Getuigenis van Gena over de situatie in Haïti

Gena Heraty is verantwoordelijk voor kinderen en jonge volwassenen met een handicap in Haïti. Ze komt oorspronkelijk uit Ierland en woont sinds haar vrijwilligerswerk voor NPH in 1993 in het land.

In 2019 werd Gena door het Ierse Rode Kruis erkend voor haar inzet voor kwetsbare kinderen met een handicap in Haïti en hun families, die vaak in nood verkeren door de handicaps van hun kinderen en het gebrek aan geschikte voorzieningen in het land. Ze kreeg ook de Oireachtas Human Dignity Award in 2020, voor haar leven gewijd aan de menselijke waardigheid van kinderen in Haïti.

Ze geeft een aangrijpend verslag van de situatie daar.

Haïti tegenwoordig.

Het is tegenwoordig moeilijk om over Haïti te schrijven.

Het is moeilijk om deze verhalen te vertellen – het zijn harde verhalen, angstaanjagende verhalen.

Verhalen van verbrande lichamen – lichamen van mannen en vrouwen zoals jij en ik.

Mannen en vrouwen die hun gang gaan, niemand lastig vallen, ’s morgens op een bus stappen en in die bus levend verbrand worden.

Waarom was dit?

Wie weet het?

Verkeerde plaats, verkeerde tijd?

Een bendeleider die de bevolking terreur toebrengt?

Het is moeilijk te praten over de moeder van drie kinderen, die vorige week naar de markt ging en op weg naar huis werd vermoord. Ze zat in de Tap Tap (lokaal vervoer), de bandieten hielden haar tegen. Ze beroofden de passagiers, vertrapten de groenten die ze mee naar huis namen. Deze moeder van drie had een zak rijst.

Ze openden hem, maakten hem leeg en vertrapten hem.

Ze riep: “O Jezus, ik heb drie kinderen, wat zal ik ze te eten geven?

Ze schoten haar neer.

Het is moeilijk om te praten over de schoolkinderen die op school een helm dragen, een helm dragen in het klaslokaal, in de hoop zich te beschermen tegen verdwaalde kogels.

Het is moeilijk om te praten over de leraar die in de nek werd geschoten terwijl hij les gaf in het klaslokaal.

Moeilijk om te praten over de kleine kinderen die op de grond onder de schoolbanken liggen, terwijl overal om hen heen massale schoten te horen zijn.

Niet gemakkelijk om te praten over alle kinderen die niet naar school kunnen omdat het te gevaarlijk voor hen is om de weg op te gaan.

In de eerste twee weken van maart zijn volgens de VN minstens 277 mensen gedood en 101 ontvoeringen gemeld.

Sinds januari hebben VN-medewerkers 531 moorden geteld. U kunt er zeker van zijn dat de echte aantallen nog hoger liggen. Ze zeggen dat veel van deze schietpartijen willekeurig waren, waarbij sluipschutters op mensenmassa’s schoten.

Het is hartverscheurend om met medewerkers te praten die geen idee hebben wat ze moeten doen.

Ze zijn omringd door bandieten en geweervuur.

Ze zijn gevangenen in hun eigen huis.

Eén dame werd in augustus gedwongen haar huis te verlaten.

In september huurde ze een huis en nu zeven maanden later moet ze opnieuw verhuizen omdat ze opnieuw omringd is door geweervuur en bendes.

Een ander vroeg me gisteren om een matras – als je je huis verlaat kun je geen spullen meenemen – alleen een paar dingen. Zij en haar zoon verblijven bij een vriend.

De kans is groot dat zodra je je huis verlaat, de bandieten komen en alles stelen.

Dat is wat er gebeurd is met twee van onze medewerkers. Alles is meegenomen. 30 jaar hard werken, alles is weg.

Drie van onze leraren werden aangevallen op weg naar hun werk.

Drie dappere vrouwen.

Ik word zo boos als ik het lijden zie.

Als ik mensen hun huizen zie ontvluchten.

