaar en stelt het erg goed. Tegenwoordig voelt Violeta zich gelukkig en optimistisch over haar leven. Dankzij de steun van NPH gelooft ze in een beter leven voor haarzelf en haar kinderen en blijft ze vechten voor hun rechten.
Gena Heraty is verantwoordelijk voor kinderen en jonge volwassenen met een handicap in Haïti. Ze komt oorspronkelijk uit Ierland en woont sinds haar vrijwilligerswerk voor NPH in 1993 in het land.
In 2019 werd Gena door het Ierse Rode Kruis erkend voor haar inzet voor kwetsbare kinderen met een handicap in Haïti en hun families, die vaak in nood verkeren door de handicaps van hun kinderen en het gebrek aan geschikte voorzieningen in het land. Ze kreeg ook de Oireachtas Human Dignity Award in 2020, voor haar leven gewijd aan de menselijke waardigheid van kinderen in Haïti.
Ze geeft een aangrijpend verslag van de situatie daar.
“Haïti tegenwoordig.
Het is tegenwoordig moeilijk om over Haïti te schrijven.
Het is moeilijk om deze verhalen te vertellen – het zijn harde verhalen, angstaanjagende verhalen.
Verhalen van verbrande lichamen – lichamen van mannen en vrouwen zoals jij en ik.
Mannen en vrouwen die hun gang gaan, niemand lastig vallen, ‘s morgens op een bus stappen en in die bus levend verbrand worden.
Waarom was dit?
Wie weet het?
Verkeerde plaats, verkeerde tijd?
Een bendeleider die de bevolking terreur toebrengt?
Het is moeilijk te praten over de moeder van drie kinderen, die vorige week naar de markt ging en op weg naar huis werd vermoord. Ze zat in de Tap Tap (lokaal vervoer), de bandieten hielden haar tegen. Ze beroofden de passagiers, vertrapten de groenten die ze mee naar huis namen. Deze moeder van drie had een zak rijst.
Ze openden hem, maakten hem leeg en vertrapten hem.
Ze riep: “O Jezus, ik heb drie kinderen, wat zal ik ze te eten geven?
Ze schoten haar neer.
Het is moeilijk om te praten over de schoolkinderen die op school een helm dragen, een helm dragen in het klaslokaal, in de hoop zich te beschermen tegen verdwaalde kogels.
Het is moeilijk om te praten over de leraar die in de nek werd geschoten terwijl hij les gaf in het klaslokaal.
Moeilijk om te praten over de kleine kinderen die op de grond onder de schoolbanken liggen, terwijl overal om hen heen massale schoten te horen zijn.
Niet gemakkelijk om te praten over alle kinderen die niet naar school kunnen omdat het te gevaarlijk voor hen is om de weg op te gaan.
In de eerste twee weken van maart zijn volgens de VN minstens 277 mensen gedood en 101 ontvoeringen gemeld.
Sinds januari hebben VN-medewerkers 531 moorden geteld. U kunt er zeker van zijn dat de echte aantallen nog hoger liggen. Ze zeggen dat veel van deze schietpartijen willekeurig waren, waarbij sluipschutters op mensenmassa’s schoten.
Het is hartverscheurend om met medewerkers te praten die geen idee hebben wat ze moeten doen.
Ze zijn omringd door bandieten en geweervuur.
Ze zijn gevangenen in hun eigen huis.
Eén dame werd in augustus gedwongen haar huis te verlaten.
In september huurde ze een huis en nu zeven maanden later moet ze opnieuw verhuizen omdat ze opnieuw omringd is door geweervuur en bendes.
Een ander vroeg me gisteren om een matras – als je je huis verlaat kun je geen spullen meenemen – alleen een paar dingen. Zij en haar zoon verblijven bij een vriend.
De kans is groot dat zodra je je huis verlaat, de bandieten komen en alles stelen.
Dat is wat er gebeurd is met twee van onze medewerkers. Alles is meegenomen. 30 jaar hard werken, alles is weg.
Drie van onze leraren werden aangevallen op weg naar hun werk.
Drie dappere vrouwen.
Ik word zo boos als ik het lijden zie.
Als ik mensen hun huizen zie ontvluchten.
Als ik de video’s zie van huizen die tot de grond toe worden afgebrand.
Boos als ik zie hoe goede mensen in angst leven.
Boos als elk gesprek gaat over wie er is ontvoerd en wie er is vermoord.
Boos als bendes video’s posten van hun massale aanvalswapens,
als ze video’s sturen van zichzelf terwijl ze hun slachtoffers vermoorden of verkrachten.
Video’s waarin ze de politie bespotten omdat ze proberen orde en gezag te handhaven.
