Wie Melissa en Melinda naast elkaar ziet lopen in ons kinderdorp in Honduras, ziet in één oogopslag dat het zusjes zijn. Ze zijn nu vier en zes jaar oud en ze groeien gezond en gelukkig op. De twee zijn onafscheidelijk: ze staan samen op, zitten naast elkaar aan de ontbijttafel, helpen samen bij het opruimen, gaan hand in hand naar school en ze spelen erg veel met elkaar.

De verjaardagen en feestdagen zoals Pasen en Kerstmis, zijn voor de meisjes heel speciale dagen. En op moederdag krijgen zij bezoek van hun WereldOuder, die zelf ook is opgegroeid in ons kinderdorp.

Al deze activiteiten dragen bij aan de hechte band die Melissa en Melinda met elkaar hebben, maar ook met hun andere broertjes en zusjes in het kinderdorp. “Ik vind het hier heel leuk en wij hebben veel vrienden en vriendinnetjes”, vertelt Melissa met een glimlach. De meisjes zijn een grote inspiratie voor de andere kinderen, die net zoals zij niet bij hun ouders kunnen opgroeien door armoede.

Samen sterker in één familie!

In onze kinderdorpen zetten we ons in om de band tussen broertjes en zusjes sterk te houden. We zorgen ervoor dat ze regelmatig samen activiteiten doen, zoals samen koken, want samen zijn schept een band voor het leven!

Al jaren kreunen tal van Latijns-Amerikaanse landen onder de vele overstromingen, aardbevingen en de aanhoudende droogte door klimaatverandering. De gevolgen zijn rampzalig. Armoede neemt toe, families overleven het amper en duizenden kinderen lijden honger en worden verwaarloosd.

Het overkwam ook het Mexicaanse meisje, Leonarda. Ze was amper 8 jaar oud toen ze samen met haar broers en zus bij de NPH-familie kwam. Toen haar vader – die erg gewelddadig was – zijn gezin in de steek liet, was dat voor haar moeder een opluchting… En toch… Het betekende ook alleen nog maar meer armoede.

Er was onvoldoende geld om in eten te voorzien. Leonarda moest dan ook regelmatig met een lege maag gaan slapen. Tot Leonarda’s mama helemaal niet meer in de basisbehoeften van haar kinderen kon voorzien.

Daarom werd Leonarda, samen en haar broers en zus, in maart 2015 opgevangen in ons kinderdorp, in Miacatlán. Ondertussen is ze 14 jaar, zit ze in het eerste middelbaar bij NPH Mexico en voelt ze zich gelukkig. Toch is het een hele uitdaging om al die kinderen drie maaltijden per dag te geven. Voedsel is essentieel voor het voortbestaan van onze kinderdorpen. Dat kan enkel en alleen dankzij de gewaardeerde steun van onze donateurs, onze bekwame werknemers, maar ook de kinderen zelf.

Bij NPH schenken we namelijk erg veel aandacht aan het aspect ‘duurzaamheid en zelfvoorziening’. De groente en fruitteelt zijn daarom belangrijk om onze kinderen te kunnen voeden. De kinderen helpen mee op de boerderij en op het veld. Zo leren ze heel wat bij over voeding en respect voor de natuur. Leonarda vindt het erg leuk om op die manier haar steentje bij te dragen door alle kinderen van gezond eten te voorzien. Ze heeft zelf al kool, avocado’s en appels geplant. ‘Het voelt bijna als spelen,’ zegt ze. Ze is zich bovendien meer dan ooit bewust van waar het eten op haar bordje vandaan komt en waardeert het des te meer.

Als donateur helpt u mee een zaadje planten voor een betere toekomst voor onze kinderen. Zeker na het moeilijke het afgelopen jaar, is uw steun des te meer belangrijk. Van kind tot donateur, iedereen speelt een rol in de duurzaamheid van NPH én de planeet en ook in het voeden van hongerige mondjes. En daar zijn we dankbaar voor.

Geef een kind de nodige gezonde voeding

Marlen was net 11 jaar oud toen ze in 2020 aankwam bij Casa San Salvador, het grootste kinderdorp van NPH Mexico in Latijns-Amerika. Ze leefde met haar papa, Oscar, in Guerrero, de op één na armste staat in Mexico.

In Guerrero in Mexico heersen bendes over de straat, vieren drugs en criminaliteit hoogtij en worden er zeer veel moorden gepleegd. Meer dan 66% van de mensen leeft in armoede, met weinig of geen toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, sociale zekerheid, goede voeding en basisvoorzieningen, zoals water en elektriciteit. Dat verklaart waarom ongeveer 40% van de kinderen en jongeren die bij NPH Mexico aankomen, van Guerrero afkomstig zijn.