Als ik de video’s zie van huizen die tot de grond toe worden afgebrand.

Boos als ik zie hoe goede mensen in angst leven.

Boos als elk gesprek gaat over wie er is ontvoerd en wie er is vermoord.

Boos als bendes video’s posten van hun massale aanvalswapens,

als ze video’s sturen van zichzelf terwijl ze hun slachtoffers vermoorden of verkrachten.

Video’s waarin ze de politie bespotten omdat ze proberen orde en gezag te handhaven.

Video’s waarop ze enorme sommen geld tellen – geld van ontvoeringen.

Een goede vriendin van ons werd op 2 februari ontvoerd.

We moeten aannemen dat ze dood is, want we hebben geen nieuws van haar.

Veel ontvoerden worden mishandeld.

Anderen niet.

Allen zijn getraumatiseerd.

Hoe kan het ook anders?

Het is moeilijk om deze dagen over Haïti te schrijven.

We hopen op betere tijden.

We doen wat we kunnen om er te zijn voor degenen die we ontmoeten

en we doen ons best om al onze programma’s gaande te houden.

Het gaat goed met de kinderen en jongeren en zij geven ons kracht om elke dag aan te kunnen.

Zijzelf, die zoveel geleden hebben in hun jonge leven, zijn nog steeds heel gul met glimlachen en knuffels.

We zien hoe ze nieuwe vaardigheden leren – zoals eten geven, aankleden, uitkleden, eten koken – kostbare momenten voor hen en voor ons.

Het voedt onze ziel.

Het is moeilijk om deze dagen over Haïti te schrijven.

In sommige opzichten zou het erger zijn om niet te schrijven.”

Uw hulp maakt een groot verschil voor de kinderen in Latijns-Amerika!

2022 was een jaar met grote uitdagingen wereldwijd. Niet enkel in onze contreien gingen we gebukt onder de stijgende energieprijzen en het leed in Oekraïne, ook Latijns en Centraal-Amerika kreunde onder gewelddadige protesten en sociale en politieke onrust.

Gelukkig was het ook ondanks de moeilijke economische situatie een solidair jaar en konden we met de hulp van onze sponsors weer veel kinderlevens positief veranderen.

Zie hieronder een greep uit onze verwezenlijkingen:

Mexico

In 2022 startte NPH Mexico een Community Outreach Project voor kinderen van alleenstaande ouders. Deze kinderen ontbijten en lunchen met de pequeños (de kinderen uit de kinderdorpen) en worden thuis afgehaald.

Een leuk weetje: ter gelegenheid van de 68e verjaardag van NPH Mexico was ons logo te zien op de loten van de Nationale Loterij. Zo werd ons werk in het hele land gepromoot!

Dominicaanse Republiek

NPH vierde dit jaar zijn 20ste verjaardag in de Dominicaanse Republiek. Dankzij de gebundelde krachten tussen NPH en MSC Cruises kregen 12 van onze jongeren een werkaanbieding op de cruiseschepen: een cruciale stap in hun professionele toekomst.

Haïti

De nieuwe cholera-uitbraak in oktober zorgde voor extra problemen. We reageerden onmiddellijk in het St Damien-kinderziekenhuis met een aparte cholera-afdeling en extra personeel. Maar er is ook leuk nieuws: in juli genoten 357 kinderen na 3 jaar opnieuw van een zomerkamp in St Helene.

Guatemala

NPH Guatemala opende een Family Center voor kwetsbare gezinnen. Met de dagopvang voor kinderen tussen 2 en 4 en het ruime aanbod aan therapieën en begeleiding is het familiecentrum een belangrijk aanspreekpunt voor alleenstaande moeders, kinderen met een handicap en jongeren die hulp nodig hebben. Het kinderdagverblijf ving de kinderen van 25 moeders op, waardoor zij konden werken om hun gezin te onderhouden.

Honduras

In de Santa Fe School, waar 300 kinderen les krijgen, zijn er verbouwingswerken opgestart. Zo kunnen onze kinderen les volgen zonder afgeleid te worden door lekken en andere schade aan het oude dak, onhygiënische toiletten en beschadigde ramen.