Video’s waarop ze enorme sommen geld tellen – geld van ontvoeringen.
Een goede vriendin van ons werd op 2 februari ontvoerd.
We moeten aannemen dat ze dood is, want we hebben geen nieuws van haar.
Veel ontvoerden worden mishandeld.
Anderen niet.
Allen zijn getraumatiseerd.
Hoe kan het ook anders?
Het is moeilijk om deze dagen over Haïti te schrijven.
We hopen op betere tijden.
We doen wat we kunnen om er te zijn voor degenen die we ontmoeten
en we doen ons best om al onze programma’s gaande te houden.
Het gaat goed met de kinderen en jongeren en zij geven ons kracht om elke dag aan te kunnen.
Zijzelf, die zoveel geleden hebben in hun jonge leven, zijn nog steeds heel gul met glimlachen en knuffels.
We zien hoe ze nieuwe vaardigheden leren – zoals eten geven, aankleden, uitkleden, eten koken – kostbare momenten voor hen en voor ons.
Het voedt onze ziel.
Het is moeilijk om deze dagen over Haïti te schrijven.
In sommige opzichten zou het erger zijn om niet te schrijven.”
Pasen is geen dag zoals een ander in België. Voor bijna iedereen is dit een belangrijk moment om samen te komen met vrienden en familie en waarden als vriendschap, naastenliefde en vergiffenis te vieren.
In Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied is de meerderheid van de bevolking katholiek en is dit één van de hoogtepunten van het jaar.
Hieronder kunt u lezen hoe het in onze kinderdorpen gevierd wordt:
EL SALVADOR
Vasten: minder is meer
In El Salvador is het gebruikelijk om bij de hoofdmaaltijden brood of tortilla’s te eten. Tijdens de vastentijd eten we geen brood of tortilla’s. Zo hoeven de kinderen geen maaltijd over te slaan of zelfs honger te lijden, maar begrijpen ze wel de boodschap: we doen het even zonder iets wat we graag eten om ons lichaam en ziel te zuiveren.
Guatemala
Maakt kleurrijke straattapijten
Voor de kinderen en jongeren in het kinderdorp in Guatemala is Palmzondag het begin van een week vol mooie tradities. Vrolijke tapijten, optochten en spelletjes kleuren hun dagen. De kinderen voelen zich ware kunstenaars wanneer ze kleurrijk zaagsel in het mooiste tapijt omtoveren. Ook de kruistocht van Jezus wordt nagespeeld. In de kleine processie legt de godsdienstleraar op verschillende punten het lijden van Christus uit.
Tijdens Pasen komen de jongeren uit Cuernavaca naar het kinderdorp. Alle kinderen genieten samen van verschillende activiteiten, lekker eten en bezinning. Voor het paasontbijt zijn er donuts, chocolade-eieren en warme chocolademelk. Daarna gaan de kinderen op zoek naar verstopte eieren op het terrein.
Nicaragua
Steekt een groot nachtelijk vuur aan
In Nicaragua wordt het Laatste Avondmaal van Jezus herdacht op Witte Donderdag. Een priester wast de voeten van twaalf kinderen. Op zaterdag wordt een groot vreugdevuur aangestoken en gezegend. Daarna steken we de paaskaars aan en geven de kinderen het vuur door totdat alle kaarsen branden en de nacht oplicht en schittert.
Bolivia
Traditionele voetwassing
In NPH Bolivia is het een traditie om op Witte Donderdag de voetwassing van de twaalf apostelen na te spelen. Twaalf kinderen zitten in een halve cirkel en de directeur van het huis wast de voeten van elk kind. Sommige kinderen zijn zo kietelig dat het er al snel ontaardt in vrolijk gegiechel. Ze leren zo op een kindvriendelijke manier dat het belangrijk is om voor anderen te zorgen, te vergeven en elkaar lief te hebben
2022 was een jaar met grote uitdagingen wereldwijd. Niet enkel in onze contreien gingen we gebukt onder de stijgende energieprijzen en het leed in Oekraïne, ook Latijns en Centraal-Amerika kreunde onder gewelddadige protesten en sociale en politieke onrust.
Gelukkig was het ook ondanks de moeilijke economische situatie een solidair jaar en konden we met de hulp van onze sponsors weer veel kinderlevens positief veranderen.
Zie hieronder een greep uit onze verwezenlijkingen:
Mexico
In 2022 startte NPH Mexico een Community Outreach Project voor kinderen van alleenstaande ouders. Deze kinderen ontbijten en lunchen met de pequeños (de kinderen uit de kinderdorpen) en worden thuis afgehaald.
Een leuk weetje: ter gelegenheid van de 68e verjaardag van NPH Mexico was ons logo te zien op de loten van de Nationale Loterij. Zo werd ons werk in het hele land gepromoot!