Ook Oscar vluchtte met zijn dochter voor al dat geweld. Hij wou voor Marlen een beter en veiliger leven, zodat ze gezond kon opgroeien. En dat werd steeds moeilijker. Marlen’s moeder had persoonlijke problemen en verliet het gezin toen Marlen pas twee jaar oud was.

Oscar werkte in de landbouw, maar had geen vast inkomen meer en kwam in financiële moeilijkheden. Het was een hartverscheurende keuze om te scheiden van zijn dochter, maar als vader wou hij haar een betere toekomst geven. ‘Ik begrijp waarom mijn vader mij naar NPH bracht. Natuurlijk mis ik hem, maar ik lijd geen honger meer, kan naar school gaan en heb nieuwe vrienden’, zegt Marlen.

Hier bij NPH Mexico voelt ze zich prettiger en zekerder. Ze heeft nu een goede basis om zich verder te ontplooien en de kans om uit de armoede te geraken. Ze kan bovendien haar papa regelmatig zien, op de bezoekersdagen.

Marlen werd opgevangen in onze NPH-familie net toen COVID-19 zich in Mexico en heel Latijns-Amerika verspreidde. Ook zij moest zich in het kinderdorp aanpassen aan nieuwe gezondheidsregels en een andere manier van leven. Ze is alle donateurs die de NPH-familie en de kinderen ondersteunen ontzettend dankbaar, want ‘zonder die hulp zou niets hetzelfde zijn’, lacht ze.

De coronapandemie heeft overal in de wereld een groot impact gehad. Maar in Latijns-Amerika leidde dat vaak tot nog meer armoede, honger en geweld. Gelukkig konden we dankzij onze trouwe donateurs toch vele levens positief veranderen.

Zoals dat van Marlen en duizenden andere kinderen en hun families. En dat is alleen maar mogelijk omdat mensen zoals u onze missie in Latijns-Amerika steunen. Blijf vooral uw warm hart tonen. Daar wil ik u, in naam van alle kinderen, alvast heel hard voor danken. 

Ik wil helpen

Het leven van het 7-jarige Haïtiaanse jongetje Odril nam een dramatische wending op 12 januari 2010, de dag dat een aardbeving zijn land verwoestte.

Zijn moeder was een van de honderdduizenden Haïtianen die omkwamen bij de ramp. Daar heeft Odril het 11 jaar later nog steeds moeilijk mee. ‘Hoewel ik nog heel jong was toen ze stierf, mis ik mijn mama nog steeds.’ Na de dood van zijn moeder stuurt zijn vader hem naar zijn grootouders op het platteland. Die kunnen echter niet voor hem zorgen. Hij belandt een tijdje later bij familie in de hoofdstad Port-au-Prince. Daar is het leven er niet eenvoudiger op geworden. De stad is in chaos en de mensen lijden eronder.

Odril is verdrietig en voelt zich erg alleen. Hij verlaat het huis van zijn oom en leeft op straat. Hij is slechts 7 jaar oud en moet het in zijn eentje zien te redden. Terwijl Odril naar voedsel zoekt in een van de vele tentdorpen die verspreid over de stad liggen, merkt een medewerker van NPH Haïti hem op.

Zijn traumatische verhaal raakt de man en eindelijk lacht het geluk Odril weer een beetje toe. In juli 2010 wordt Odril opgenomen in het Father Wasson’s Angels of Light (FWAL)-programma van Onze Kleine Weeskinderen. Het programma biedt kinderen die getroffen zijn door de aardbeving onderdak en onderwijs. Odril verblijft er vijf jaar, samen met een 30-tal andere kinderen. Van ons personeel krijgt hij er alle liefde en steun, medische zorg en onderwijs.

In 2015 verhuist Odril van FWAL naar ons kinderdorp Ste Hélène. Daar woont hij nu, als 17-jarige, nog steeds. Hij verblijft in een huis met 25 andere jongens.

Hij studeert graag en hoopt natuurgeneeskundige te worden. Het eerste dat hij elke ochtend doet, is bidden, dankbaar voor de nieuwe kansen die Nuestros Pequeños Hermanos (NPH) hem gaf. ‘Ik woon graag in Ste Hélène en zal dit nooit vergeten. Toen ik op straat leefde, had ik geen enkele hoop. Nu lacht de toekomst mij toe.’, zegt Odril.

Kinderen zoals Odril verdienen een thuis en een hoopvol toekomstperspectief. Geen enkel kind hoeft te sterven op straat!

Ik wil helpen