Bolivia

Dankzij ons reïntegratieprogramma voor families konden we 8 kinderen herenigen met hun gezin.

El Salvador

NPH El Salvador kocht een automatische melkmachine voor koeien in de boerderij en startte verschillende activiteiten op om meer biologische groenten en fruit te kweken. Ook de studenten doen het goed: een jongere studeerde af in Marketing aan de universiteit. Onze school opende bovendien haar computerklas voor leerlingen van de plaatselijke gemeenschap.

Nicaragua

NPH Nicaragua heeft het programma “Groeien in de familie” opgezet. Met dit programma willen we de intellectuele ontwikkeling van kinderen en adolescenten versterken. Verschillende activiteiten zorgen voor een betere integratie in hun sociale leven en de gezins- en schoolomgeving.

Peru

In 2022 ontwikkelde NPH Peru het Family Community Center. Een van de eerste programma’s was de ‘Beurzen voor onderwijs in de Gemeenschap’ voor de meest kwetsbare kinderen, adolescenten en jongeren in de gemeenschap. Er zullen 17 studiebeurzen uitgereikt worden op lager, middelbaar, technisch en/of universitair niveau.

Nogmaals dank aan al onze donateurs die dit mogelijk hebben gemaakt!

Roque werd 10 jaar geleden in het kinderdorp in Honduras opgevangen

In 2022 spraken we hem opnieuw: hij is gelukkig, studeert goed en houdt van voetbal.

Hoe Roque hulp kreeg van NPH

Voordat Roque naar NPH Honduras kwam, woonde hij samen met zijn broers en zussen en een vrouwelijke verzorgster in een klein huis. Hun moeder verliet hen twee jaar eerder en hun vader woonde en werkte in een andere stad. Omdat Roque’s vader niet altijd werk had, gingen zijn oudere broers vaak weg van school om als boer te werken zodat ze genoeg te eten hadden. De buurt waar ze woonden was arm en zeer gewelddadig door de veelvuldige drugshandel. Toen Roque’s vader zijn kinderen niet langer kon onderhouden, wendde hij zich tot NPH voor hulp.

Roque in het kinderdorp

Hij kreeg zijn kindertijd terug in het kinderdorp

In het NPH kinderdorp in Honduras kwamen ze terecht in een stabiele, zorgzame familie en kreeg Roque zijn kindertijd terug. Hij maakte vrienden, genoot van voedzame maaltijden en blonk uit in zijn lessen. Van school, tot klusjes, tot eten en spelen: er was niets waar hij niet met vol enthousiasme over vertelde.

Het gezin brengt veel tijd samen

De kinderen groeien er op zonder zorgen over voedsel of de gevaren van de straat. Roque’s broers gaan naar school in plaats van op het land te werken. De broers en zussen verblijven samen met leeftijdsgenoten in aparte huizen binnen het kinderdorp, elk met hun eigen verantwoordelijkheden. Toch brengen ze regelmatig tijd met elkaar door. De kinderen hebben ook nog steeds een goede band met hun vader. Hij werkt op slechts een half uur afstand van NPH en brengt op bezoekdagen tijd met hen door. Het is hartverwarmend om te zien hoe zij als gezin blijven groeien onder de vleugels van NPH.

Roque speelt graag voetbal

Het dorp van NPH is een grote familie

Vandaag is Roque 17 en houdt erg veel van voetbal. Hij studeert graag en zijn favoriete vak is kunst, want hij is een echte graffiti-liefhebber. Roque is verzot op baleadas: een tortilla met gebakken bonen en kaas. Lief en leed deelt hij graag met zijn beste vriend Juan. Voor hem is NPH “een grote familie met veel mogelijkheden” waar hij zich gelukkig voelt.

Roque 10 jaar later in het kinderdorp

Hunter Johnson, de videograaf die Roque tien jaar eerder filmde, zag hem onlangs terug tijdens een bezoek aan NPH!