Dominicaanse Republiek
NPH vierde dit jaar zijn 20ste verjaardag in de Dominicaanse Republiek. Dankzij de gebundelde krachten tussen NPH en MSC Cruises kregen 12 van onze jongeren een werkaanbieding op de cruiseschepen: een cruciale stap in hun professionele toekomst.
De nieuwe cholera-uitbraak in oktober zorgde voor extra problemen. We reageerden onmiddellijk in het St Damien-kinderziekenhuis met een aparte cholera-afdeling en extra personeel. Maar er is ook leuk nieuws: in juli genoten 357 kinderen na 3 jaar opnieuw van een zomerkamp in St Helene.
Guatemala
NPH Guatemala opende een Family Center voor kwetsbare gezinnen. Met de dagopvang voor kinderen tussen 2 en 4 en het ruime aanbod aan therapieën en begeleiding is het familiecentrum een belangrijk aanspreekpunt voor alleenstaande moeders, kinderen met een handicap en jongeren die hulp nodig hebben. Het kinderdagverblijf ving de kinderen van 25 moeders op, waardoor zij konden werken om hun gezin te onderhouden.
Honduras
In de Santa Fe School, waar 300 kinderen les krijgen, zijn er verbouwingswerken opgestart. Zo kunnen onze kinderen les volgen zonder afgeleid te worden door lekken en andere schade aan het oude dak, onhygiënische toiletten en beschadigde ramen.
Bolivia
Dankzij ons reïntegratieprogramma voor families konden we 8 kinderen herenigen met hun gezin.
El Salvador
NPH El Salvador kocht een automatische melkmachine voor koeien in de boerderij en startte verschillende activiteiten op om meer biologische groenten en fruit te kweken. Ook de studenten doen het goed: een jongere studeerde af in Marketing aan de universiteit. Onze school opende bovendien haar computerklas voor leerlingen van de plaatselijke gemeenschap.
NPH Nicaragua heeft het programma “Groeien in de familie” opgezet. Met dit programma willen we de intellectuele ontwikkeling van kinderen en adolescenten versterken. Verschillende activiteiten zorgen voor een betere integratie in hun sociale leven en de gezins- en schoolomgeving.
Peru
In 2022 ontwikkelde NPH Peru het Family Community Center. Een van de eerste programma’s was de ‘Beurzen voor onderwijs in de Gemeenschap’ voor de meest kwetsbare kinderen, adolescenten en jongeren in de gemeenschap. Er zullen 17 studiebeurzen uitgereikt worden op lager, middelbaar, technisch en/of universitair niveau.
Nogmaals dank aan al onze donateurs die dit mogelijk hebben gemaakt!
In 2022 spraken we hem opnieuw: hij is gelukkig, studeert goed en houdt van voetbal.
Hoe Roque hulp kreeg van NPH
Voordat Roque naar NPH Honduras kwam, woonde hij samen met zijn broers en zussen en een vrouwelijke verzorgster in een klein huis. Hun moeder verliet hen twee jaar eerder en hun vader woonde en werkte in een andere stad. Omdat Roque’s vader niet altijd werk had, gingen zijn oudere broers vaak weg van school om als boer te werken zodat ze genoeg te eten hadden. De buurt waar ze woonden was arm en zeer gewelddadig door de veelvuldige drugshandel. Toen Roque’s vader zijn kinderen niet langer kon onderhouden, wendde hij zich tot NPH voor hulp.
De kinderen groeien er op zonder zorgen over voedsel of de gevaren van de straat. Roque’s broers gaan naar school in plaats van op het land te werken. De broers en zussen verblijven samen met leeftijdsgenoten in aparte huizen binnen het kinderdorp, elk met hun eigen verantwoordelijkheden. Toch brengen ze regelmatig tijd met elkaar door. De kinderen hebben ook nog steeds een goede band met hun vader. Hij werkt op slechts een half uur afstand van NPH en brengt op bezoekdagen tijd met hen door. Het is hartverwarmend om te zien hoe zij als gezin blijven groeien onder de vleugels van NPH.
Roque speelt graag voetbal
Het dorp van NPH is een grote familie
Vandaag is Roque 17 en houdt erg veel van voetbal. Hij studeert graag en zijn favoriete vak is kunst, want hij is een echte graffiti-liefhebber. Roque is verzot op baleadas: een tortilla met gebakken bonen en kaas. Lief en leed deelt hij graag met zijn beste vriend Juan. Voor hem is NPH “een grote familie met veel mogelijkheden” waar hij zich gelukkig voelt.