Baby met kanker gered in St Damien-kinderziekenhuis

Mama Rénette met baby Bonhomme in het St Damien-kinderziekenhuis
Mama Rénette met baby Bonhomme in het St Damien-kinderziekenhuis

Baby Bonhomme uit Haïti is amper een paar dagen oud. Ze is geboren met één van de meest voorkomende kankers bij pasgeboren baby’s. In Les Cayes, in het zuiden van Haïti, is er geen kinderarts, dus reist haar moeder Rénette 265 km naar Port-au-Prince om de juiste medische zorg te vinden. Acht dagen na de geboorte van Bonhomme komt ze aan in het St Damien-kinderziekenhuis.

De operatie is goed verlopen en binnenkort kunnen Bonhomme en haar moeder terug naar huis. Rénette geeft les in een school en haar man werkt in de bouwsector. Ze vraagt niet veel voor Bonhomme, maar hoopt dat ze gezond blijft en goed leert op school. Ze hoopt dat Bonhomme later in het buitenland kan studeren, zodat ze een goede opleiding krijgt. Rénette hoopt om ooit zonder angst te kunnen leven in Haïti.

Grote tekorten in het ziekenhuis

Door de onveilige situatie in Haïti is het leven in het St. Damien kinderziekenhuis vandaag nog moeilijker dan gewoonlijk. Bovendien wordt er voortdurend gewerkt met tekorten. Op de dienst neonatologie is er bijvoorbeeld geen beademingstoestel voor vroeggeboren kindjes onder de 29 weken en is er een groot tekort aan antibiotica. We kunnen daarom momenteel maar de helft van de kindjes met ademproblemen. Maar ondanks de moeilijke situatie, blijft NPH kinderen verzorgen in het St Damien-kinderziekenhuis.

Wat verwezenlijkt het ziekenhuis?

Kinderen worden verzorgd in het St Damien-kinderziekenhuis
Dokter met ziek kind in het kinderziekenhuis
  • 80.000 kinderen krijgen jaarlijks een behandeling
  • 3.500 zwangere vrouwen worden verzorgd
  • 3.000 baby’s geholpen op de neonatologie
  • 2.000 kinderen opgenomen in de spoed
  • 12.000 krijgen krijgen hulp in de polikliniek
  • Verder hebben we nog andere diensten waar kinderen terecht kunnen zoals oncologie, reanimatie en cardiologie.

Verlaten Alex uit de Fishroom in Haïti stelt het goed!

Kinderziekenhuis in Haïti
Alex is nu een kind dat graag lacht

In het St Damien-kinderziekenhuis in Haïti is er een speciale kamer, de ’Fish room’. Daar liggen 8 tot 12 kinderen met speciale behoeften die extra aandacht nodig hebben. Maar die speciale aandacht is niet alleen nodig omdat ze ziek zijn. De kinderen zijn vaak verlaten door hun familie nadat ze werden binnengebracht omdat ze dringend medische zorgen nodig hadden. Dat gebeurt helaas vaker in Haïti. Mensen hebben het moeilijk en kunnen niet zorgen voor kinderen met een handicap.

Ook de kleine Alex is één van die kinderen. Een aantal maanden geleden heeft zijn vader hem achtergelaten in het St Damien-kinderziekenhuis.

Ondertussen zijn de behandelingen bij Alex voor tuberculose en HIV opgestart, en er was al een kandidaat om Alex te adopteren. Jammer genoeg is dat niet doorgegaan. Maar er worden nu voorbereidingen getroffen om Alex op te nemen in één van onze kinderdorpen. Het is nu een gelukkig kind dat graag lacht.

Alex met één van zijn vrienden uit de Fishroom in het kinderziekenhuis in Haïti
Alex met één van zijn vrienden uit de Fishroom in het kinderziekenhuis

De situatie in Haïti vraagt extra aandacht

In Haïti gaat het elke dag slechter

De situatie in Haïti was nog nooit zo erg. De inflatie is met 30% gestegen, het aantal ontvoeringen is toegenomen met 58% en bendes controleren de helft van de hoofdstad. De bevolking leeft in onrust en angst. In de straten van Port-au-Prince liggen brandende voertuigen en soms lichamen.

Voedsel en drinkwater zijn nog minder beschikbaar dan normaal. Er is met spoed een rehydratie-eenheid opgericht, maar deze functioneert zonder officieel budget. Er is ook een groot tekort aan benzine, dat door stijgende inflatie zo goed als onbetaalbaar geworden is.

En daarbovenop steekt cholera sinds oktober opnieuw de kop op. Een nieuwe pandemie dreigt het leven van duizenden mensen te eisen. De kinderen zijn helaas het grootste slachtoffer van deze situatie.

Kinderen NPH in veiligheid gebracht

De kinderen in Haïti zijn het grootste slachtoffer

Uit veiligheid heeft NPH al heel wat kinderen overgebracht naar het kinderdorp in het Kenscoffgebergte. De jonge Steven, die bij ons opgegroeid is, zegt:

“Ik ben bang, want elke dag is erger dan de vorige. Ontvoeringen gebeuren bijna elke dag, soms liggen er lijken op straat, de onveiligheid is overal. De situatie is zo gespannen dat zelfs de scholen niet open gaan”.

Extra cholera-afdeling in het ziekenhuis

In deze schrijnende omstandigheden zijn de uitdagingen voor onze organisatie groter dan ooit en is het leven in het St Damien-kinderziekenhuis niet eenvoudig.

De nieuwe cholera-uitbraak in oktober zorgde voor extra problemen. We reageerden onmiddellijk in het St Damien-kinderziekenhuis met een aparte cholera-afdeling en extra personeel.

Een warme familie voor Kerstmis

Geen enkel kind verdient het om alleen te zijn met kerst

Duizenden kinderen, zoals Lidia en de kleine Alex, hebben uw hulp nodig. Uw gift geeft ons de kans om meer kinderen op te vangen of net terug bij hun eigen familie te brengen, wanneer dat kan. Dat is het mooiste kerstcadeau dat u hen kan geven. Ontdek het verhaal van Lidia en Alex en hoe zij hopen op een warme familie voor Kerstmis.

Onze kinderen komen uit moeilijke thuissituaties, waar geweld, armoede en mishandeling geen uitzondering is. In onze kinderdorpen en via onze externe hulpprogramma’s krijgen zij niet alleen gezonde voeding, kwalitatief onderwijs, medische zorg en liefdevolle aandacht, maar bovendien een warme familie, die hen alle kansen biedt in het leven.

In Haïti en Latijns-Amerika wordt Kerstmis met mooie tradities gevierd. Daar besteden wij dan ook extra aandacht aan in onze kinderdorpen. Onze hulpverleners kiezen er bijvoorbeeld voor om tijdens het kerstfeest bij onze kinderen te zijn. En dat is broodnodig! Want net op dagen zoals deze doet het extra deugd voor de kinderen om te weten dat ze een familie hebben.

Lidia en Alex hopen met kerst ook omringd te zijn met hun familie.

Kerstmis in onze kinderdorpen

Lidia herenigd met haar familie

Lidia werd geboren in Guatemala City. Van haar vader is niets geweten. Haar mama, Maria, had het aanvankelijk erg moeilijk om voor haar dochter te zorgen en de eindjes aan elkaar te knopen. Als Lidia vier jaar is, vraagt haar moeder aan een andere vrouw, Dora, om voor haar dochtertje te zorgen.

Een paar maanden later vindt de mama van Lidia een nieuwe partner, José. De moeder van José ontfermt zich vanaf dan over Lidia en dat zal ze drie jaar doen. Lidia noemt haar ‘Mami’. Maar als de relatie stuk loopt, verdwijnt Mami uit het leven van Lidia en gaat het meisje terug naar Dora.

Dora zorgt helaas niet goed voor Lidia. Ze wordt mishandeld en verwaarloosd. Dat kan zo niet verder. Lidia wordt daarom onder toezicht van de kinderbescherming geplaatst.