Roque 10 jaar later in het kinderdorp
Hunter Johnson, de videograaf die Roque tien jaar eerder filmde, zag hem onlangs terug tijdens een bezoek aan NPH!
Mama Rénette met baby Bonhomme in het St Damien-kinderziekenhuis
Baby Bonhomme uit Haïti is amper een paar dagen oud. Ze is geboren met één van de meest voorkomende kankers bij pasgeboren baby’s. In Les Cayes, in het zuiden van Haïti, is er geen kinderarts, dus reist haar moeder Rénette 265 km naar Port-au-Prince om de juiste medische zorg te vinden. Acht dagen na de geboorte van Bonhomme komt ze aan in het St Damien-kinderziekenhuis.
De operatie is goed verlopen en binnenkort kunnen Bonhomme en haar moeder terug naar huis. Rénette geeft les in een school en haar man werkt in de bouwsector. Ze vraagt niet veel voor Bonhomme, maar hoopt dat ze gezond blijft en goed leert op school. Ze hoopt dat Bonhomme later in het buitenland kan studeren, zodat ze een goede opleiding krijgt. Rénette hoopt om ooit zonder angst te kunnen leven in Haïti.
Grote tekorten in het ziekenhuis
Door de onveilige situatie in Haïti is het leven in het St. Damien kinderziekenhuis vandaag nog moeilijker dan gewoonlijk. Bovendien wordt er voortdurend gewerkt met tekorten. Op de dienst neonatologie is er bijvoorbeeld geen beademingstoestel voor vroeggeboren kindjes onder de 29 weken en is er een groot tekort aan antibiotica. We kunnen daarom momenteel maar de helft van de kindjes met ademproblemen. Maar ondanks de moeilijke situatie, blijft NPH kinderen verzorgen in het St Damien-kinderziekenhuis.
In het St Damien-kinderziekenhuis in Haïti is er een speciale kamer, de ’Fish room’. Daar liggen 8 tot 12 kinderen met speciale behoeften die extra aandacht nodig hebben. Maar die speciale aandacht is niet alleen nodig omdat ze ziek zijn. De kinderen zijn vaak verlaten door hun familie nadat ze werden binnengebracht omdat ze dringend medische zorgen nodig hadden. Dat gebeurt helaas vaker in Haïti. Mensen hebben het moeilijk en kunnen niet zorgen voor kinderen met een handicap.
Ook de kleine Alex is één van die kinderen. Een aantal maanden geleden heeft zijn vader hem achtergelaten in het St Damien-kinderziekenhuis.
Ondertussen zijn de behandelingen bij Alex voor tuberculose en HIV opgestart, en er was al een kandidaat om Alex te adopteren. Jammer genoeg is dat niet doorgegaan. Maar er worden nu voorbereidingen getroffen om Alex op te nemen in één van onze kinderdorpen. Het is nu een gelukkig kind dat graag lacht.
Alex met één van zijn vrienden uit de Fishroom in het kinderziekenhuis
De situatie in Haïti was nog nooit zo erg. De inflatie is met 30% gestegen, het aantal ontvoeringen is toegenomen met 58% en bendes controleren de helft van de hoofdstad. De bevolking leeft in onrust en angst. In de straten van Port-au-Prince liggen brandende voertuigen en soms lichamen.
Voedsel en drinkwater zijn nog minder beschikbaar dan normaal. Er is met spoed een rehydratie-eenheid opgericht, maar deze functioneert zonder officieel budget. Er is ook een groot tekort aan benzine, dat door stijgende inflatie zo goed als onbetaalbaar geworden is.
En daarbovenop steekt cholera sinds oktober opnieuw de kop op. Een nieuwe pandemie dreigt het leven van duizenden mensen te eisen. De kinderen zijn helaas het grootste slachtoffer van deze situatie.
De kinderen in Haïti zijn het grootste slachtoffer
Uit veiligheid heeft NPH al heel wat kinderen overgebracht naar het kinderdorp in het Kenscoffgebergte. De jonge Steven, die bij ons opgegroeid is, zegt:
“Ik ben bang, want elke dag is erger dan de vorige. Ontvoeringen gebeuren bijna elke dag, soms liggen er lijken op straat, de onveiligheid is overal. De situatie is zo gespannen dat zelfs de scholen niet open gaan”.
Extra cholera-afdeling in het ziekenhuis
In deze schrijnende omstandigheden zijn de uitdagingen voor onze organisatie groter dan ooit en is het leven in het St Damien-kinderziekenhuis niet eenvoudig.
De nieuwe cholera-uitbraak in oktober zorgde voor extra problemen. We reageerden onmiddellijk in het St Damien-kinderziekenhuis met een aparte cholera-afdeling en extra personeel.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze website verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistieken
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
UN Civil Society Organization