Zo vindt ze begin 2018 een nieuwe thuis in het kinderdorp van NPH Guatemala en woont er drie geborgen jaren.

Kerstmis in het kinderdorp, daar houdt Lidia van!

In 2021 wordt Lidia terug herenigd met haar mama en haar nieuwe stiefvader, Jonatan, dankzij ons reïntegratieprogramma, One Family. Het is een goede man die werk heeft en voor zijn gezin zorgt. Lidia heeft intussen ook een zusje van twee. Het gezin woont in een gehuurd houten huisje met een golfplaten dak. Ze hebben het niet breed, maar er is een stabiel inkomen. Bovendien krijgen ze de nodige steun van NPH. Er is af en toe zelfs geld voor een ijsje of iets extra.

Jonatan, Lidia, haar mama en zusje, herenigd met Kerstmis

Kinderen die terug herenigd worden met hun biologische familie, worden door onze medewerkers goed opgevolgd. Lidia is nu gelukkig. Ze helpt enthousiast in het huishouden en speelt graag met haar stiefzusje. Er is een gezonde verstandhouding tussen Lidia en haar stiefvader. Op school haalt ze goede resultaten.

Dankzij onze donateurs kon Lidia vorig jaar voor het eerst Kerstmis vieren met haar familie. Het was een moment van vreugde en gezelligheid. ‘Kerstmis is voor mij geluk delen met de mensen die ik liefheb. Het is zo belangrijk omringd te zijn door een warme familie voor Kerstmis. Ik wens het iedereen toe.’

Een liefdevolle thuis voor Alex

In ons St Damien kinderziekenhuis is er een speciale kamer, de ’Fish room’. Er liggen daar 8 tot 12 kinderen die speciale behoeften hebben, waaronder de kleine Alex. Die kinderen hebben vaak een hersenverlamming of een verstandelijke handicap. Maar die speciale aandacht is niet alleen nodig omdat ze ziek zijn.

In de Fish room liggen namelijk kinderen die verlaten zijn door hun familie nadat ze werden binnengebracht omdat ze dringend medische zorgen nodig hadden. Achteraf komt de familie niet terug.
Dat gebeurt helaas vaker in Haïti. Mensen hebben het moeilijk en kunnen niet zorgen voor kinderen met een handicap.

Alex en zijn droomfiets voor Kerstmis

De vader van Alex beloofde hem een fiets voor Kerstmis als hij braaf zou zijn in het ziekenhuis. Jammer genoeg beseft Alex nog niet dat zijn papa niet terugkomt. Hartverscheurend… De verpleging en dokters geven de kinderen niet alleen medische zorg, maar ook de aandacht die ze nodig hebben om de hoop niet op te geven. Net daarom is het belangrijk dat die kinderen niet vergeten worden: schenk ook hen een liefdevolle thuis.

Uw steun maakt het verschil! Geef Lidia, Alex en hun vrienden een kerstfeest van warmte en geborgenheid. Een lekker feestmaaltijd op een plaats waar ze zich veilig voelen en waar ze weer hoop krijgen op een beter leven. Geef ze het mooiste cadeau : een warme familie voor Kerstmis.

Interview over het peterschapsprogramma met Onze Kleine Weeskinderen in Fokus Kind

Fokus contacteerde Stichting Onze Kleine Weeskinderen/ Fondation Nos Petits Orphelins en Pleegzorg Vlaanderen een paar maanden geleden voor een interview. In de editie Fokus Kind, komen allerlei onderwerpen aan bod rond de opvoeding van kinderen en vragen die ouders zich vaak stellen. Fokus nam contact op met onze organisatie in het kader van de alternatieve manieren om een kwetsbaar kind een warme thuis te geven als de ouders dat helaas niet kunnen. Het is een ware eer voor onze organisatie, die zich dagelijks inzet om kinderen in Latijns-Amerika en Haïti een liefdevolle thuis en alle kansen in het leven te geven.

Het peterschapsprogramma bij Onze Kleine Weeskinderen

Onze collega, Noémie Marquet, gaf in die context een woordje uitleg over het peterschapsprogramma en de missie van Onze Kleine Weeskinderen als lid van de grote familie van Nuestros Pequeños Hermanos (letterlijk « onze kleine broertjes en zusjes”). Het interessante interview mondde uit in een prachtig artikel.

Binnen de veilige muren van onze 11 kinderdorpen (in Guatemala, Nicaragua, Honduras, El Salvador, Mexico, Dominicaanse Republiek, Bolivia, Peru en Haïti), maar ook in de omliggende arme gemeenschappen, geven wij namelijk weeskinderen, verlaten kinderen en kinderen die in risicovolle situaties leven de nodige medische zorg, gezonde voeding en onderwijs. De elementaire bouwstenen in het leven. Enkel op die manier kunnen zij de armoedecirkel doorbreken en een nieuwe toekomst opbouwen om later als verantwoordelijke volwassenen op hun beurt een steentje bij te dragen aan hun maatschappij

Kinderen die wees zijn of niet meer bij hun ouders kunnen wonen, vangen we op in kinderdorpen,” vertelt Noémie Marquet. “Ze wonen er in hun eigen huisje met een eigen opvoeder of opvoedster. Zo benaderen we zoveel mogelijk het familiegevoel. We steunen ook kinderen in hun eigen familie met voeding, onderwijs en medische zorg.

Wat is dan het peterschap?

Peter of meter worden betekent één (of meerdere) specifiek kind steunen door het een toekomst te bieden en, indien gewenst, een persoonlijke relatie met hem/haar opbouwen.
“Via briefwisseling vertellen ze elkaar over hun leven, over wat ze deden op hun verjaardag of hoe ze Kerstmis vierden. Peters en meters krijgen ook elk jaar een schoolrapportje toegestuurd van hun petekind.”

Bij Onze Kleine Weeskinderen worden peters en meters ‘WereldOuders‘ genoemd. Een WereldOuder is een persoon die, net zoals een ouder, de noden van een kind beantwoordt en zijn/haar ontwikkeling opvolgt. Hij/zij is een waar lid van onze grote familie.

“Het is een heel wederkerige relatie”, benadrukt Marquet. “Ik zie het als een uitwisseling van culturen. Het geeft een heel mooie synergie. Wat de kinderen me vertellen, is dat ze dankzij het peter- en meterschap echt het gevoel hebben dat iemand om hen geeft. Al is het aan de andere kant van de wereld: er is iemand die zich bekommert om wie ze zijn en wat ze worden.” Interesse? Vind meer informatie over het peterschap hier.

Lees het interview met Focus op hun website : https://www.fokus-online.be/maatschappij/gezin/pleegzorg-je-gezin-openstellen-voor-een-kwetsbaar-kind/

De toekomst van haar kinderen viel in duigen na de aardbeving in Haïti

Elicia is een 62-jarige alleenstaande moeder van vijf kinderen. Die voedt ze al meer dan 8 jaar zonder hun vader op. Verder heeft ze ook nog vijf kleinkinderen. Het gezin had het al moeilijk om in het straatarme Haïti rond te komen. En dan schudde de aardbeving hun leven nog meer door elkaar.

Hoe de aardbeving begon

Elicia stond koffie te maken toen het gebeurde. Alles ging zo snel, alles viel uit elkaar, overal paniek en stress. Iedereen vluchtte uit zijn huis, ook Elicia. Maar haar kleinkind van 6 maanden lag nog in zijn wiegje! Terwijl het plafond instortte, rende haar oudste zoon moedig naar binnen om de baby te redden. Als bij wonder overleefde iedereen het, want enkele van hun vrienden vonden de dood.

De gevolgen van de aardbeving

De aardbeving was een ramp voor veel Haïtianen. En ook voor de familie van Elicia waren de gevolgen dramatisch. Want sinds de aarde zo beefde op 14 augustus 2021 leefden ze in armzalige omstandigheden. Ze verloren hun huis
en door het zware regenseizoen overstroomde hun moestuin. En dat was hun grootste inkomstenbron.

Sindsdien woonden ze met 10 in een klein huis vol barsten zonder stroom en sliepen ze samen in één kamertje. Zonder stabiel inkomen probeerden ze te overleven. De uitdagingen voor de kinderen waren enorm. Vanaf de ochtend moesten ze naar buiten om voor zichzelf te zorgen en eten te zoeken, want hun moeder had elke dag erge reumapijn en raakte moeilijk aan medicijnen.

Waar ze woonden na de rampzalige aardbeving

Hulp van onze donateurs

Haar twee jongste zonen moesten stoppen op school om hun moeder te helpen. Ze kon het zich niet meer veroorloven. Gelukkig schoot NPH de familie te hulp en gaf hen materialen om hun huis te bouwen, voedsel, drinkwater en een medische kit, maar ook advies en morele steun. Elicia zegt: “Ik dank iedereen van NPH om ons zo hard te ondersteunen.”

Wij danken u in naam van al die kinderen voor uw levensbelangrijke steun! En in 2022 willen we nog meer kunnen betekenen voor de duizenden kinderen die het zo hard nodig hebben. Zo wordt het ook voor hen een gelukkiger jaar. Helpt u weer mee?

Met behulp van onze donateurs heeft Alexandra gezonde voeding

Alexandra werd geboren in een straatarm gezin in El Salvador. Het meisje was erg ondervoed en doodziek. Gelukkig kreeg ze bij NPH meteen de juiste zorgen om aan te sterken en weer gezond te worden.
Coronapandemie

De coronapandemie heeft Latijns-Amerika verder verzwakt, met nóg meer armoede en achterstand. Maar liefst 64% van de inwoners leeft er in (extreme) armoede, 44% zijn chronisch ondervoed. 149 miljoen kinderen onder de vijf
jaar hebben als gevolg van ondervoeding last van groeiachterstand en cognitieve ontwikkelingsproblemen.

Alexandra had gezondheidsproblemen

Ook Alexandra was er erg aan toe. Het twee jaar oude meisje leed aan ondervoeding en had voortdurend virale problemen, zoals griep en maagklachten, omdat ze diarree had. Deze symptomen kunnen snel verslechteren zonder de juiste medische zorg. Ten einde raad bracht haar moeder Alexandra en haar broer naar het NPH-ziekenhuis in El Salvador op zoek naar hulp.

Moeilijkheden om hun kinderen te voeden

De ouders van Alexandra werken in de landbouw, maar verdienen er amper hun brood. Om te overleven verzamelen ze brandhout en verkopen ze mango’s en tamales. Met moeite kunnen ze de eindjes aan elkaar knopen en hun zes kinderen voeden.

Niet genoeg voorzieningen voor kinderen

Kinderen die in extreme armoede leven in lage-inkomenslanden, vooral in afgelegen gebieden, lopen een groot risico op ondervoeding. Zij hebben de minste toegang tot proper water, sanitaire voorzieningen en gezondheidszorg.

De gevolgen van ondervoeding bij kinderen

Ondervoeding kan zonder passende medische zorg blijvende schade toebrengen aan de groei, ontwikkeling en het welzijn van een kind. Ondertussen is Alexandra 5 jaar oud en gaat het beter met haar. Haar virale problemen zijn minder, maar ze heeft wel nog maagklachten. Ze gaat naar de NPH-school waar ze veilig is en voedzame maaltijden krijgt. “Ik speel er graag met mijn vrienden”, lacht Alexandra. “Maar ik hou ook van het eten, en vooral van bonen!”

Elk kind heeft het recht op een gezonde leven

Het ziekenhuis heeft het niet makkelijk: “Vaak hebben we een tekort aan medicijnen, apparatuur of materialen”, zegt dokter Karla. De steun van onze donateurs is dus van levensbelang om meer kinderen zoals Alexandra hoop te geven op een betere toekomst.